Ενας χρόνος έχει περάσει από το ξέσπασμα της πανδημίας στη χώρα μας. Ενας χρόνος, που κάθε επιλογή της κυβέρνησης, κάθε μέτρο, κάθε βήμα για την αντιμετώπιση του ιού φέρει τη σφραγίδα του βασικού κριτηρίου με το οποίο κινούνται όλες οι αστικές κυβερνήσεις: Αυτό του ζυγίσματος «κόστους - οφέλους». Τα μέτρα πηγαινοέρχονται, οι περιορισμοί γίνονται «ακορντεόν», όμως το μόνο που δεν αλλάζει είναι αυτό το κριτήριο, το οποίο φαίνεται τόσο στην κατάσταση που επικρατεί στα νοσοκομεία και τις άλλες δομές Υγείας, όσο και στους χώρους δουλειάς. Κάθε λέξη από τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ), από τις οδηγίες, τις ανακοινώσεις, τα διαγγέλματα έχει στο επίκεντρό της τη στήριξη της οικονομίας...

Καθώς προχωρά η πρόοδος της επιστήμης και αυξάνεται η παραγωγικότητα της εργασίας, θα περίμενε κανείς ότι θα βελτιώνονται συνεχώς και οι παρεχόμενες υπηρεσίες Υγείας και μάλιστα με ολοένα μικρότερο κόστος για τον ασθενή. Οταν μάλιστα οι υψηλού επιπέδου παροχές Υγείας συνδέονται με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου ενός λαού. Σε παλιότερες εποχές, όπου ο άνθρωπος ήταν έρμαιο της αρρώστιας, το ζήτημα της υγείας ήταν ένα ακόμα βάσανο που συνόδευε τις καταπιεζόμενες μάζες. Αυτή η σκληρή πραγματικότητα πέρασε στη λαϊκή συνείδηση και η Υγεία αποτελούσε ένα τόσο σημαντικό και δυσεύρετο αγαθό, που στην πιο απλή και συνηθισμένη ευχή τους οι καθημερινοί άνθρωποι χρησιμοποιούν ακόμα και σήμερα τη...

Την περίοδο της πανδημίας βρεθήκαμε σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση, όπου έπρεπε να συνεχιστεί η δράση του Κόμματος μέσα στην εργατική τάξη και να σχεδιαστεί η απάντηση του εργατικού κινήματος στην αστική πολιτική, που θυσιάζει τις κοινωνικές ανάγκες για να διασφαλιστούν η λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος, η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Η πείρα που αποκτήθηκε από την κλιμάκωση στο περιεχόμενο και τις μορφές πάλης σε συνθήκες περιορισμών στην κυκλοφορία, φόβου κι εμποδίων στη μαζική πολιτική πάλη, είναι κρίσιμη για τη συνέχεια. Από την πρώτη συγκέντρωση γιατρών μέχρι τη συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς και στη συνέχεια την πρώτη πανεργατική απεργία τον Νοέμβρη σε συνθήκες...

Δεν έπεσε σα βόμβα. Ούτε σαν κατάρα. Δεν ήρθε από άλλο πλανήτη. Ενέσκηψε εντελώς φυσικά ο κορονοϊός, σ' αυτόν εδώ το δικό μας πλανήτη, όπως κι άλλες προηγούμενες πανδημίες, με περισσότερα ή λιγότερα θύματα και καμπύλη μεταδοτικότητας ανάλογα με την εποχή και την περιοχή. Σήμερα, μετά από ένα χρόνο, η φρικωδία του απολογισμού παραμένει αδιανόητη! Κι αυτό όχι μόνον επειδή, για παράδειγμα, οι Αμερικάνοι έχασαν μισό εκατομμύριο ανθρώπους, περισσότερους απ' όσους αθροιστικά σε δυο παγκόσμιους πολέμους και το Βιετνάμ. Οχι μόνον επειδή οι νεκροί παγκόσμια ήδη μετριούνται σε εκατομμύρια. Αλλά επειδή απ' το 2020 ως το 2021 η επιστημονική γνώση, τα τεχνολογικά μέσα και άλματα κι αυτή η ρημάδα η κοινή...

