Τρίτη 10 Μάη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Επιχείρηση καπηλείας

Γρηγοριάδης Κώστας

Δε λέμε, ήταν εντυπωσιακή η χτεσινή εκδήλωση στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας, για την επέτειο των 60 χρόνων από την ήττα της ναζιστικής Γερμανίας. Πέρα απ' αυτό, όμως κι απ' οτιδήποτε άλλο έκανε εντύπωση στον καθένα, ένα είναι το σίγουρο: Ο Μπους, ο Πούτιν, ο Σρέντερ και οι άλλοι ηγέτες του διεθνούς ιμπεριαλισμού, που παρακολούθησαν την παρέλαση από την εξέδρα των επισήμων, κάθε άλλο παρά βρίσκονταν εκεί, για να τιμήσουν τους βασικούς φορείς της αντιφασιστικής νίκης, τη σοβιετική εξουσία και το σοβιετικό λαό. Δε βρίσκονταν εκεί, για να τιμήσουν τα νικηφόρα λάβαρα του σοβιετικού Κόκκινου Στρατού, ή, πολύ περισσότερο, την κόκκινη σημαία και το σφυροδρέπανο, τα ποτισμένα με αίμα σύμβολα της παγκόσμιας εργατικής τάξης. Γνωστό σε όλους είναι τόσο ποιους εκπροσωπούν και υπηρετούν, όσο και ποιες είναι οι πολιτικές τους, οι στόχοι και επιδιώξεις τους. Γεγονός, το οποίο κάνει την ολοφάνερη και προκλητική επιχείρηση καπήλευσης και εκμετάλλευσης της επετείου, ακόμη περισσότερο βρώμικη και χυδαία.

Αποτελεί ντροπή να παρελαύνουν και να υποκλίνονται τα τιμημένα λάβαρα της σοβιετικής εξουσίας και του σοβιετικού Κόκκινου Στρατού μπροστά στους ορκισμένους εχθρούς της παγκόσμιας εργατικής τάξης και πατενταρισμένους αντικομμουνιστές. Είμαστε, όμως, βαθιά πεισμένοι ότι η εργατική τάξη και ο λαός της Ρωσίας δεν έχουν πει την τελευταία του λέξη ακόμη.

Χέρι χέρι στην αντιεκπαιδευτική πολιτική

Η απάντηση στην ακριβοπληρωμένη αμάθεια που προσφέρεται απλόχερα στους μαθητές, η λύση για τα πολλά και μεγάλα προβλήματα των σχολείων μας, σύμφωνα την υπεύθυνη του Τομέα Παιδείας του ΠΑΣΟΚ είναι... η «κοινωνική λογοδοσία» του σχολείου, δηλαδή, σε απλά ελληνικά: η αξιολόγηση.

Τι κι αν εκπαιδευτικοί, μαθητές, γονείς έχουν ξεσηκωθεί εδώ και χρόνια φωνάζοντας ότι η προωθούμενη αξιολόγηση σημαίνει κατηγοριοποίηση κι ιδιωτικοποίηση των σχολείων, χειραγώγηση των εκπαιδευτικών και τελικά, ακόμη χειρότερη μόρφωση για τα παιδιά της εργατικής τάξης... Τι κι αν η κυβέρνηση της ΝΔ με σταθερά βήματα προχωράει στην υλοποίηση αυτής της βαθιά αντιλαϊκής κι αντιεκπαιδευτικής πολιτικής...

Το ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο δεν έχει να πει ούτε ένα λόγο αυτοκριτικό για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η δημόσια Παιδεία, εδώ και τόσα χρόνια, αλλά κατηγορεί την κυβέρνηση για αποσπασματικότητα και καθυστερήσεις στον τομέα της εκπαιδευτικής πολιτικής. Οι μάσκες τους είχαν πέσει εδώ και καιρό, τώρα τους φεύγει και το όποιο ίχνος μακιγιάζ είχε απομείνει.

Ερίζουν για το θεαθήναι

Μήνες τώρα, οι ηγεσίες της Κεντρικής Ενωσης Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας (ΚΕΔΚΕ) και της Ενωσης Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων Ελλάδας (ΕΝΑΕ) ερίζουν με την κυβέρνηση, πότε για το ένα ποσό, πότε για το άλλο. Η τελευταία τριβή αφορά σε ποσό, που δίνεται στους δήμους μέσω της Συλλογικής Απόφασης Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΣΑΤΑ) για έργα και επενδύσεις. Η μεν ΚΕΔΚΕ υποστηρίζει ότι αφαιρούνται 50 εκατομμύρια ευρώ από την κατανομή του 2004, το δε υπουργείο ισχυρίζεται ότι η ΣΑΤΑ για το 2005 είναι κατά 50 εκατομμύρια ευρώ αυξημένη.

