Τρίτη 10 Μάη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 18
60 ΧΡΟΝΙΑ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΝΙΚΗΣ
ΛΑΡΙΣΑ
«Η Ιστορία έχει καταδικάσει τον ιμπεριαλισμό»!

Εκδήλωση της ΝΕ Λάρισας του ΚΚΕ για την Αντιφασιστική Νίκη των λαών

Μάης 1945: Σοβιετικοί στρατιώτες στο Βερολίνο
Μάης 1945: Σοβιετικοί στρατιώτες στο Βερολίνο

Τα 60 χρόνια της Αντιφασιστικής Νίκης τίμησαν, έτσι όπως αρμόζει στην ιστορική αλήθεια και στα διδάγματά της, οι κομμουνιστές, τα μέλη και οπαδοί του ΚΚΕ και πολλοί άλλοι Λαρισαίοι στην εκδήλωση της ΝΕ Λάρισας του Κόμματος, που έγινε χτες βράδυ στο «Χατζηγιάννειο Πνευματικό Κέντρο».

Ηταν όλοι εκεί, όχι μόνο για να αποτίσουν φόρο τιμής στους αγωνιζόμενους λαούς, αλλά για να δηλώσουν ότι, έχοντας συναίσθηση της ευθύνης τους, θα υπερασπίζονται συνέχεια και με συνέπεια αυτή την ιστορική αλήθεια, που ο ιμπεριαλισμός θέλει ν' αποκρύψει, διαστρεβλώνοντας πλήρως την πραγματικότητα.

Σ' αυτό το χρέος αναφέρθηκε ανοίγοντας την εκδήλωση ο Τ. Τσιαπλές, γραμματέας της ΝΕ Λάρισας του ΚΚΕ και μέλος της ΚΕ του Κόμματος.

Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Μ. Μαΐλης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος τόνισε πως «ο ιμπεριαλισμός νοιάζεται να σβήσει το παρελθόν, για να προφυλάξει το μέλλον του. Φοβάται το ιστορικό παρελθόν, επειδή φοβάται και σήμερα τη δύναμη της εργατικής τάξης και των λαών». Σ' αυτήν την προσπάθεια αναφέρθηκε ξεκινώντας την ομιλία του σημειώνοντας: «Πριν από λίγες μέρες το συνδρομητικό κανάλι "Νάσιοναλ Τζεογκράφικ" πρόβαλε μια ταινία για το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το περιεχόμενο της ταινίας ήταν ανατριχιαστικό και κυριολεκτικά προκλητικό. Εμβρόντητος ο τηλεθεατής, κι ενώ ο Σοβιετικός Στρατός είχε μπει στο Βερολίνο, έβλεπε τις Γερμανίδες να τρέχουν να κρυφτούν, για να μην τις βιάσουν οι Σοβιετικοί στρατιώτες! Εβλεπε μια μάνα να προσπαθεί να ασφαλίσει κάπου το νεογέννητο μωρό της, για να το σώσει από το θάνατο!

Δεν πρόκειται για την εξαίρεση. Πρόκειται για τον κανόνα. Τα περισσότερα τηλεοπτικά δίκτυα, ακόμη και τα εγχώρια κρατικά και ιδιωτικά, ακόμη περισσότερο του εξωτερικού, κάνουν το ίδιο εδώ κα χρόνια: Προβάλλουν ό,τι κατασκευάζεται στα μαγειρεία και στα σκοτεινά κέντρα του ιμπεριαλισμού και σερβίρεται ως αληθινό. Και δεν είναι μόνο τα τηλεοπτικά δίκτυα. Είναι και ο Τύπος, είναι και τα μαθήματα Ιστορίας που διδάσκονται τα παιδιά μας στα σχολεία, είναι και οι τοποθετήσεις αρχηγών κρατών, είναι και τα εμετικά ψηφίσματα της ΕΕ, είναι και πολλά άλλα, όπως οι διώξεις εναντίον των κομμουνιστών στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και η ανακήρυξη κραγμένων συνεργατών των Γερμανών, ως "εθνικών ηρώων"!..

