Με την αποφασιστική μάχη που έδωσαν επί τέσσερις μέρες στην Καλαμάτα εκλεγμένοι αντιπρόσωποι από Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες όλης της χώρας, συνδικαλιστές και άλλοι εργαζόμενοι, εμπόδισαν όσα μεθόδευαν εργοδοσία - εργατοπατέρες - κυβέρνηση για το συνέδριο της ΓΣΕΕ, έστειλαν ξεκάθαρο μήνυμα: Στα συνέδρια των εργατών δεν μπορούν να παίρνουν μέρος νόθοι, εργοδότες, διευθυντικά στελέχη, ασφαλίτες και εισαγγελείς, όπως επεδίωξε η απερχόμενη ηγεσία της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ/ομάδα Βασιλόπουλου) με πρακτικές συνδικαλιστικής μαφίας!

Η μάχη αυτή δεν αφορά τις καρέκλες, ούτε είναι «επικοινωνιακό σόου»: Αποτελεί συνέχεια της μάχης που δίνεται σε συνδικάτα όλης της χώρας όλο το προηγούμενο διάστημα, ενάντια στη νοθεία και την ωμή εργοδοτική παρέμβαση που οργιάζουν, για να διατηρήσουν τους εργατοπατέρες ακλόνητους, κατσικωμένους στο σβέρκο της εργατικής τάξης.

Είναι μια μάχη σε εξέλιξη, το περιεχόμενο και η σημασία της οποίας πρέπει να φτάσουν παντού, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σωματείο, σε κάθε τίμιο συνδικαλιστή. Ηδη, το ξεσκέπασμα όλης αυτής της σαπίλας βρίσκει θετική ανταπόκριση, μεταξύ άλλων και σε συνδικαλιστές που έχουν εκλεγεί με άλλες δυνάμεις, δεν μπορούν όμως να ανεχθούν αυτήν την κατρακύλα. Η μάχη αυτή μπορεί και πρέπει να γίνει προωθητική δύναμη για την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος!

Η μάχη που δόθηκε στην Καλαμάτα και συνεχίζεται αποφασιστικά σε όλη τη χώρα ενισχύει αυτήν την ελπιδοφόρα προοπτική.

Και είναι τέτοια η απαξίωση της συνδικαλιστικής ηγεσίας της ΓΣΕΕ, που δεν έχει καν τα μούτρα να απευθυνθεί στους εργαζόμενους, στα συνδικάτα, στις Ομοσπονδίες και τα Εργατικά Κέντρα, τους οποίους λέει ότι εκπροσωπεί! Ξέρει καλά ότι οι εργαζόμενοι της έχουν γυρισμένη την πλάτη. Γι' αυτό μετά την αποτυχημένη προσπάθεια να νομιμοποιήσει τη νοθεία και την παρέμβαση της εργοδοσίας στο συνέδριο, γράφει επιστολές και ζητάει συνάντηση με την κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα των μνημονίων, προφανώς για να τους πει τον πόνο της και να ζητήσει στήριξη αυτές τις ...δύσκολες ώρες.

Αυτή η συνδικαλιστική μαφία δεν πρόκειται όμως να σωθεί ούτε από τα φιλοκυβερνητικά Μέσα, που συνεχίζουν να αναμασούν διάφορα για «πολιορκία και αποκλεισμό του συνεδριακού κέντρου από δυνάμεις του ΠΑΜΕ», «εισβολή του ΠΑΜΕ» και άλλα παρόμοια.

Ολοι μαζί αναπαράγουν το γνωστό ψέμα: Από τη μια εμφανίζουν ως «τραμπούκους» και «εισβολείς» τους εκλεγμένους αντιπροσώπους, που επί τέσσερις μέρες ήταν στη θέση τους, τους συνδικαλιστές και τους εργαζόμενους που συνέχισαν τη μάχη για συνέδριο και συνδικάτα χωρίς νόθους και διευθυντάδες. Και από την άλλη, παρουσιάζουν σαν «συνδικαλιστές» τους τραμπούκους, τους εργοδότες, τους νόθους, τους εξαφανισμένους εργατοπατέρες, που ζητούσαν από την αστυνομία να τους προστατέψει από τους εργαζόμενους!

«Ναυάγιο του συνδικαλισμού» και «συνδικαλιστική τραγωδία» χαρακτηρίζουν τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ την αποκάλυψη του «συνεδρίου» - παρωδία που ετοίμαζε ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, το οποίο προφανώς θα ήταν... «συνδικαλιστική ευτυχία» αν γινόταν με αυτούς τους όρους και μακριά από τους εργαζόμενους, στα μουγγά: Σε αυτές τις συνθήκες δηλαδή στις οποίες μπορούν να «ανθίσουν» οι δολοπλοκίες και τα κομπρεμί, οι νοθείες, η απευθείας εργοδοτική παρέμβαση στα συνδικάτα, όλες οι πρακτικές συνδικαλιστικής μαφίας...

Η αποφασιστική παρέμβαση των ταξικών συνδικαλιστικών οργανώσεων απέτρεψε αυτόν τον εκφυλισμό και τη μουγγαμάρα που σχεδίαζε η απερχόμενη ηγεσία της ΓΣΕΕ, ακριβώς όπως σπάει και τη σιγή νεκροταφείου που επιδιώκουν να επιβάλουν οι ίδιες δυνάμεις στους χώρους δουλειάς και το συνδικαλιστικό κίνημα για να προχωρά απρόσκοπτα η επίθεση του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του.

Η «εξαφάνιση» των εργατοπατέρων, οι οποίοι έφτασαν να βάλουν λουκέτο σε όλο το συνεδριακό κέντρο μόλις έμαθαν για τα συλλαλητήρια των Ομοσπονδιών και των Εργατικών Κέντρων, επιβεβαιώνει ότι αυτό που πραγματικά φοβούνται είναι η μαζική συμμετοχή και κινητοποίηση των εργαζομένων.

Αυτό που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι και το κίνημά τους, είναι να γίνει πράξη ο φόβος των εργατοπατέρων και για τις επόμενες... «Καλαμάτες»: Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τη μαζική και συνειδητή συμμετοχή των εργαζομένων στα σωματεία, με τη μαζική συμμετοχή στην πάλη για την ενίσχυση του ταξικού προσανατολισμού, για το δυνάμωμα της μάχης απέναντι στον πραγματικό αντίπαλο, τη μεγαλοεργοδοσία και όλες τις δυνάμεις που την υπηρετούν!