Από την αρχή της πανδημίας μέχρι σήμερα, η υπόθεση με τα εμβόλια κατά της Covid-19 φέρνει ολοζώντανα και με τραγικό τρόπο μπροστά στα μάτια μας το τι σημαίνει η ανάπτυξη, η παραγωγή και η διανομή φαρμάκων να βρίσκονται στα χέρια φαρμακευτικών ομίλων κι επομένως να γίνονται με σκοπό το κέρδος και όχι την κάλυψη αναγκών. Η ανθρωπότητα θα μετρούσε λιγότερα θύματα, περισσότερες ανθρώπινες ζωές θα είχαν σωθεί, αν δεν υπήρχαν ο παράγοντας «κέρδος», ο οικονομικός και γεωπολιτικός ανταγωνισμός μεταξύ των κρατών και των επιχειρηματικών ομίλων. Αυτό είναι ένα από τα βασικά συμπεράσματα, ένα χρόνο μετά το ξέσπασμα της πανδημίας. Και το ερώτημα με το μεγαλύτερο νόημα σήμερα είναι: Πού χρησιμεύει στην...

Φλεβάρης 2019... Ο τότε αναπληρωτής υπουργός Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ, Παύλος Πολάκης, αναφερόμενος στους 38 θανάτους από γρίπη (μέχρι τη στιγμή της δήλωσής του) συγκρίνοντας τον αριθμό των κρουσμάτων και των θανάτων με προηγούμενες χρονιές, είχε δηλώσει: «Δεν είναι καμία καταστροφή, για να μην τρελαθούμε τελικά». Κατηγορούσε μάλιστα την τότε αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία έκανε λόγο για «ασύλληπτη δήλωση, που απηχεί πλήρως την αναισθησία της κυβέρνησης ακόμα και για την απώλεια ανθρώπινων ζωών», ότι επιδιώκει να βγάλει «υπεραξία από τους νεκρούς». Τελικά, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της γρίπης για την περίοδο 2018 - 2019, 154 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από εργαστηριακά επιβεβαιωμένη γρίπη....

Ενα χρόνο μετά το πρώτο κρούσμα της πανδημίας, στην Ελλάδα όπως και στις άλλες χώρες της ΕΕ και διεθνώς η κατάσταση είναι δραματική. Οι επιστήμονες είχαν προειδοποιήσει ήδη από τον Απρίλη του 2020 ότι ένα δεύτερο κύμα πανδημίας θα ερχόταν το φθινόπωρο. Το πόσο μεγάλη θα ήταν η ένταση του δεύτερου κύματος θα εξαρτιόταν από τα μέτρα που θα λάμβαναν οι κυβερνήσεις για την αντιμετώπισή του. Μέχρι και την 6η βδομάδα του 2021 σε όλες τις χώρες της ΕΕ έχουν καταγραφεί συνολικά 515.519 θάνατοι1, αριθμός που ξεπερνάει σε απόλυτα μεγέθη τους νεκρούς στις ΗΠΑ. Στο πλαίσιο του μακάβριου αυτού απολογισμού του δεύτερου κύματος της πανδημίας (του οποίου η διάρκεια τοποθετείται από την 1η Νοέμβρη έως τη...

Κανένα νόημα δεν έχει για κάποιον να χάσει ώρες από τη ζωή του για να ψάξει πού δεν έχουν φρακάρει τα εμπορευματοποιημένα συστήματα Υγείας το χρόνο που πέρασε. Και αυτό γιατί η απάντηση είναι μπροστά στα μάτια όποιου θέλει να τη δει. Οι εκατόμβες νεκρών, η φανερή αδυναμία των δημόσιων συστημάτων Υγείας, τα συγκεκριμένα περιοριστικά μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας, οι αρνητικές κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες δεν ήταν αναπόφευκτα. Τα τιτάνια επιτεύγματα των ανθρώπων της δουλειάς και της επιστήμης, η τεράστια κοινωνικοποίηση της εργασίας απαντούν σε όποιον έχει αμφιβολία. Ομορφος κόσμος... Δέκα μήνες πήρε στον επιστημονικό κόσμο να φτιάξει εμβόλιο. Αυτήν την περίοδο είναι σε διαδικασία...

Η επιτάχυνση του ψηφιακού μετασχηματισμού «Η εκδήλωση της πανδημίας αξιοποιήθηκε από την κυβέρνηση ως ευκαιρία για να επιταχυνθεί το σχέδιο ψηφιακού μετασχηματισμού της οικονομίας (...) ο ψηφιακός εκσυγχρονισμός στο πλαίσιο της καπιταλιστικής οικονομίας και ο ψηφιακός μετασχηματισμός των κρατικών λειτουργών αξιοποιούνται για την προώθηση της εντατικοποίησης της εργασίας και την αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης (π.χ. τηλεργασία) και αυξάνουν τις δυνατότητες παρακολούθησης και καταστολής του λαού». Για την «ψηφιακή διακυβέρνηση» «(...) Ο ταξικός χαρακτήρας αυτών των αλλαγών επιχειρείται να επισκιαστεί από την υπερπροβολή αναγκαίων εκσυγχρονισμών για τη λειτουργικότητα κρατικών υπηρεσιών (...)...