Θέλουμε να υπογραμμίσουμε την ευθύνη όλων μας στην υπεράσπιση της ιστορικής αλήθειας. Θέλουμε ιδιαίτερα να υπογραμμίσουμε την ευθύνη των τίμιων πνευματικών ανθρώπων, πρώτα από όλων των δασκάλων και των καθηγητών της κατώτερης, της μέσης και της ανώτατης Εκπαίδευσης. Εχουν χρέος να μην αφήνουν τις νέες γενιές ανυπεράσπιστες στα πιράνχας της λεγόμενης πληροφόρησης και της δήθεν μόρφωσης. Ολοι οι καλοπροαίρετοι και τίμιοι δάσκαλοι και καθηγητές θα τιμήσουν το λειτούργημα και την πνευματική τους υπόσταση, όταν θα υψώσουν το δικό τους ανάστημα για να υπερασπίσουν την ιστορική αλήθεια. Οταν θα απειθαρχούν και δε θα διδάσκουν ως αληθινά εκείνα που λένε τα βιβλία του υπουργείου Παιδείας, αλλά θα αποκαλύπτουν το ψέμα και θα διδάσκουν αυτό που έγινε».

Η ιστορική πορεία τραβά μπροστά...

Θέτοντας τα ερωτήματα «γιατί λυσσομανά ο ιμπεριαλισμός» και «ποιος είναι ο βαθύτερος στόχος της επίθεσης που θέλει να αναποδογυρίσει τα πράγματα» ο Μ. Μαΐλης υπογράμμισε: «Ο ιμπεριαλισμός νοιάζεται να σβήσει το παρελθόν, για να προφυλάξει το μέλλον του. Φοβάται το ιστορικό παρελθόν, επειδή φοβάται και σήμερα τη δύναμη της εργατικής τάξης και των λαών. Οι κυβερνήσεις του και τα κόμματά του γνωρίζουν πως υπερασπίζουν και στηρίζουν ένα άδικο σύστημα που κατατρώγεται από τις αντιθέσεις του. Γνωρίζουν πως ο καπιταλισμός είναι ένα ιστορικά ξεπερασμένο σύστημα. Πως δε γίνεται να εξανθρωπιστεί, όπως υποστηρίζουν οι σύγχρονοι οπορτουνιστές, που παλεύουν δήθεν για "έναν άλλο κόσμο, εφικτό". Γνωρίζουν πως οι ταξικές αντιθέσεις, οι διαχωριστικές γραμμές, δεν καταργούνται. Και γνωρίζουν ακόμη, πώς η ολομέτωπη επίθεση του κεφαλαίου κατά των λαών θα δυναμώσει.

Ακριβώς για τους παραπάνω λόγους παίρνουν τα μέτρα τους. Για να μη σηκώσουν οι λαοί το κεφάλι!

Ομως η ιστορική πορεία τραβά μπροστά, έστω κι αν προσωρινά γνωρίζει αντεπαναστατικά πισωγυρίσματα, όπως αυτό που ζούμε. Η ζωή θα πάει μπροστά. Η εποχή μας ήταν και είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό.

Η Ιστορία έχει καταδικάσει τον ιμπεριαλισμό. Αυτός είναι ο ένοχος για σωρεία εγκλημάτων.

Ο ιμπεριαλισμός είναι ο αποκλειστικά υπεύθυνος για τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου βρήκαν το θάνατο περισσότεροι από 15 εκατομμύρια άνθρωποι. Ο ιμπεριαλισμός είναι ο αποκλειστικά υπεύθυνος και για το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου βρήκαν το θάνατο περισσότεροι από 50 εκατομμύρια άνθρωποι.

Η προσπάθεια να παρουσιάσουν ως μοναδικούς εμπρηστές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου τις Γερμανία - Ιαπωνία - Ιταλία, θα πέσει στο κενό, γιατί η αλήθεια είναι διαφορετική.

Το λένε και οι ίδιοι οι ιμπεριαλιστές, ποιον στόχο είχαν. Εγραψε ο Σ. Ουάλας, αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ πριν από τον Πόλεμο: "Σ' εκείνα τα προπολεμικά χρόνια οι εκπρόσωποι των μεγάλων οικονομικών και εμπορικών κύκλων στις δυτικές δημοκρατικές χώρες, μαζί και στις ΗΠΑ, πίστευαν ακράδαντα ότι ο πόλεμος ανάμεσα στη Σοβιετική Ενωση και τη Χιτλερική Γερμανία θα είναι μόνο ευνοϊκός για τα συμφέροντά τους. Υποστήριζαν ότι η Ρωσία θα νικηθεί οπωσδήποτε κι έτσι θα εξαφανιστεί ο κομμουνισμός" («Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος», σελ. 58, εκδόσεις «ΣΕ»).

Μας απασχολούν μια σειρά θέματα. Πολλά από αυτά χρειάζονται βαθύτερη μελέτη και περισσότερα στοιχεία. Γι' αυτό και δεν τα κλείνουμε. Σε άλλα είμαστε πιο κατηγορηματικοί. Και φυσικά υπάρχουν και θέματα, που δεν έχουμε μπορέσει ακόμη να τα ανοίξουμε.

