Κανένα νόημα δεν έχει για κάποιον να χάσει ώρες από τη ζωή του για να ψάξει πού δεν έχουν φρακάρει τα εμπορευματοποιημένα συστήματα Υγείας το χρόνο που πέρασε.

Και αυτό γιατί η απάντηση είναι μπροστά στα μάτια όποιου θέλει να τη δει. Οι εκατόμβες νεκρών, η φανερή αδυναμία των δημόσιων συστημάτων Υγείας, τα συγκεκριμένα περιοριστικά μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας, οι αρνητικές κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες δεν ήταν αναπόφευκτα.

Τα τιτάνια επιτεύγματα των ανθρώπων της δουλειάς και της επιστήμης, η τεράστια κοινωνικοποίηση της εργασίας απαντούν σε όποιον έχει αμφιβολία.

Δέκα μήνες πήρε στον επιστημονικό κόσμο να φτιάξει εμβόλιο. Αυτήν την περίοδο είναι σε διαδικασία προκλινικών μελετών ή φάσεων 1, 2, 3 πάνω από 140 εμβόλια. Στον ένα χρόνο που πέρασε έχουν συγγραφεί και κυκλοφορήσει 105.000 επιστημονικές εργασίες γύρω από την COVID-19. Πολυκεντρικές διεθνείς μελέτες για φάρμακα και ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό που αποδεδειγμένα σώζουν ζωές, βελτιώνουν τη βαρύτητα της νόσου, μειώνουν τις μέρες νοσηλείας και διασωλήνωσης.

Σε λίγες μέρες κατασκευάστηκαν υπερσύγχρονα μέσα ατομικής προστασίας. Δεκάδες νοσοκομεία χτίστηκαν κυριολεκτικά σε δύο μέρες. Από την πρώτη ώρα δεκάδες χιλιάδες υγειονομικοί σε όλο τον πλανήτη δίνουν μάχη χωρίς να λογαριάζουν κόπο και χρόνο, φοιτητές Ιατρικής εθελοντικά προσφέρουν στην καταγραφή, πρόληψη και επιτήρηση. Εκπαιδευμένο επιστημονικό και εργατικό δυναμικό άλλων κλάδων συμβάλλει σε τεράστια τεχνολογικά επιτεύγματα που μπορούν να βοηθήσουν στην έγκαιρη και σωστή ιχνηλάτηση, στη θεραπεία, στην υποστήριξη.

Εμβολιασμός κάτω του 3% του πληθυσμού, χώρες χωρίς εμβόλια, μετατροπή των συστημάτων Υγείας σε μιας νόσου, την ώρα που η λοιπή νοσηρότητα σκοτώνει με ασύλληπτους ρυθμούς. Αμύθητα κέρδη των πολυεθνικών φαρμάκου για τα εμβόλια πριν καν αυτά έρθουν. Πόλεμος καπιταλιστικών κρατών για αναπνευστήρες, εμβόλια, ακόμα και μάσκες. Υγειονομικοί που φοράνε σκουπιδοσακούλες για προστασία, ειδικά νοσοκομεία λοιμωδών νοσημάτων που έκλεισαν, χιλιάδες υγειονομικοί άνεργοι, ιδιωτικός τομέας Υγείας που θησαυρίζει, παροπλισμένες ολόκληρες ειδικότητες της Ιατρικής. Καμία σοβαρή επιδημιολογική επιτήρηση και φαρμακοεπαγρύπνηση. Πρωτοβάθμια Υγεία που φυτοζωεί.

Μάταια όλος ο καπιταλιστικός κόσμος ψάχνει τη χρυσή τομή ανάμεσα στην υγεία και την καπιταλιστική οικονομία. Δεν θα τη βρει γιατί απλούστατα δεν υπάρχει. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι δεν ψάχνει και πολύ αφού όλες οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις διαχειρίζονται την πανδημία με πυξίδα όχι τις ανάγκες των λαών τους αλλά τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων τους.

