Δυστυχώς - για τους εργαζόμενους - όμως, την κάνουν τη δουλιά τους και μάλιστα με ιδιαίτερο ζήλο. Ιδίως όταν πρόκειται να πλήξουν τον Ελληνα μισθωτό και συνταξιούχο. Εχει παράπονο, μήπως, από τον υπουργό Οικονομίας; Από τον υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας; Από τον υπουργό Απασχόλησης;
Ενα μόνο χρόνο και κάτι βρίσκονται οι άνθρωποι στα αντίστοιχα υπουργεία και οι επιβαρύνσεις προς τον κοσμάκη (φόροι, αυξήσεις, ανατιμήσεις, εργασιακές σχέσεις, κλπ.), συναγωνίζονται επάξια τις διευκολύνσεις προς τους εφοπλιστές και γενικώς τους έχοντες.
Εμείς, πάντως, συνιστούμε το ακριβώς αντίθετο στο Υπουργικό Συμβούλιο: Να μιλάει περισσότερο (οπότε να μαθαίνουμε και τίποτε από τους καβγάδες τους) και να μη δουλεύει καθόλου. Οσο λιγότερα κάνουν τόσο το καλύτερο για τους εργαζόμενους και το λαό.
Μια φορά, το υπονοούμενο του Κώστα Καραμανλή το ...πιάσαμε στα σίγουρα. Οταν μιλά για «δύσκολες και αναγκαίες αποφάσεις», οι όποιες θα είναι και το κριτήριο μιας επιτυχημένης υπουργικής θητείας, μάλλον σε ...άμιλλα αντιλαϊκότητας καλεί τα μέλη της κυβέρνησης του.
ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΙ και δικηγόροι για το νομοσχέδιο της κυβέρνησης περί ξεπλύματος χρημάτων, λέγοντας ότι ουσιαστικά αθωώνονται και «καθαγιάζονται» οι εταιρίες ή τα φυσικά πρόσωπα που κάνουν τέτοιες δουλιές, πληρώνοντας απλώς ...την εισφορά τους στο κράτος.
Φαίνεται πως ακόμη δεν έχει γίνει όσο πρέπει αντιληπτό ότι η κερδοφορία (με κάθε τρόπο και μέσο) δεν αποτελεί επ' ουδενί έγκλημα στις... πολιτισμένες καπιταλιστικές κοινωνίες μας. Αλλωστε το ξεκαθαρίζει και το περίφημο «ευρωσύνταγμα». Πάνω από όλα η επιχειρηματικότητα.