Χαράς ευαγγέλια για την κυβέρνηση, το κεφάλαιο και την ΕΕ αποτέλεσαν τα τελικά στοιχεία για το πρωτογενές πλεόνασμα του 2017, που διαμορφώθηκε στο 4,2% του ΑΕΠ, ποσοστό υπερδιπλάσιο του αντιλαϊκού στόχου που είχε τεθεί, για 1,75%.

Η «υπεραπόδοση» οφείλεται αφενός στην ένταση της φοροληστείας και στην αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος, και αφετέρου στις περικοπές κρατικών δαπανών που αφορούν στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες.

Τα στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν αξιοποιούνται πολλαπλώς από την κυβέρνηση, στο διαγκωνισμό της με τη ΝΔ για το ποιος μπορεί καλύτερα να υλοποιήσει τις επιταγές του κεφαλαίου.

Καθόλου τυχαία, ο πρωθυπουργός είπε στην προχτεσινή συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ ότι η κυβέρνηση «πέτυχε» εκεί που οι προηγούμενες απέτυχαν, εννοώντας την πιστή και γρήγορη εφαρμογή των μνημονίων, παλιών και νέων.

Ταυτόχρονα, όμως, τα «κατορθώματα» της κυβέρνησης στην εκπλήρωση των μνημονιακών στόχων χρησιμοποιούνται για να καλλιεργήσει κάλπικες προσδοκίες και στάση αναμονής στα εργατικά - λαϊκά στρώματα, την ώρα που η επίθεση σε βάρος τους δυναμώνει.

Η κυβέρνηση λέει, για παράδειγμα, ότι η «υπεραπόδοση» της δίνει τώρα «αέρα» για «διορθωτικές παρεμβάσεις», που θα ανακουφίσουν τάχα το ρημαγμένο εισόδημα των εργαζομένων. Ξεσκονίζει ακόμα και τη χρεοκοπημένη προπαγάνδα των «αντιμέτρων» που είχε κατασκευάσει όταν συμφωνούσε με τους δανειστές για τα θηριώδη πλεονάσματα, μέχρι το 2060.

Περιπαίζοντας τους συνταξιούχους, αφήνει θολές υποσχέσεις ότι ίσως καταφέρει να πάρει πίσω τις νέες μειώσεις που έρχονται από το 2019 (με την ακύρωση της «προσωπικής διαφοράς»), την ίδια στιγμή που ξαναφουντώνει η συζήτηση για τη «βιωσιμότητα» του συστήματος και την «ανάγκη» λήψης πρόσθετων μέτρων και περικοπών.

Η κυβέρνηση στέλνει το μήνυμα στο λαό ότι θα βγει τάχα κερδισμένος αν υπομένει τις θυσίες για τα πλεονάσματα και την ανάκαμψη, ενώ διαχέει και κάλπικες υποσχέσεις για «αύξηση του κατώτατου μισθού» κατά τα πορτογαλικά πρότυπα και φοροελαφρύνσεις, που απευθύνονται όμως κυρίως σε επιχειρηματικούς ομίλους.

Εχει μάλιστα το θράσος να λέει ότι διαπραγματεύεται το να μην εφαρμοστεί νωρίτερα από το προβλεπόμενο η επόμενη φουρνιά των αντιλαϊκών μέτρων που ψήφισε σε Ασφαλιστικό και Φορολογικό! Ταυτόχρονα, βέβαια, καθησυχάζει το κεφάλαιο ότι δεν θα υπάρξει η παραμικρή ανάκτηση απωλειών που είχαν οι εργαζόμενοι.

Είναι χαρακτηριστική η φράση του πρωθυπουργού ότι «καθαρή έξοδος δεν σημαίνει ότι θα επιστρέψουμε σε μέρες αφθονίας και σπατάλης...», που ταυτίζεται πλήρως με τις αντίστοιχες «νουθεσίες» του ΣΕΒ.

Φυσικά, ως «σπατάλη» νοούνται για την κυβέρνηση μόνο όσα έχασαν και διεκδικούν οι εργαζόμενοι, ενώ τα δισεκατομμύρια που δίνονται άμεσα και έμμεσα στο μεγάλο κεφάλαιο για να αναπτύξει τις μπίζνες του, βαφτίζονται «επενδυτικά κίνητρα».

Ο λαός μπορεί τώρα να δει καλύτερα ότι οι «υπεραποδόσεις» στο πρωτογενές πλεόνασμα, η δημοσιονομική σταθερότητα, η «έξοδος στις αγορές» και συνολικά η καπιταλιστική ανάκαμψη προϋποθέτουν τη δική του χρεοκοπία.

Κανένα λόγο δεν έχει να παρασυρθεί από τα πανηγύρια της κυβέρνησης και τις «δεσμεύσεις» για «καθαρή έξοδο». Ούτε βέβαια να εγκλωβιστεί στα παζάρια ανάμεσα σε ΕΕ και ΔΝΤ, που περιλαμβάνουν και τη διευθέτηση του ελληνικού κρατικού χρέους. Οποιος συμβιβασμός κι αν υπάρξει, ο λογαριασμός θα συνεχίσει να έρχεται στην εργατική τάξη, μέσω του «προγράμματος μεταμνημονιακής εποπτείας», που θα διασφαλίζει την απαρέγκλιτη εφαρμογή όλων των βάρβαρων μέτρων.

Δεν πρέπει να ξεχνούν οι εργαζόμενοι ότι κάθε ποσοστιαία μονάδα του πλεονάσματος και κάθε επιπλέον ευρώ που καταθέτει η κυβέρνηση στην υπόθεση της «ανάπτυξης», είναι ένα ακόμα κομμάτι στο μεγάλο παζλ των θυσιών τους για να ανακάμψουν τα κέρδη του κεφαλαίου. Γι' αυτό χρειάζεται να περάσουν στην αντεπίθεση, με άξονα όχι μόνο το «ως εδώ, τέρμα οι θυσίες», αλλά την επιθετική διεκδίκηση της ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών τους, μήνυμα που εκπέμπει και ο φετινός ταξικός γιορτασμός της Πρωτομαγιάς.