Με απανωτές παρεμβάσεις και με τη συνδρομή των ΜΜΕ, η κυβέρνηση προλειαίνει το έδαφος για την αυστηροποίηση των περιορισμών στην κίνηση, απογειώνοντας την «ατομική ευθύνη» και αποποιούμενη τις δικές της ευθύνες για την κατάσταση του συστήματος Υγείας, για τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους εργασιακούς χώρους κ.λπ.

Παρά το γεγονός ότι ο λαός αντιμετωπίζει γενικά με υπευθυνότητα τις οδηγίες, τηρεί δηλαδή τους περιορισμούς, η κυβέρνηση ξεκαθαρίζει με κάθε αφορμή ότι κανένα επιπλέον μέτρο δεν προβλέπεται για την προστασία της υγείας του, πέρα από τη συντήρηση της σημερινής κατάστασης στα νοσοκομεία και την παραπέρα αυστηροποίηση των περιορισμών!

Το ίδιο ισχύει και με τα δυο μέτρα και δυο σταθμά, με τα οποία διαχειρίζεται η κυβέρνηση τα «επιστημονικά δεδομένα» όταν πρόκειται να ανακοινώσει μέτρα για τους εργαζόμενους και το λαό ή για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Για παράδειγμα, με ιδιαίτερη αυστηρότητα κουνάει το δάχτυλο στο λαό για την τήρηση των περιορισμών στην κίνηση, αλλά στους χώρους δουλειάς κανένας έλεγχος δεν υπάρχει για την τήρηση ακόμα και των πιο στοιχειωδών μέτρων προστασίας των εργαζομένων από την πανδημία. Το ίδιο και στα Μέσα Μεταφοράς με τα οποία είναι υποχρεωμένοι να κινούνται χιλιάδες εργαζόμενοι από και προς τη δουλειά τους.

Το ίδιο ισχύει και με τους υγειονομικούς. Ενώ οι περιορισμοί στην κίνηση σφίγγουν όλο και περισσότερο και η «ατομική ευθύνη» στον αυτοπεριορισμό αναγορεύεται σε νούμερο ένα φάρμακο για την επιδημία, η κυβέρνηση έχει κάνει από ελάχιστα ως τίποτα για να ενισχύσει τα μέτρα προστασίας γιατρών και νοσηλευτών, όχι μόνο με την παροχή των αυτονόητων μέσων ατομικής προστασίας, αλλά και με προσλήψεις μόνιμων, που θα εκτονώσουν την πίεση στο υπάρχον ελλιπές και εξαντλημένο δυναμικό.

Εκεί, οι συστάσεις των επιστημόνων πάνε περίπατο, επειδή τα μέτρα ουσιαστικής προστασίας υγειονομικών και εργαζομένων κοστίζουν στην εργοδοσία και το κράτος της.

Με αυτήν την κατάσταση έρχονται επομένως αντιμέτωποι καθημερινά χιλιάδες γιατροί και νοσηλευτές, παραϊατρικό και άλλο προσωπικό της Υγείας. Κι επειδή ο λαός δεν ανακάλυψε σήμερα τα προβλήματα και τις ελλείψεις στο δημόσιο σύστημα της Υγείας, συνέπεια της πολιτικής ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης όλων των κυβερνήσεων, η κραυγή αγωνίας που βγάζουν και οι διεκδικήσεις τους για μαζικές προσλήψεις, αύξηση της χρηματοδότησης, ενίσχυση των υποδομών, επίταξη του ιδιωτικού τομέα, βρίσκουν μεγάλη απήχηση στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.

Η μέρα δράσης για την Υγεία, που αποφασίζουν για την ερχόμενη Τρίτη τα σωματεία των εργαζομένων στα νοσοκομεία, οι συμβολικές αλλά μαχητικές κινητοποιήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη αυτές τις μέρες στην Υγεία και σε άλλους χώρους δουλειάς, είναι η καλύτερη απάντηση στην προσπάθεια της κυβέρνησης να επιβάλει με κάθε τρόπο, ακόμα και με «καραντίνα» στη συνδικαλιστική δράση, την απόλυτη σιωπή. Οχι βέβαια μόνο για τις ελλείψεις που προϋπήρχαν στην Υγεία αλλά και για τη διαιώνισή τους ακόμα και σε συνθήκες πανδημίας, αφού συνεχίζεται η ίδια πολιτική της υποχρηματοδότησης, της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων, της επέκτασης των συμπράξεων με τον ιδιωτικό τομέα και της συνολικής ενίσχυσής του. Ολα αυτά δηλαδή που μας έφεραν έως εδώ.

Είναι απάντηση όμως και στη λογική τού «θα λογαριαστούμε μετά» που διακινεί ο ΣΥΡΙΖΑ, για να κρύψει και τις δικές του ευθύνες για το σημερινό χάλι, αφού ως κυβέρνηση μείωσε παραπέρα τους προϋπολογισμούς για την Υγεία, συνέχισε την πολιτική της υποστελέχωσης και της «ελαστικοποίησης» των εργασιακών σχέσεων των υγειονομικών, συνέβαλε στην παραπέρα διάλυση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.

Την ερχόμενη Τρίτη, το σύνθημα «Σπάμε τη σιωπή μας. Δυναμώνουμε τη φωνή της διεκδίκησης για μέτρα προστασίας για την υγεία του λαού» πρέπει να ακουστεί δυνατά. Οι διεκδικήσεις των υγειονομικών στις σημερινές συνθήκες της πανδημίας είναι η καλύτερη συμβολή στην προσπάθεια να προστατευθεί ο λαός από αυτήν, αλλά και στον αγώνα που πρέπει να δυναμώσει, για ένα αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας για όλους, στο ύψος των σύγχρονων δυνατοτήτων και λαϊκών αναγκών.