Κι ενώ οι ανώδυνες αυτές αντιπαραθέσεις προσφέρουν τη σχετική «πρώτη ύλη» στην επικαιρότητα και αξιοποιούνται από ορισμένους, για τη φιλοτέχνηση αντιπολιτευτικού προφίλ και την εξυπηρέτηση μικροκομματικών σκοπιμοτήτων, μια βαθύτερη λίγο ματιά στην όλη υπόθεση φανερώνει τα εξής: Πρώτον, τα αντικείμενα των προαναφερομένων αντιπαραθέσεων δεν προσφέρουν ουσιαστικές λύσεις στα ταμεία των δήμων και τα οικονομικά τους προβλήματα. Δεύτερον, χρόνο με το χρόνο, μειώνεται η κρατική χρηματοδότηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Τρίτον, χρόνο με το χρόνο, αυξάνονται τα οικονομικά βάρη, που καλούνται να πληρώσουν οι δημότες. Και, τέταρτον, ούτε οι ηγεσίες της ΚΕΔΚΕ και της ΕΝΑΕ, ούτε βέβαια η κυβέρνηση, αμφισβητούν στο παραμικρό το θεσμοθετημένο από τους προηγούμενους κυβερνώντες πλαίσιο της πρόσθετης φορολογίας των δημοτών.

Επί ξύλου κρεμάμενη

Εχει ήδη υποστεί δυο «προγράμματα εξυγίανσης», το πρώτο το 1994 και το δεύτερο το 1998, τα οποία - εκτός των άλλων - κόστισαν στο Ελληνικό Δημόσιο και, επομένως, στους φορολογούμενους, πάνω από ένα τρισεκατομμύριο δραχμές. Εχει, επίσης, βγει στο παζάρι του ξεπουλήματος αλλεπάλληλες φορές, αλλά ακόμη και οι κυβερνώντες θεώρησαν τις σχετικές προσφορές μη ικανοποιητικές. Τώρα, βρίσκεται και πάλι στο παζάρι και, στην πραγματικότητα, είναι επί ξύλου κρεμάμενη... Ο λόγος γίνεται για τις «Ολυμπιακές Αερογραμμές» (ΟΑ), την κάποτε «Ολυμπιακή Αεροπορία» και εθνικό αερομεταφορέα της χώρας.

Δε γνωρίζουμε ποια θα είναι η κατάληξη των ΟΑ. Πάντως, η διοχετευόμενη από το υπουργείο Μεταφορών κινδυνολογία μαρτυρά μια προσπάθεια προετοιμασίας της κοινής γνώμης και για τα πλέον χειρότερα σενάρια, όπως αυτό της εκκαθάρισης εν λειτουργία. Ετσι ή αλλιώς, όμως, τα όσα έχουν γίνει μέχρι σήμερα, φτάνουν και περισσεύουν, για να αποδείξουν πόσο βαθιά αντιλαϊκή ήταν και είναι η πολιτική και πρακτική όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων. Για να αποδείξουν, επίσης, ότι η πολιτική των λεγομένων απελευθερώσεων βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση και σύγκρουση με τις πραγματικές ανάγκες του λαού και της χώρας.

Τα... κριτικά

Γρηγοριάδης Κώστας

ΜΑΚΑΡΙ να είχε δίκιο ο πρωθυπουργός στην κριτική που έκανε χτες στους υπουργούς του. Μακάρι, δηλαδή, πράγματι να μιλάγανε πολύ (για ανασχηματισμούς και διάφορα άλλα) και να δουλεύανε λίγο.

Δυστυχώς - για τους εργαζόμενους - όμως, την κάνουν τη δουλιά τους και μάλιστα με ιδιαίτερο ζήλο. Ιδίως όταν πρόκειται να πλήξουν τον Ελληνα μισθωτό και συνταξιούχο. Εχει παράπονο, μήπως, από τον υπουργό Οικονομίας; Από τον υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας; Από τον υπουργό Απασχόλησης;

Ενα μόνο χρόνο και κάτι βρίσκονται οι άνθρωποι στα αντίστοιχα υπουργεία και οι επιβαρύνσεις προς τον κοσμάκη (φόροι, αυξήσεις, ανατιμήσεις, εργασιακές σχέσεις, κλπ.), συναγωνίζονται επάξια τις διευκολύνσεις προς τους εφοπλιστές και γενικώς τους έχοντες.