• Ποια κυβέρνηση εξασφάλισε τα αναγκαία, σύγχρονα και ασφαλή εμβόλια για τον πληθυσμό της; Δεν θα ήταν καλύτερα για τους λαούς αν μία κοινωνικοποιημένη βιομηχανία θα μπορούσε να εξασφαλίσει παραγωγή ιατροφαρμακευτικού εξοπλισμού, αν η κοινωνικοποιημένη κρατική φαρμακοβιομηχανία θα μπορούσε να παράξει φάρμακα και να φτιάξει γραμμή παραγωγής εμβολίου; Θα μπορούσε ή όχι μία εργατική εξουσία έξω από την ΕΕ να προμηθευτεί με καλύτερους όρους και χωρίς καμία εξάρτηση όλα τα αναγκαία και ασφαλή εμβόλια;
• Ποια κυβέρνηση προχώρησε σε επίταξη του ιδιωτικού τομέα Υγείας; Αντί αυτού όλες έδιναν δώρα στους ιδιώτες, οι οποίοι ακόμα θησαυρίζουν και στερούν από το σύστημα Υγείας το αξιόλογο εκπαιδευμένο επιστημονικό δυναμικό τους. Πού θα ζημιωνόταν ο λαός αν ήταν καταργημένη η επιχειρηματική δράση στο χώρο της Υγείας και κοινωνικοποιημένες οι μεγάλες ιδιωτικές αλυσίδες;
• Ποια κυβέρνηση προχώρησε σε μαζικές προσλήψεις υγειονομικών; Σε ποια χώρα δεν υπάρχουν ακόμα και σήμερα χιλιάδες άνεργοι υγειονομικοί; Θα έχανε ο λαός μας αν μία κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία μπορούσε να κατανέμει εργατικό και επιστημονικό δυναμικό με βάση την ικανοποίηση των έκτακτων υγειονομικών αναγκών;
• Ποιο δημόσιο σύστημα Υγείας δεν έχει μετατραπεί σε μιας νόσου; Σταμάτησαν οι καρδιαγγειακές παθήσεις να είναι ο Νο 1 παράγοντας θνητότητας; Δεν θα ήταν κερδισμένος ο λαός μας αν μία κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία μετέτρεπε ή έφτιαχνε δομές αντιμετώπισης λοιπής νοσηρότητας αφού θα μπορούσε να εντάξει τα μέσα παραγωγής, τις πρώτες και άλλες βιομηχανικές ύλες και πόρους στην υπηρεσία των υγειονομικών αναγκών;
• Ποια κυβέρνηση δεν οδηγείται σε αλλεπάλληλες παλινωδίες, από τα τυφλά οριζόντια λοκντάουν μέχρι την «ανοσία της αγέλης», λες και οι άνθρωποι είναι λύκοι και πρόβατα; Ποια δεν ενοχοποιεί τους αρρώστους κυνηγώντας τον «ασυνείδητο» πολίτη; Ποια κυβέρνηση πολέμησε με επιστημονικά όπλα το σκοταδισμό; Θα ήταν έτσι αν στον τόπο δουλειάς θα μπορούσε να εξασφαλιστεί έγκαιρη, συστηματική και έγκυρη ενημέρωση, με τους εργαζόμενους κοινωνούς του σχεδιασμού, υποχρεωμένους να καταδικάζουν αστοχίες και να λύνουν τα προβλήματα και όχι να τα κρύβουν;
• Ποια κυβέρνηση προχώρησε σε μαζικούς ελέγχους σε χώρους δουλειάς, επιβολή μέτρων υγιεινής και ασφάλειας σε αυτούς τους χώρους, που αποδεδειγμένα έχουν μετατραπεί σε εστίες υπερμετάδοσης; Θα ήταν έτσι αν κριτήριο της παραγωγής δεν ήταν το κέρδος του καπιταλιστή - εργοδότη;
• Ποια κυβέρνηση δεν αξιοποίησε την πανδημία για καταστολή; Ποια δεν προχώρησε από τα χειροκροτήματα στη στοχοποίηση υγειονομικών; Ποια δεν βρήκε την πανδημία ως αφορμή για να περάσει αντεργατικά τερατουργήματα;

Η απάντηση είναι πως καμία αστική κυβέρνηση δεν έπραξε τα παραπάνω (και δεν θα μπορούσε να τα πράξει), γιατί πυξίδα τους ήταν είναι και θα είναι η υπηρέτηση της καπιταλιστικής οικονομίας, δηλαδή της οικονομίας των λίγων, των επιχειρηματικών κολοσσών.

«Απ' όλες τις πτυχές της οικονομικής και κοινωνικής ζωής προβάλλει οξυμένα η αντίθεση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της εργασίας και την ατομική καπιταλιστική ιδιοποίηση του μεγαλύτερου μέρους των αποτελεσμάτων της, λόγω της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. Προβάλλει επιτακτικά η ανάγκη της κοινωνικής ιδιοκτησίας, του κεντρικού σχεδιασμού με εργατική εξουσία. Από την άποψη των υλικών συνθηκών, ο σοσιαλισμός είναι αναγκαίος και επίκαιρος όσο ποτέ άλλοτε» (από το Πρόγραμμα του ΚΚΕ).