- Στη Θέση 15 λέει:

«Η αστική τάξη της Ελλάδας επιδιώκει τη γεωπολιτική αναβάθμιση, συμμετέχοντας ενεργά στους στρατιωτικούς - πολιτικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ».

«Η επιθετικότητα της ελληνικής αστικής τάξης εκδηλώνεται και με την αποστολή ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων...».

Νομίζω ορθότερο είναι ότι η Ελλάδα συμμετέχει ΣΤΗΝ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ του σχεδιασμού των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Εκεί εντάσσεται και η αποστολή έμψυχου και άλλου υλικού. Οχι γιατί η ελληνική αστική τάξη είναι καλύτερη από άλλες, αλλά γιατί η χώρα δεν ανήκει στις «μια χούφτα χώρες» τα χαρακτηριστικά και τις ιδιότητες των οποίων περιέγραψε ο Λένιν.

Η «δική μας» αστική τάξη θέλει, αλλά δεν μπορεί. Αυτό καθόλου δεν σημαίνει ότι θα έχουμε ευνοϊκότερη στάση απέναντί της, ή ότι αναμένουμε κάτι θετικό απ' αυτήν ή από τμήμα της. Παλεύουμε για την ανατροπή της.

«Η αστική τάξη φιλοδοξεί να αναβαθμίσει τις θέσεις της...», αλλά προς το παρόν, παρά τον ζήλο που δείχνει στους ιμπεριαλιστές με τη μετατροπή της χώρας σε βάση και ορμητήριο πολέμου, δεν εισπράττει τη στήριξή τους ούτε για ζητήματα κυριαρχίας της χώρας.

Οι κίνδυνοι που συνεπάγονται οξύνουν την αντίθεση, μεγαλώνουν το χάσμα ανάμεσα στα συμφέροντα της αστικής τάξης, των διεθνών δραστηριοτήτων και συμμαχιών της, και στα συμφέροντα όχι μόνο της εργατικής τάξης, αλλά όλου του λαού. Καθιστούν έτσι την αστική τάξη, εκτός από επικίνδυνη, ανάξια και ανίκανη να ηγηθεί του λαού, απέναντι στις απειλές της τουρκικής ηγεσίας. Μια άλλη τάξη επιβάλλεται να αναλάβει αυτόν τον ρόλο.

- Αναφέρει η Θέση 16:

«Το Κόμμα μας υπερασπίζεται τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας από τη σκοπιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών δυνάμεων, ως αναπόσπαστο στοιχείο της πάλης για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου». Πολύ σωστό. Αριστο. Μπράβο στην ΚΕ.

Εδώ όμως γεννιούνται ερωτήματα:

- Υπάρχει κανένας μεγάλος αγώνας που κάνουμε ή πρέπει να κάνουμε που να μη χρειάζεται να συνδέεται, να μην είναι αναπόσπαστο στοιχείο της πάλης για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου; Οχι. Κάθε αγώνας πρέπει να είναι αναπόσπαστο στοιχείο, να υπηρετεί, μέσω της αυτοτελούς δουλειάς του Κόμματος, τον στρατηγικό στόχο. Τότε όμως κάτι δεν λέει καθαρά εδώ το κείμενο.

- Μήπως εννοεί ότι στην πάλη ενάντια στον πόλεμο και στο ΝΑΤΟ πρέπει να καλούνται ή να συμμετάσχουν μόνο όσοι έχουν καταλάβει και συμφωνήσει στην ανατροπή του καπιταλισμού; Νομίζω πως όχι.

Η πράξη όμως έδειξε ότι η ΚΕ αυτό εννοεί, αυτό ετοιμάζεται να συνεχίσει, πράγμα που αφόπλισε το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, το οδήγησε σε απραξία, αποσυσπείρωση, σε συνθήκες διάλυσης.

Το πλαίσιο πάλης που βάζει η ΕΕΔΥΕ είναι αντιγραφή του Προγράμματος του Κόμματος. Οι ανακοινώσεις της, που ακολουθούν αμέσως μετά τις κομματικές, επαναλαμβάνουν σχεδόν πάντα το αίτημα για έξοδο από το ΝΑΤΟ «με τον λαό νοικοκύρη στον τόπο του» (να είναι ήδη νοικοκύρης)! Αρκετές φορές μάλιστα ξεπερνά τις ανακοινώσεις της ΚΕ ή του Γραφείου Τύπου, που ενώ σ' αυτές δεν αναφέρεται κάθε φορά «ο νοικοκύρης», η ΕΕΔΥΕ δεν το παραλείπει.

Ετσι δεν μπορούμε να συσπειρώσουμε γύρω από αντιιμπεριαλιστικά - αντιπολεμικά αιτήματα μάζες που δεν έχουν συνειδητοποιήσει τη σχέση του καπιταλισμού με τον πόλεμο και δεν συμφωνούν ακόμη με την ανατροπή του, δηλαδή το 90% του λαού!

