Σήμερα η εργατική τάξη τιμά τη δική της Κόκκινη Πρωτομαγιά. Η πανελλαδική πανεργατική απεργία, που έχουν κηρύξει εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις σε όλη τη χώρα, πιάνει το νήμα από όλες τις προηγούμενες Πρωτομαγιές, που καθεμιά έχει αφήσει το δικό της αποτύπωμα στους αγώνες των εργαζομένων για μια καλύτερη ζωή, στην πάλη ενάντια στους εκμεταλλευτές τους.

Πιάνει το νήμα από την περσινή μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση στο Σύνταγμα, της «οργανωμένης απειθαρχίας», που άνοιξε τον δρόμο ώστε και μέσα στα lockdowns να εκφραστεί πολύμορφα η λαϊκή διαμαρτυρία και διεκδίκηση, να ακουστεί δυνατά κάτω από τη μάσκα η φωνή των υγειονομικών και των άλλων εργαζομένων.

Αποτελεί συνέχεια μιας μεγάλης, πολύμορφης δράσης των συνδικάτων και των άλλων φορέων του κινήματος για τη διεκδίκηση μέτρων προστασίας της ζωής και της υγείας των εργαζομένων και του λαού, που πληρώνουν βαρύ το τίμημα από τη διαχείριση της πανδημίας και της κρίσης με κριτήριο τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, την ανάκαμψη της κερδοφορίας τους.

Μια δράση που βδομάδα τη βδομάδα κλιμακώνεται, κάνοντας υπόθεση των σωματείων και των ίδιων των εργαζομένων την επιτυχία της σημερινής απεργίας, δίνοντας αποστομωτική απάντηση σε κυβέρνηση και εργοδοσία, στους συνδικαλιστικούς τους εκπροσώπους, που επιχείρησαν μάταια να υπονομεύσουν και φέτος τον αγωνιστικό εορτασμό της Πρωτομαγιάς.

Αιχμή του απεργιακού αγώνα είναι η απαίτηση να μην κατατεθεί το νομοσχέδιο που γενικεύει τη 10ωρη δουλειά και επιβάλλει ακόμα περισσότερους περιορισμούς στη δράση των συνδικάτων, για να έχει η εργοδοσία λυμένα τα χέρια της. Αλλά και η διεκδίκηση μέτρων ουσιαστικής προστασίας του λαού από την πανδημία, κόντρα στον εφησυχασμό που καλλιεργεί η κυβέρνηση για να αποποιηθεί και να κρύψει τις εγκληματικές ευθύνες της.

Το μήνυμα της σημερινής Πρωτομαγιάτικης απεργίας είναι καθαρό: Εν έτει 2021 δεν είναι «πρόοδος» η δουλειά «ήλιο με ήλιο» για 500 ευρώ. Δεν είναι «εκσυγχρονισμός» η απλήρωτη εργασία, η ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης. Δεν είναι «πρόοδος» για τους εργαζόμενους οι «βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές» της κατάργησης του σταθερού ημερήσιου εργάσιμου χρόνου, της απογείωσης της εκμετάλλευσης, για τις οποίες τσακώνονται η ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ ποιος τις εφαρμόζει καλύτερα.

Δεν είναι «κανονικότητα» τα διαλυμένα συστήματα Υγείας, οι δεκάδες θάνατοι καθημερινά από την πανδημία, οι εμβολιασμοί με το σταγονόμετρο, λόγω της έλλειψης εμβολίων που προκαλούν οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα μονοπώλια του Φαρμάκου, οι αντιθέσεις ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Η πανδημία, οι κρίσεις, τα αλλεπάλληλα αντεργατικά μέτρα ανεξάρτητα από κυβέρνηση και «μείγμα» διαχείρισης, όπως τώρα ο νόμος για το 10ωρο, επιβεβαιώνουν ξανά και ξανά ότι ο πραγματικός αντίπαλος, αυτό το βάρβαρο σύστημα που στηρίζεται στην εκμετάλλευση και εμποδίζει την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, δεν εξανθρωπίζεται.

Η Πρωτομαγιά, λοιπόν, είναι μέρα - σύμβολο για την εργατική τάξη, ακριβώς επειδή δείχνει πως ό,τι κατέκτησαν οι «από κάτω», το κατέκτησαν με σκληρούς αγώνες, όταν έκαναν δική τους υπόθεση την οργάνωση της πάλης, όταν πήραν διαζύγιο από αυταπάτες για «εύκολες λύσεις».

Δείχνει ότι και σήμερα οι εργαζόμενοι μπορούν να ανασυντάξουν το κίνημά τους, να βγουν στο προσκήνιο μέσα από την πάλη για τις σύγχρονες ανάγκες, πυκνώνοντας τις γραμμές των συνδικάτων, δυναμώνοντας την ταξική γραμμή πάλης, την Κοινωνική Συμμαχία. Αξιοποιώντας τα δικά τους «όπλα» στην ολομέτωπη επίθεση, δυναμώνοντας την πάλη που στοχεύει στο κεφάλαιο και δεν εγκλωβίζεται στον ανταγωνισμό των αστικών κομμάτων για την κυβερνητική καρέκλα.

Μια τέτοια πάλη μπορεί πραγματικά να βάλει εμπόδια στις αντιλαϊκές «ανατροπές του αιώνα» και να δημιουργήσει προϋποθέσεις για αποφασιστική αντεπίθεση, με τις σημαίες των σύγχρονων αναγκών και δικαιωμάτων.

Γι' αυτό, λοιπόν, να μη λείψει κανείς από τη σημερινή απεργία!