«Μετά από αυτήν τη Διάσκεψη δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Σίγουρα έχουμε πρόβλημα». Με αυτά τα λόγια έκλεισε την Κυριακή τις εργασίες της 55ης Διάσκεψης Ασφάλειας του Μονάχου ο επικεφαλής της, Β. Ισινγκερ, δείχνοντας με τρόπο γλαφυρό ότι τα μαχαίρια των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών έχουν προ πολλού βγει από τα θηκάρια.

Πράγματι, το «πρόβλημα» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που οξύνονται παραπέρα, στο έδαφος της ανισομετρίας, των ανακατατάξεων στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και της αμφισβήτησης της πρωτοκαθεδρίας των ΗΠΑ, στο φόντο των προβλέψεων για μια νέα καπιταλιστική κρίση, δεν μπόρεσε ούτε στιγμή να κρυφτεί στη Διάσκεψη, που αποτέλεσε βήμα αντιπαράθεσης για τους εκπροσώπους των ιμπεριαλιστικών κέντρων που συμμετείχαν, πρωτίστως ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία και Κίνα.

Δεν έχει κανείς παρά να δει δηλώσεις όπως αυτές της Γερμανίδας καγκελαρίου, ότι οι «δομές» που προέκυψαν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο «υπόκεινται σε απίστευτη πίεση, επειδή οι εξελίξεις απαιτούν τη μεταρρύθμισή τους», την κριτική της για τη στάση των ΗΠΑ απέναντι στη Συνθήκη για τα πυρηνικά, τις εξελίξεις στη Μ. Ανατολή, τον αγωγό «Nord Stream 2» και άλλα.

Αλλά και την ανησυχία της ότι ο «οικονομικός πόλεμος» μεταξύ Κίνας, ΗΠΑ και Ευρώπης κινδυνεύει να καταστεί «αμοιβαία εξουθενωτικός».

'Η τις δηλώσεις του Αμερικανού αντιπροέδρου, Μ. Πενς, ότι «το θεμελιώδες ζήτημα της εποχής είναι αν η Δύση έχει τη βούληση να επιβιώσει». Οτι οι ΗΠΑ επιδοκιμάζουν «όλους τους Ευρωπαίους εταίρους που εναντιώνονται σθεναρά στον αγωγό "Nord Stream 2"». 'Η την προειδοποίηση προς την Τουρκία για τους «S-400», ότι «δεν θα μείνουμε αδρανείς, ενώ οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ αγοράζουν όπλα από τους αντιπάλους μας», μαζί βέβαια με τις ανοιχτές απειλές προς την Κίνα.

Χαρακτηριστικές ήταν επίσης οι παρεμβάσεις του Ρώσου ΥΠΕΞ, Σ. Λαβρόφ, ότι η Ρωσία έχει «δικαίωμα» να υπερασπίζεται τα συμφέροντά της εκτός συνόρων κι ότι αυτό δεν είναι «προνόμιο» μόνο του ΝΑΤΟ. Οτι οι ΗΠΑ επέβαλαν στα υπόλοιπα κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ τη θέση τους για τη Συνθήκη INF και ότι ήταν η «Δύση» και όχι η Ρωσία που παρενέβη στις εξελίξεις στα Σκόπια.

Αν μάλιστα συνδυάσει κανείς τις φετινές δηλώσεις με τα συμπεράσματα της περσινής Συνόδου του Μονάχου, εύκολα γίνεται κατανοητό ότι οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί έχουν μπει σε μια νέα, ακόμα πιο επικίνδυνη φάση για τους λαούς.

Θυμίζουμε ότι πέρυσι, το ζήτημα των ανταγωνισμών ετίθετο με το ερώτημα «αν βρισκόμαστε στο χείλος (της καταστροφής)», καταγράφοντας μια σειρά από τάσεις, όπως η σταδιακή εγκατάλειψη διεθνών συμφωνιών από τις ΗΠΑ και άλλες δυνάμεις. Φέτος, τα ερωτήματα εξαλείφθηκαν από τις θεματικές της Συνόδου και αντικαταστάθηκαν από το «χωρίς αμφιβολία...».

Μέσα σ' αυτό το κλίμα, που μυρίζει μπαρούτι, τα όσα είπε από το Μόναχο ο Αλ. Τσίπρας, παρουσιάζοντας ως «ελπίδα» τα επικίνδυνα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, στα οποία πρωτοστατεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στα Βαλκάνια και τη Μ. Ανατολή, γίνονται διπλά προκλητικά.

Καμία «ελπίδα» δεν υπάρχει για το λαό στους ρόλους του ΑμερικανοΝΑΤΟικού σημαιοφόρου που αναλαμβάνει για λογαριασμό της αστικής τάξης η κυβέρνηση, βαθαίνοντας ολοένα και περισσότερο την εμπλοκή της χώρας, μετατρέποντάς τη σε απέραντη βάση εφόρμησης για ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Καμία «σταθερότητα» δεν εγγυώνται τα σχέδιά τους. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει: Σηματοδοτούν αστάθεια, κινδύνους, σχέδια για αλλαγές συνόρων, φούντωμα εθνικισμών, νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους που θα πληρώσουν οι λαοί.

Η «σωστή πλευρά της Ιστορίας» για τους λαούς δεν είναι η πλευρά των ιμπεριαλιστών και των κυβερνήσεών τους, που προετοιμάζονται για το ενδεχόμενο μιας γενικευμένης σύγκρουσης. Η δική τους πλευρά είναι στην απέναντι όχθη, δυναμώνοντας την αλληλεγγύη και την κοινή δράση ενάντια στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του, στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και τα βρώμικα σχέδιά τους.