«Πράξεις» και «τομές» υπόσχεται η κυβέρνηση μετά την πύρινη τραγωδία στην Ανατ. Αττική και συνδέει τα μέτρα που εξήγγειλε για τη διαχείριση της καταστροφής, με την κοροϊδία για φιλολαϊκές τάχα «προσαρμογές», μετά την έξοδο από τα μνημόνια.

Διαφημίζει τον επανασχεδιασμό της Πολιτικής Προστασίας και τις μπουλντόζες για τα αυθαίρετα, όμως εδώ και τρεις βδομάδες δεν έχει ανακοινώσει ούτε ένα ουσιαστικό μέτρο για τις τεράστιες ελλείψεις στην πρόληψη, στη δασοπροστασία, σε μέσα και προσωπικό πυρόσβεσης.

Κουβέντα δεν λέει επίσης για την πολιτική εμπορευματοποίησης της γης, που οπλίζει το χέρι εμπρηστών και καταπατητών. Αντίθετα, με νόμους που η ίδια ψήφισε, σε συνέχεια των προηγούμενων, διευκολύνει την αξιοποίηση δασών και αιγιαλού για επιχειρηματική δράση.

Αλλά και με την αναμόρφωση της Πολιτικής Προστασίας, πάει να κρύψει κάτω από το χαλί του εθελοντισμού την ευθύνη του κράτους και υιοθετεί «τεχνογνωσία» που «κουμπώνει» καλύτερα στα ΝΑΤΟικά πρότυπα «διαχείρισης κρίσεων».

Η κυβέρνηση προετοιμάζει ταυτόχρονα την «καθαρή έξοδο» από τα μνημόνια, στα αποκαΐδια της φονικής πυρκαγιάς.

Η καταστροφή που έζησε όμως ο λαός, πριν από λίγους μήνες από τις πλημμύρες στη Μάνδρα και τώρα από τη φωτιά στην Ανατ. Αττική, δεν ήταν κάποια «αστοχία» ή «απόκλιση» από το «success story» της κυβέρνησης.

Οι πραγματικές αιτίες και οι τραγικές συνέπειες από τη φονική πυρκαγιά είναι η άλλη όψη της επίθεσης που κλιμακώνεται στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, με κοινό παρονομαστή την πολιτική θωράκισης και ενίσχυσης της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Η πολιτική αυτή, που συνθλίβει τις λαϊκές ανάγκες, ούτε αλλάζει με τα μέτρα διαχείρισης της καταστροφής, ούτε αντιστρέφεται στη «μεταμνημονιακή» εποχή. Αντίθετα, θα δυναμώσει κι άλλο.

Αυτό μαρτυρούν οι εξαγγελίες με τις οποίες η κυβέρνηση προσπαθεί να καλλιεργήσει προσδοκίες στο λαό ότι η «επιστροφή στην κανονικότητα», από την ερχόμενη Δευτέρα, θα φέρει μεγάλες αλλαγές προς όφελός του. Αξιοποιεί μάλιστα γι' αυτό τη μείωση της ανεργίας σε ποσοστό μικρότερο του 20% μετά από εφτά χρόνια.

Πανηγυρίζουν για τη σχετική υποχώρηση της ανεργίας μετά από τόσα χρόνια κρίσης, αλλά κρύβουν ότι όσοι επιστρέφουν στην παραγωγή ή βρίσκουν για πρώτη φορά δουλειά είναι αντιμέτωποι με πολύ χειρότερες συνθήκες απ' ότι πριν την κρίση.

Κι ότι αυτό είναι αποτέλεσμα των αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων που ψηφίστηκαν με τα μνημόνια και διατηρούνται άθικτοι μετά το «τέλος» τους. Γι' αυτό οι μισές τουλάχιστον από τις νέες θέσεις εργασίας είναι μερικής, προσωρινής και εκ περιτροπής απασχόλησης, με μισθούς μικρότερους ακόμα κι από αυτόν τον άθλιο των 586 και 511 ευρώ μεικτά.

Ακόμα και η αύξηση που υπόσχεται η κυβέρνηση σ' αυτόν τον κατώτερο μισθό θα γίνει με μνημονιακό νόμο και χωρίς κατάργηση του «υποκατώτερου», ώστε να μη θιγεί η «ανταγωνιστικότητα της οικονομίας», βλέπε τα κέρδη των επιχειρήσεων. Που σημαίνει ψίχουλα για τους εργαζόμενους, κι αυτά σε δόσεις.

Μιλάνε επίσης για «υπεραπόδοση της οικονομίας» και για «δημοσιονομικό χώρο» που θα επιτρέψει «κοινωνικές παροχές» στους πιο αδύναμους.

Τα ματωμένα πλεονάσματα, για τα οποία κομπάζουν, αντανακλούν τους μειωμένους πόρους από τον κρατικό προϋπολογισμό για δαπάνες που αφορούν ακόμα και στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες, όπως η προστασία από την πυρκαγιά, την πλημμύρα, το σεισμό. Ενσωματώνουν τις μεγάλες περικοπές σε συντάξεις, σε κοινωνικά και προνοιακά επιδόματα, σε δαπάνες για την Υγεία.

Κι ενώ οι συνέπειες για το λαό απ' αυτές τις περικοπές είναι μόνιμες και για όλους, η κυβέρνηση υπόσχεται μερικά ψίχουλα εφάπαξ ως «κοινωνικό μέρισμα», κι αυτά στους πιο εξαθλιωμένους!

Καμιά εμπιστοσύνη λοιπόν σ' αυτούς που ευθύνονται για τα δεινά και τις τραγωδίες των εργαζομένων και του λαού. Που με τους νόμους και την πολιτική τους εντείνουν την εκμετάλλευση και αφήνουν το λαό απροστάτευτο από πυρκαγιές και πλημμύρες.

«Επόμενη μέρα» προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων μπορεί να υπάρξει: Με οργανωμένη πάλη, σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, κόντρα στο σχεδιασμό του κεφαλαίου και των κομμάτων του.