Η πανδημία αποτέλεσε «όχημα» για το «πέρασμα» σειράς αντεργατικών μέτρων, στο όνομα της αντιμετώπισης των συνεπειών από τους περιορισμούς που τέθηκαν στην οικονομία. Πρόκειται στην πλειοψηφία τους για μέτρα που ήρθαν για να μείνουν, συμπληρώνοντας τους εκατοντάδες αντεργατικούς νόμους που ψήφισαν οι κυβερνήσεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Εντάσσονται σε στρατηγικούς σχεδιασμούς του κεφαλαίου, που επιταχύνθηκαν στο έδαφος της πανδημίας και της κρίσης. Σε συνδυασμό με τον «ψηφιακό μετασχηματισμό» της παραγωγής και του κράτους, τα μέτρα αυτά και οι νόμοι διαμορφώνουν συνθήκες έντασης της εκμετάλλευσης και οδηγούν σε μια ακόμα πιο άγρια αγορά εργασίας την «επόμενη μέρα». Οπως σημειώνεται και στο...

Σίγουρα κανείς δεν αμφισβητεί πως εξελίσσεται μια βαθύτατη οικονομική κρίση, στην Ελλάδα, στην ΕΕ, στις ΗΠΑ και τη διεθνή καπιταλιστική οικονομία γενικότερα1. Αυτό όμως που αμφισβητείται είναι η αιτία της. Ο κορονοϊός και η διαχείρισή του εμφανίζονται ως η τελική αιτία της τρέχουσας οικονομικής κρίσης απ' τα αστικά ΜΜΕ, αστικές αλλά και οπορτουνιστικές πολιτικές δυνάμεις. Αξίζει να σημειώσουμε πως η απόδοση μιας βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης σε κάποιον παράγοντα που είναι σχεδόν «εξωτερικός» είναι, γενικά, συνηθισμένο φαινόμενο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρώτη μεγάλη μεταπολεμική κρίση του καπιταλισμού που αποδόθηκε στις τιμές του πετρελαίου και χαρακτηρίστηκε «πετρελαϊκή». Η αποδοχή της...

Κωδικοποιώντας τις εξελίξεις, στις Θέσεις της ΚΕ αναφέρουμε τα εξής: «Για να στηρίξουν την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας, τα αστικά επιτελεία σε ΗΠΑ, ΕΕ, Ιαπωνία προχωρούν σε μεγάλη κρατική παρέμβαση, αξιοποιώντας προτάσεις του κεϊνσιανισμού. Ακολουθούν επεκτατική δημοσιονομική πολιτική, δηλαδή αύξηση των κρατικών δαπανών, κυρίως για την άμεση ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων, αλλά και σε μια προσπάθεια προσωρινής "άμβλυνσης" των πιο οξυμένων συνεπειών της κρίσης σε λαϊκές δυνάμεις. Αυτή σχετίζεται με ανοχή στην αύξηση του κρατικού χρέους, δηλαδή συνοδεύεται από πιο χαλαρή νομισματική πολιτική. Η επεκτατική δημοσιονομική πολιτική, η μεγαλύτερη κρατική παρέμβαση, φορτώνει ξανά με...

Τον επόμενο μήνα η κυβέρνηση της ΝΔ αναμένεται να καταθέσει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή το τελικό «Εθνικό σχέδιο ανάκαμψης και ανθεκτικότητας». Το σχέδιο αυτό είναι από μόνο του ένας «δείκτης» για το ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από τη διαχείριση της κρίσης με κριτήριο την ανάκαμψη των κερδών και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, ανεξάρτητα από την αναλογία επεκτατικών και περιοριστικών μέτρων στο μείγμα της αστικής πολιτικής. Το σχέδιο περιλαμβάνει μπαράζ αντιλαϊκών παρεμβάσεων για εκταμιεύσεις ύψους 32 δισ. ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ προς τους επιχειρηματικούς ομίλους, σε συνδυασμό με τα αντιλαϊκά «ορόσημα» και προαπαιτούμενα στην Ασφάλιση, στην εργασία, στη φορολογία, στις...

Στο Δεύτερο Κείμενο των Θέσεων της ΚΕ για το 21ο Συνέδριο του ΚΚΕ, στο κεφάλαιο για την κρίση στην ΕΕ και τη διαχείρισή της αναφέρουμε χαρακτηριστικά τα εξής: «Η ΕΕ αποφάσισε, για πρώτη φορά, να προχωρήσει σε κοινό δανεισμό για να στηρίξει σχέδια μεγάλης κρατικής παρέμβασης για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας σε όλα τα κράτη - μέλη μέσω της συγκρότησης του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης. Επίσης, αποφάσισε να αναστείλει την εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας την περίοδο 2020 - 2021 και να διαθέσει όχι μόνο δάνεια αλλά και επιχορηγήσεις στα κράτη - μέλη. Παράλληλα, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ακολουθεί χαλαρή πολιτική και στηρίζει τους τραπεζικούς ομίλους με ένα γιγαντιαίο...

