Τις «διαχρονικές παθογένειες» του κρατικού μηχανισμού επικαλείται η ΝΔ για το έγκλημα στα Τέμπη και παρουσιάζει με θράσος τον θάνατο 57 ανθρώπων ως «θυσία» και αφορμή για να επιταχύνει τη «μεταρρύθμιση» του κράτους! Από κοντά και ο ΣΥΡΙΖΑ, την κατηγορεί ότι απέτυχε το «επιτελικό» της κράτος και υπόσχεται να φτιάξει ένα «πιο δίκαιο» αν κυβερνήσει...

Το «κράτος που αλλάζει» το ζει ο λαός σε όλες τις εκδοχές και με όλες τις κυβερνήσεις. Είτε «εκσυγχρονισμένο», είτε «δίκαιο», είτε «ψηφιακό», είτε «επιτελικό», αυτό που ...μεταρρυθμίζεται κάθε φορά είναι η αποτελεσματικότητά του για τις ανάγκες του κεφαλαίου που μεταβάλλονται, σε βάρος των δικών του αναγκών.

Αυτό το κράτος είναι ο ένοχος και για τα ...άλλα «Τέμπη», με τα οποία έρχεται καθημερινά αντιμέτωπος ο λαός: Τους απαράδεκτους μισθούς, τις άθλιες εργασιακές σχέσεις, τους φραγμούς στη μόρφωση, την εμπορευματοποίηση της Υγείας, την ανταποδοτικότητα στις συγκοινωνίες, την έλλειψη μέτρων ασφάλειας στους χώρους δουλειάς.

Αυτό το κράτος ευθύνεται για τις μεγάλες ελλείψεις στην ασφάλεια των σιδηροδρόμων, που αποδεικνύονται μοιραίες όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλη την ΕΕ. Και δεν οφείλονται βέβαια σε κάποιες «παθογένειες», αλλά σ' αυτό που κινεί πραγματικά τα νήματα της «απελευθέρωσης»: Τη διαμόρφωση όρων για πιο κερδοφόρες επενδύσεις, για ανεμπόδιστη και πιο γρήγορη διακίνηση των εμπορευμάτων στην ενιαία αγορά.

Στον βωμό της ανταγωνιστικότητας της ευρωπαϊκής και ελληνικής οικονομίας θυσιάζονται η ασφάλεια και συνολικά οι ανάγκες του λαού, προκειμένου να μειώνονται τα κόστη για το κράτος και να αυξάνονται τα κέρδη για τους ομίλους.

Γι' αυτό και στις Μεταφορές ...«βραδυπορούν» τα αναγκαία συστήματα ασφαλείας: Επειδή το κόστος είναι μεγαλύτερο από τα άμεσα οφέλη που κυνηγούν οι ιδιοκτήτες των δικτύων και οι εταιρείες - χρήστες του σιδηροδρόμου, κρατικές και ιδιωτικές. Γι' αυτό στις ράγες του κέρδους είναι μόνιμα εκτροχιασμένη η ασφάλεια επιβατών και εργαζομένων...

Κι ενώ η σύγχρονη τεχνολογία θα μπορούσε να περιορίσει στο ελάχιστο τη συμμετοχή του ανθρώπινου παράγοντα σε ένα δυστύχημα, αυτή εφαρμόζεται μόλις στο 13% του σιδηροδρομικού δικτύου της ΕΕ! Δεν αποτελούν δηλαδή «ιδιαιτερότητα» ή «παθογένεια» του ελληνικού κράτους οι ελλείψεις στην ασφάλεια, αλλά τον κανόνα σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο.

Για τα κέρδη του κεφαλαίου, το κράτος σαρώνει με ...αποτελεσματικότητα εργασιακά και άλλα δικαιώματα, εντατικοποιεί στο έπακρο την εργασία, μετράει με όρους κόστους - οφέλους την υγεία και την ασφάλεια, ιδιωτικοποιεί υποδομές που έχει χρυσοπληρώσει ο λαός, ή τις επανακρατικοποιεί όταν γίνουν «βαρίδι» για τους ιδιώτες.

Το ίδιο ισχύει σε όλους τους τομείς. Οπως στην πολυδιαφημισμένη «απελευθέρωση» της Ενέργειας: Οι κυβερνήσεις ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ παίρνουν «άριστα» στο «άνοιγμα» της αγοράς, στη διασυνδεσιμότητα των δικτύων, στις «πράσινες» τεχνολογίες, την ώρα που η απολιγνιτοποίηση φέρνει χιλιάδες απολύσεις, το δίκτυο της ΔΕΗ κλωσάει ...χρυσά αυγά για τα άλλα μονοπώλια του «ανταγωνισμού», η τιμή του ρεύματος είναι στα ύψη, όπως και η ενεργειακή φτώχεια.

Σ' αυτό το αντιλαϊκό κράτος φύονται και φαινόμενα διαπλοκής, ρεμούλας, παρασιτισμού και εξαγοράς, τα οποία απομονώνονται σκόπιμα από ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ στην αντιπαράθεση για τα Τέμπη, για να θολώνουν οι πραγματικές πολιτικές ευθύνες και η συνενοχή τους στο έγκλημα.

Απέναντι σ' αυτό το κράτος, «μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό»! Με τον οργανωμένο αγώνα για σύγχρονους όρους δουλειάς και ζωής. Μετατρέποντας σε δύναμη ανατροπής την οργή για το έγκλημα στα Τέμπη, ενάντια στο σάπιο κράτος που συνθλίβει δικαιώματα και ανάγκες, ακόμα και την ίδια του τη ζωή!