Ας μας πει η ΚΕ, πώς θα φτάσουμε στον λαό με τέτοιες θέσεις; Πώς θα κάνουμε υπόθεση και πείρα των μαζών την ανάγκη ανατροπής του καπιταλισμού;

Ορισμένα συμπεράσματα:

1. Η συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς είναι μονόδρομος για την αστική μας τάξη. Αν θέλει να διασφαλίσει την κερδοφορία και την εξουσία της, είναι υποχρεωμένη να κάνει «συνεργασία» με άλλους ληστές. Ομως εδώ δεν υπάρχουν καλοί και συνεργάσιμοι ληστές, «νοικοκυραίοι», ούτε «μεταξύ κατεργαραίων ειλικρίνεια». Εδώ μετρά η δύναμη. Και η θέση της Ελλάδας στο σύστημα του ιμπεριαλισμού είναι εξαρτημένη.

2. Η κατάσταση αυτή ενέχει για τη χώρα και τον λαό μας τεράστιους κινδύνους.

3. Η ελληνική αστική τάξη, σαν κυρίαρχη τάξη, έχει πάψει προ πολλού να έχει σχέση με τον πατριωτισμό (ποτέ της βέβαια δεν επέδειξε τέτοια προσόντα). Η τάξη που επιτίθεται και ληστεύει τον λαό δεν μπορεί να υπερασπίσει τα σύνορα και τα δικαιώματά του από άλλους ληστές, αφού αυτή τα καταπατά διαρκώς και σε ειρηνική περίοδο.

4. Η εργατική τάξη αποτελεί τη μόνη τάξη που είναι ικανή να συνεγείρει, να συσπειρώσει και να ηγηθεί σ' ένα αντιιμπεριαλιστικό - αντιπολεμικό - πατριωτικό μέτωπο όλο τον λαό. Ακόμη και αστούς, πατριώτες στρατιωτικούς που δέχονται έμπρακτα να μπουν σ' αυτόν τον αγώνα. Χρειάζεται όμως τα θεωρητικά, πολιτικά και οργανωτικά εφόδια της πρωτοπορίας για να το καταφέρει.

5. Τώρα πρέπει να οργανωθεί η πάλη, η συνεργασία λαών και κινημάτων των Βαλκανίων, της Μεσογείου, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο. Με αίτημα την έξοδο των χωρών από τους μηχανισμούς του πολέμου, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Η εργατική τάξη πρέπει να εγγράψει τα ζητήματα αυτά στον κατάλογο των πολιτικών της διεκδικήσεων.

- Είναι, σύντροφοι, ο μόνος δρόμος για να φτάσουμε σε πλατιά συσπείρωση για την αποτροπή της συμμετοχής της χώρας σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους, για να βρεθούμε σαν Κόμμα και κίνημα μέσα στον λαό από καλύτερη θέση σε πιθανές συνθήκες πολέμου, στις ανάγκες της μάχης για την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας, την ήττα ενός πιθανού εισβολέα, για την έξοδο της χώρας από τον πόλεμο, την ήττα της «δικής μας» αστικής τάξης.

Αυτός ο δρόμος επιβάλλει επιπρόσθετα πολιτικά και άλλα μέτρα για την άνοδο του κύρους και της επιρροής του Κόμματος στα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και των υπηρεσιών Ασφαλείας.

Αγαπητοί σύντροφοι,

Το Κόμμα μας στην εκατοντάχρονη Ιστορία του ήταν αδιάσπαστα δεμένο με τη δράση του φιλειρηνικού - αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Προσέφερε σ' αυτό τις καινοτόμες ιδέες, τις θεωρητικές του επεξεργασίες, το εξόπλισε κάνοντάς το ικανό να μεγαλουργήσει. Το Κόμμα μας διέθεσε εκατοντάδες στελέχη του που έδρασαν μέσα απ' αυτό. Πολλά απ' αυτά, μαζί με άλλους αγωνιστές, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, βασανίστηκαν, δολοφονήθηκαν, εκτελέστηκαν στον αγώνα αυτό.

Το κίνημα αυτό κατάφερε να γίνει καρφί στο μάτι των ντόπιων κυβερνήσεων και του ιμπεριαλισμού, με «τελευταίο» παράδειγμα την ικανότητα να εκφράσει τον λαό και να συσπειρώσει ευρύτατες δυνάμεις του ενάντια στους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία, κίνημα που έπαιξε ρόλο στην ανάδειξη της ΕΕΔΥΕ στην ηγεσία του παγκόσμιου φιλειρηνικού κινήματος, που συνέβαλε στην ενίσχυση του κύρους και της πολιτικής δύναμης του ΚΚΕ.

Το Κόμμα μας στην ηρωική του διαδρομή, παρά το ότι, όπως γράφουν οι σημερινές επεξεργασίες του, «δεν είχε επεξεργασμένη στρατηγική», απείλησε την αστική εξουσία φτάνοντας στα πρόθυρα της ανατροπής της. Σήμερα που, όπως αναφέρεται και στις Θέσεις, έχει τέτοια «σύγχρονη και επεξεργασμένη στρατηγική», δεν μπόρεσε να απειλήσει ακόμη ούτε το άγαλμα του Τρούμαν.

Ας προσέξουμε σύντροφοι και ας ανασκουμπωθούμε, για να διορθώσουμε τα λάθη μας. Γιατί στον δικό μας διάλογο «και οι νεκροί μιλούν...».