Ενα χρόνο τώρα, η πανδημία γίνεται το γκάζι για την επιτάχυνση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Ενα χρόνο τώρα, η διαχείρισή της από την κυβέρνηση γίνεται με στόχο μόνο τη σταθερότητα του συστήματος και τη στήριξη του κεφαλαίου. Ενα χρόνο τώρα, την χρησιμοποιεί για τον περιορισμό της μαζικής κοινωνικής και πολιτικής δραστηριότητας, την εκμεταλλεύεται για να περάσει αντεργατικά μέτρα και μέτρα περιορισμού των λαϊκών ελευθεριών. Πατάει πάνω της για να πετύχει ακόμη πιο φτηνή εργασία, για να εξασφαλίσει περισσότερες διευκολύνσεις στο κεφάλαιο, για να επιβάλει νέες αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις και για ακόμη περισσότερη καταστολή και αυταρχισμό. Μέσα στον πανικό της πανδημίας, οι φωστήρες -...

-- Ενας χρόνος πανδημίας. Τα κρατικά συστήματα Υγείας στην Ελλάδα και όλο τον καπιταλιστικό κόσμο βρίσκονται στην «κόψη του ξυραφιού». Το επιχείρημα που ακούμε συχνά είναι ότι αφού παντού τα ίδια συμβαίνουν, τελικά δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Είναι έτσι; Α.Κ.: Υπάρχει άλλος δρόμος. Τον γνωρίσαμε τον 20ό αιώνα, κυρίως στη Σοβιετική Ενωση αλλά και στα άλλα σοσιαλιστικά κράτη. Αναφερόμαστε σε ένα άλλο σύστημα Υγείας, εδραιωμένο σε ένα διαφορετικό κοινωνικό - οικονομικό σύστημα, το σοσιαλιστικό, που στο επίκεντρό του είχε τις ανάγκες των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων, σε αντιδιαστολή με το σύστημα που ζούμε, στο οποίο η Υγεία είναι εμπόρευμα και υποτάσσεται στο νόμο του κέρδους. Πρέπει να λάβουμε...

Από την αρχή της πανδημίας και με συστηματικό τρόπο, πλειάδα επιστημονικών οργανισμών και κυβερνητικών φορέων προσπάθησε να μας πείσει ότι ο «αόρατος εχθρός», ο νέος κορονοϊός, δεν έχει ταξικά σύνορα, μας αφορά και μας πλήττει όλους ισότιμα και ενωμένοι καλούμαστε να τον αντιμετωπίσουμε. Στην αρχή μάλιστα της επιδημίας και προς επίρρωση αυτού του ισχυρισμού, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης διεθνώς επιδόθηκαν στην προβολή θετικών κρουσμάτων μεταξύ επιχειρηματιών, χρυσοπληρωμένων ηθοποιών του Χόλιγουντ, καλλιεργώντας πολλές φορές την εντύπωση ότι η λοίμωξη από τον SARS-CoV-2 αφορά κυρίως τα υψηλά εισοδηματικά στρώματα, τα οποία εκτέθηκαν στον ιό λόγω των επαγγελματικών τους υποχρεώσεων και...

Εναν ολόκληρο χρόνο, από τότε που ξεκίνησε η πανδημία, οι χώροι Πολιτισμού παραμένουν ουσιαστικά κλειστοί και οι χιλιάδες μισθωτοί ή αυτοαπασχολούμενοι καλλιτέχνες καθώς και οι άλλοι εργαζόμενοι και επαγγελματίες στον Πολιτισμό δοκιμάζονται σκληρά από την παρατεταμένη ανεργία, αλλά και από την έλλειψη επαφής με την τέχνη τους και το κοινό. Περισσότεροι από τους μισούς εξακολουθούν να εξαιρούνται από τα - έτσι κι αλλιώς ανεπαρκή - κυβερνητικά μέτρα στήριξης. Ολοένα και μεγαλύτερο τμήμα των αυτοαπασχολούμενων δημιουργών και επαγγελματιών του κλάδου αναγκάζονται να εγκαταλείψουν το αντικείμενο της δραστηριότητάς τους, μια κατάσταση που ευνοεί τη συγκέντρωση της καλλιτεχνικής παραγωγής σε...