Για παράδειγμα, έχει απασχολήσει το εξής ζήτημα: Ηταν σωστό, και μάλιστα στο μέσον του πολέμου, η "Κομμουνιστική Διεθνής" να αποφασίσει την αυτοδιάλυσή της; Ακόμη: Γιατί μετά τον πόλεμο το κομμουνιστικό κίνημα δεν κατόρθωσε να διαμορφώσει ενιαία στρατηγική απέναντι στη στρατηγική του διεθνούς ιμπεριαλισμού; 'Η, γιατί δεν πάρθηκε υπόψη, ότι στον αντιφασιστικό χαρακτήρα του πολέμου περιεχόταν η αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας, γεγονός που οδήγησε να μην αντιμετωπιστεί η επίλυση του προβλήματος της επαναστατικής εξουσίας, όπως για παράδειγμα στην Ελλάδα; Αλλο: Οταν ο ιμπεριαλισμός, μετά τη ριζική στροφή που έφερε στην πορεία του πολέμου η μάχη του Στάλινγκραντ, επεξεργάστηκε καλύτερα τη στρατηγική του για να αντιμετωπίσει το κομμουνιστικό κίνημα, βλέποντας στις μεταπολεμικές εξελίξεις, γιατί λοιπόν τότε εμείς ως κίνημα δεν υπολογίσαμε σωστά τις ιμπεριαλιστικές βλέψεις, παίρνοντας τα κατάλληλα μέτρα, ώστε να αποφύγουμε και λαθεμένες κινήσεις; Για παράδειγμα, εδώ στην Ελλάδα: Αποφασίσαμε την υπαγωγή του ΕΛΑΣ στο Βρετανικό Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής! Η ΠΕΕΑ πήγε στο Λίβανο, για να εντάξει υπό την αστική κυβέρνηση Παπανδρέου ένα ολόκληρο κίνημα! Και δεν εκτιμήσαμε, ότι, από τη στιγμή που οι δυνάμεις στο ΕΑΜ δεν ήταν ομοιόμορφες, η εργατική τάξη και το Κόμμα της ήταν αδύνατο να πηγαίνουν με όλες μαζί σε όλες τις φάσεις του αγώνα. Τι φταίει για όλα αυτά;».

Οι θέσεις του ΚΚΕ

Και ο Μ. Μαΐλης συνέχισε: «Η απάντηση που δίνει η ΚΕ στις Θέσεις της, είναι ότι: "Το ΚΚΕ έδωσε στον αγώνα χιλιάδες παιδιά του. Δημιούργησε πρότυπα στάσης ζωής μέσα από ένα μαζικό ηρωισμό, που κλόνισε το αστικό πολιτικό σύστημα και οδήγησε τα αστικά κόμματα σε απομαζικοποίηση και σε ανυποληψία. Ωστόσο, δεν μπόρεσε να διαμορφώσει στρατηγική επαναστατικής επίλυσης του προβλήματος της εξουσίας. Υπέταξε την πάλη γι' αυτή στις εθνικοαπελευθερωτικές επιδιώξεις, δεν τις συνδύασε, και τότε ακόμη που οι συνθήκες επέβαλαν, ιδίως μετά το 1943, να θέσει το ζήτημα της κατάκτησης της εξουσίας ως αποτέλεσμα και έπαθλο του λαϊκού αγώνα".

Απασχόλησαν την ΚΕ και άλλα θέματα που αφορούν στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, όπως η εκτίμησή του μετά τον πόλεμο, ότι ο διεθνής συσχετισμός δυνάμεων έχει αλλάξει υπέρ των δυνάμεων του σοσιαλισμού και της ειρήνης, κάτι που δεν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα. Ακόμη, η αντίληψη που εκφράστηκε σχετικά με την "ειρηνική συνύπαρξη", που δημιούργησε αυταπάτες, ότι ο ιμπεριαλισμός είναι δυνατό να παραιτηθεί από τον πόλεμο και τα στρατιωτικά μέσα. Οπως επίσης, το γεγονός ότι το ιδεολογικό μέτωπο κατά της σοσιαλδημοκρατίας ήταν εξαιρετικά αδύνατο, πέρα από το ότι γινόταν και ο διαχωρισμός ανάμεσα στη δεξιά και στην «αριστερή» σοσιαλδημοκρατία!

