Με αφορμή το δεύτερο κείμενο των Θέσεων, το επόμενο διάστημα θα κριθούν πολλά στο επίπεδο προετοιμασίας των κομματικών δυνάμεων, στον εμπλουτισμό των επεξεργασιών μας γύρω από τις θέσεις μας για τον πόλεμο, στην πάλη απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και σχεδιασμούς, στην ακόμα μεγαλύτερη «επικαιροποίηση» δηλαδή της πάλης της εργατικής τάξης για την εξουσία με πολιτική και οργανωτική εμπροσθοφυλακή το ΚΚΕ και την ΚΝΕ.

Η αντιιμπεριαλιστική πάλη, για την εργατική τάξη της χώρας και το ΚΚΕ, ως τμήμα του ΔΚΚ, εκφράζεται με την αταλάντευτη στάση και πολεμική απέναντι στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ και προφανώς στις ΗΠΑ. Στο αυτονόητο ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟ καθήκον η εργατική τάξη και το Κόμμα της να ξεμπερδέψουν πρώτα με την αστική τάξη της χώρας τους περιλαμβάνεται και το αυτονόητο ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟ καθήκον να συμβάλουν στην αποκάλυψη του χαρακτήρα και στην αποδυνάμωση όλων των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών - σχεδιασμών, ανάμεσά τους και αυτών όπου συμμετέχει η εθνική αστική τάξη. Η πάλη ενάντια στην ντόπια αστική τάξη δεν μπορεί να κριθεί ως αποτελεσματική αν δεν συνοδεύεται από την πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Εν τέλει, αυτή η πάλη συμβάλλει καθοριστικά στην αποδυνάμωση της ίδιας της αστικής τάξης της χώρας.

Αναπόφευκτα, σήμερα, για το ΚΚΕ το βάρος της πάλης και της αντιπαράθεσης πέφτει ενάντια στην ΕΕ, στις ΗΠΑ και στο ΝΑΤΟ, ενάντια στη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους σχεδιασμούς τους για την εξυπηρέτηση της γεωστρατηγικής αναβάθμισης της ελληνικής αστικής τάξης, εμπλοκή που εμπεριέχει και συμβιβασμούς ανάλογα με την οικονομική - στρατιωτική - πολιτική ισχύ όσων συμμετέχουν στους συνασπισμούς του κεφαλαίου. Ουδέποτε όμως πρέπει να υποτιμώνται τα υπόλοιπα ιμπεριαλιστικά κέντρα και συμμαχίες, ειδικά μπροστά στο ρευστό έδαφος των έντονων γεωπολιτικών μετατοπίσεων και των ιμπεριαλιστικών ανακατατάξεων. Χρειάζεται επαγρύπνηση και αποκάλυψη όλων των αστικών πολιτικών εμπλοκής στα ιμπεριαλιστικά σχέδια που παρουσιάζονται και ως εναλλακτικές πολιτικές προσέγγισης με νέους «συμμάχους», είτε ευκαιριακά, είτε πιο μόνιμα, με σταθερό στόχο την ενίσχυση του κεφαλαίου και θύματα και πάλι τους λαούς. Μάλιστα αυτές οι «εναλλακτικές» μπορούν να κουκουλωθούν πολιτικά με τον μανδύα ενός «αντιιμπεριαλισμού» και «πατριωτισμού», που στενεύει την αντιιμπεριαλιστική πάλη αποκλειστικά σε ένα «αντιΝΑΤΟικό» - «αντιΕΕ» μέτωπο, γραμμή που στερεί τελικά το ταξικό - επαναστατικό περιεχόμενο της αντιιμπεριαλιστικής πάλης. Αποτελεί και κομβικό σημείο της διαπάλης στις γραμμές του ΔΚΚ (Θέση 19).

Η αντιιμπεριαλιστική πάλη, για την εργατική τάξη της χώρας και το ΚΚΕ, ως τμήμα του ΔΚΚ, αφορά τη θέση αρχής για καταψήφιση αγοράς οπλικών συστημάτων και μέσων που εντάσσονται στο οπλοστάσιο της ελληνικής αστικής τάξης και των συμμάχων της για την προώθηση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών. Αυτήν τη στιγμή προκύπτει η ανάγκη να γίνονται κτήμα του οργανωμένου εργατικού - λαϊκού κινήματος, και μάλιστα προτεραιότητας, τα αιτήματα για κατάργηση της ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας, κλείσιμο των ΝΑΤΟικών και αμερικανικών βάσεων και υποδομών, πλήρη απεμπλοκή του συνόλου των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων από τις ευρωΝΑΤΟικές δομές - ασκήσεις - αποστολές.

Με βάση αυτά τα διεθνιστικά καθήκοντα, η υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της κάθε χώρας από τη θέση της μη αλλαγής των συνόρων και από την προοπτική της οικοδόμησης του σοσιαλισμού, καταρχήν και καταρχάς σε μία ή μερικές χώρες, αποτελεί πλευρά ακριβώς της επαναστατικής στρατηγικής ενός ΚΚ. «Η πάλη για την υπεράσπιση των συνόρων, των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, από τη σκοπιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, είναι αναπόσπαστη από την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Δεν έχει καμία σχέση με την υπεράσπιση των σχεδίων του ενός ή του άλλου ιμπεριαλιστικού πόλου, της κερδοφορίας του ενός ή του άλλου μονοπωλιακού ομίλου» (Πρόγραμμα του ΚΚΕ). Τα «κυριαρχικά δικαιώματα», ως πλευρά της κρατικής υπόστασης σε αυτό που οι διεθνολόγοι ονομάζουν διεθνές - διακρατικό σύστημα, θα παραμείνουν σε ισχύ και κατά τη διάρκεια της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας πάλης μεταξύ του καπιταλισμού και του σοσιαλισμού μέχρι την τελική επικράτηση του δεύτερου, που η ανεπίστρεπτη νίκη του θα κάνει περιττή σε ένα βάθος χρόνου την ύπαρξη των εθνοκρατικών δομών, των συνόρων και των «κυριαρχικών δικαιωμάτων» κατ' επέκταση. Αποτελεί διεθνιστικό καθήκον για ένα ΚΚ να εμποδίζει την υλοποίηση τόσο των στρατηγικών σχεδιασμών της ντόπιας αστικής τάξης και των συμμάχων της, όσο και των σχεδιασμών «εχθρικών» αστικών τάξεων που επιχειρούν να παρέμβουν στον «χώρο ευθύνης» ενός ΚΚ, εκεί δηλαδή όπου ζουν η εργατική τάξη και τα σύμμαχα λαϊκά στρώματα και εκεί όπου βρίσκονται οι πόροι και ο πλούτος που πρέπει να αποτελέσουν εργατική - κοινωνική ιδιοκτησία. Αυτός ο αγώνας δεν μπορεί να γίνεται χωρίς τη συντονισμένη δράση και συμπόρευση με τα γειτονικά ΚΚ (Θέση 22).

Ακόμα και σε περίπτωση πολεμικής εμπλοκής της χώρας από τη θέση του «αμυνόμενου», ο στόχος της «υπεράσπισης της πατρίδας» από την ντόπια αστική τάξη έχει εντελώς διαφορετικό περιεχόμενο από την πάλη του εργατικού - λαϊκού κινήματος για την υπεράσπιση της πατρίδας του εργαζόμενου λαού. Το θετικό πρόσημο στην έκβαση οποιασδήποτε εξέλιξης θα κριθεί από το αν η εργατική τάξη θα βγει ισχυρότερη και η αστική τάξη, ντόπια και ξένη, πιο αποδυναμωμένη, στρατιωτικά και πολιτικά, αν όχι ολοκληρωτικά ηττημένη από το επαναστατικό κίνημα. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση ο λαός δεν θα είναι κερδισμένος, είτε από την πλευρά του «νικητή», είτε από την πλευρά του «ηττημένου», στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Αυτή είναι και η ταξική διαχωριστική γραμμή της εργατικής τάξης, όπως τη διαμορφώνει ένα συνεπές ΚΚ, απέναντι στο κεφάλαιο.

Στο έδαφος της νέας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, της συνεχιζόμενης αύξησης των παγκόσμιων στρατιωτικών δαπανών και επενδύσεων σε νέες στρατιωτικές τεχνολογίες, της έντασης της επιθετικότητας των ισχυρότερων καπιταλιστικών κρατών και των συνασπισμών τους και της διευρυνόμενης αστάθειας και έντασης σε περιοχές του πλανήτη με ιδιαίτερη στρατηγική και γεωπολιτική αξία, τα αντίστοιχα ΚΚ «χρεώνονται» την έγκαιρη προετοιμασία των δυνάμεών τους για το ενδεχόμενο της πολεμικής εμπλοκής. Το ΚΚΕ ανήκει σε αυτήν την κατηγορία των ΚΚ που έχουν αυξημένο ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟ καθήκον, λόγω της γεωγραφικής θέσης της χώρας τους και του βαθμού εμπλοκής της στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, να εμπλουτίζουν και να προπαγανδίζουν πλατιά την επαναστατική στρατηγική: «Σε περίπτωση ιμπεριαλιστικής πολεμικής εμπλοκής της Ελλάδας, είτε σε αμυντικό είτε σε επιθετικό πόλεμο, το Κόμμα πρέπει να ηγηθεί της αυτοτελούς οργάνωσης της εργατικής - λαϊκής πάλης με όλες τις μορφές, ώστε να οδηγήσει σε ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης, εγχώριας και ξένης ως εισβολέα, έμπρακτα να συνδεθεί με την κατάκτηση της εξουσίας. Με την πρωτοβουλία και καθοδήγηση του Κόμματος να συγκροτηθεί εργατικό - λαϊκό μέτωπο με όλες τις μορφές δράσης, με σύνθημα: Ο λαός θα δώσει την ελευθερία και τη διέξοδο από το καπιταλιστικό σύστημα που, όσο κυριαρχεί, φέρνει τον πόλεμο και την "ειρήνη" με το πιστόλι στον κρόταφο» (από το Πρόγραμμα του ΚΚΕ).

«Μην ξεχνάς τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο!»

«Μη ξεχνάς ότι αν δεν γκρεμιστεί ο καπιταλισμός, η επανάληψη των εγκληματικών αυτών πολέμων είναι όχι μόνο δυνατή, αλλά και αναπόφευκτη» (από το Καταστατικό της Κομμουνιστικής Διεθνούς).