Οι συμμαχίες, φυσικά, είναι αναπόσπαστο στοιχείο της στρατηγικής μας, το βλέπει αυτό κανείς και στην πρόταση του ΚΚΕ στο λαό για το Αντιιμπεριλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο, με στόχο τη λαϊκή εξουσία. Και βεβαίως, οι συμμαχίες προϋποθέτουν και συμβιβασμούς, αφού συμμαχούν δυνάμεις που έχουν και διαφορές, πέρα από την κατεύθυνση στην οποία συμπίπτουν. Συμβιβασμούς όμως, που δε θα θίγουν την προώθηση της στρατηγικής του ΚΚ.

Επιτυχής έκβαση της αντιιμπεριαλιστικής λαϊκής πάλης δεν μπορεί να υπάρξει δίχως αποφασιστικό και σταθερό μέτωπο κατά του οπορτουνισμού. Οποτε ο οπορτουνισμός δεν αντιμετωπίστηκε, όποτε η ιδεολογική πάλη για την αποκάλυψή του χαλάρωσε, το κίνημα το πλήρωσε ακριβά. Δείτε τη σύγχυση που σκορπά και σήμερα, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, εμποδίζοντας λαϊκές μάζες να βαθύνει η ριζοσπαστικοποίησή τους. Δίνει "αριστερό" άλλοθι υποστηρίζοντας βασικές επιλογές του κεφαλαίου. Θεωρεί - όπως ο ΣΥΝ και το λεγόμενο Ευρωπαϊκό Αριστερό Κόμμα - ξεπερασμένη την πάλη στο εθνικό πεδίο. Ή παντού αλλαγές ή πουθενά! Αυτή είναι η λογική του. Για να μη γίνουν πουθενά. Και ταυτόχρονα πετάει στο καλάθι των αχρήστων τις αξίες της ταξικής πάλης, τις αξίες του Κομμουνιστικού Κινήματος».

Χρειάζονται θυσίες

Καταλήγοντας στην ομιλία του ο Μ. Μαΐλης επισήμανε: «Θεμελιακό δίδαγμα αποτελεί η ανάγκη να υπάρχει Κομμουνιστικό Κόμμα με αυτοτελή πολιτική γραμμή, ισχυρό, πραγματική πρωτοπορία της εργατικής τάξης, ικανό να διαμορφώνει συμμαχίες με όσους έχουν συμφέρον να συσπειρωθούν και να δράσουν στη βάση ενός Προγράμματος που χτυπά την καρδιά της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας. Κόμμα και συμμαχία που δε χάνουν ούτε στιγμή από μπροστά τους το στόχο. Κόμμα που έχει μόνιμο μέλημά του τη συσπείρωση δυνάμεων, έστω και σε επιμέρους μέτωπα, όταν δεν είναι ακόμη δυνατό να πάρει η συσπείρωση γενικότερο εύρος. Σε αυτή τη γραμμή μπορεί ο εργαζόμενος κόσμος να αποσπά και κατακτήσεις, μέχρι να κατορθώσει η συμμαχία του να φτάσει στην κατάκτηση της λαϊκής εξουσίας.

Ομως γι' αυτά χρειάζεται καθημερινή και σε βάθος δουλιά. Χρειάζονται θυσίες, να το πούμε καθαρά. Απαιτείται αυξημένη προσφορά απ' όλους και σε ποσότητα και σε ποιότητα. Το πιο δύσκολο δεν είναι να μπαίνει κανείς στη δράση τότε που θα μπαίνουν όλοι ή έστω η περισσότεροι. Το δύσκολο, αλλά και το αναγκαίο είναι, να εκφράζεται η αυτοθυσία τότε που οι πολλοί, όπως τώρα, δεν έχουν ακόμα αποφασίσει να δράσουν. Και ακριβώς εδώ κρινόμαστε ως ΚΚΕ, ως ΚΝΕ, ως φίλοι του Κόμματος, ως συνεργαζόμενοι με το Κόμμα. Τώρα, που ο συσχετισμός των δυνάμεων είναι αρνητικός. Αλλά θα αλλάξει, ποτέ δε μένει ακίνητος. Θα τον αλλάξει η απόφαση που βάζει πάνω απ' όλα το μέλλον των νέων ανθρώπων, το μέλλον των γενιών που μόλις περπάτησαν. Θα τον αλλάξει η συνειδητή δουλιά που τα αποτελέσματά της δε φαίνονται αμέσως, πολλές φορές αργούν κιόλας. Κι ας είμαστε σίγουροι, πως όταν υπάρχει μια πρωτοπορία έτοιμη και αποφασισμένη, η λαϊκή ανταπόκριση στο κάλεσμα θα έρθει».


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