Εμείς, πάντως, συνιστούμε το ακριβώς αντίθετο στο Υπουργικό Συμβούλιο: Να μιλάει περισσότερο (οπότε να μαθαίνουμε και τίποτε από τους καβγάδες τους) και να μη δουλεύει καθόλου. Οσο λιγότερα κάνουν τόσο το καλύτερο για τους εργαζόμενους και το λαό.

Μια φορά, το υπονοούμενο του Κώστα Καραμανλή το ...πιάσαμε στα σίγουρα. Οταν μιλά για «δύσκολες και αναγκαίες αποφάσεις», οι όποιες θα είναι και το κριτήριο μιας επιτυχημένης υπουργικής θητείας, μάλλον σε ...άμιλλα αντιλαϊκότητας καλεί τα μέλη της κυβέρνησης του.

ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΙ και δικηγόροι για το νομοσχέδιο της κυβέρνησης περί ξεπλύματος χρημάτων, λέγοντας ότι ουσιαστικά αθωώνονται και «καθαγιάζονται» οι εταιρίες ή τα φυσικά πρόσωπα που κάνουν τέτοιες δουλιές, πληρώνοντας απλώς ...την εισφορά τους στο κράτος.

Φαίνεται πως ακόμη δεν έχει γίνει όσο πρέπει αντιληπτό ότι η κερδοφορία (με κάθε τρόπο και μέσο) δεν αποτελεί επ' ουδενί έγκλημα στις... πολιτισμένες καπιταλιστικές κοινωνίες μας. Αλλωστε το ξεκαθαρίζει και το περίφημο «ευρωσύνταγμα». Πάνω από όλα η επιχειρηματικότητα.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Και φυσικά δεν είναι έγκλημα (με βάση τη λογική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ χτες και της ΝΔ σήμερα) οτιδήποτε φέρνει χρήμα στα κρατικά ταμεία.

Μια Πορεία για την Ιστορία

Η συγκυρία δίνει στη φετινή Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης ξεχωριστή σημασία και καθιστά επιτακτική τη συμμετοχή σ' αυτήν, όσο και στις άλλες εκδηλώσεις της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη.

Η συμπλήρωση 60 χρόνων από την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών δεν είναι μόνο αφορμή για να επαναβεβαιώσουμε την πίστη μας στο ειρηνικό μέλλον της ανθρωπότητας, είναι και ευκαιρία για να δώσουμε απάντηση στις προσπάθειες παραχάραξης της Ιστορίας του Β' Παγκόσμιου Πολέμου και βιασμού της ιστορικής μνήμης των λαών.

Σαν κόκκινη κλωστή που διαπερνά αυτά τα 60 χρόνια και συνδέει το τότε με το σήμερα είναι το συμπέρασμα ότι ο καπιταλισμός, το ιμπεριαλιστικό σύστημα, ήταν και είναι η πηγή των πολέμων. Είναι, ακόμη, το θερμοκήπιο μέσα στο οποίο δημιουργούνται και αναπτύσσονται φαινόμενα όπως ο φασισμός, με όποια μορφή και αν εμφανίζονται.

Η πάλη κατά του ιμπεριαλισμού σήμερα, κατά των επεμβάσεων του, κρατάει ζωντανή τη μνήμη, υψώνει ανυπέρβλητο εμπόδιο στην επιχείρηση να ξαναγραφτεί η Ιστορία στα μέτρα της Νέας Τάξης, διατηρεί και ενισχύει την ελπίδα για ένα μέλλον με ειρήνη, ισότιμη συνεργασία, αλληλεγγύη των λαών, κοινωνική πρόοδο.

Η συμπλήρωση 50 χρόνων από την ίδρυση της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ) είναι το άλλο γεγονός που προσδίδει στη φετινές εκδηλώσεις και την κορύφωσή τους με τη Μαραθώνια Πορεία μια άλλη διάσταση.

Το φιλειρηνικό - αντιπολεμικό κίνημα στη χώρα μας από τη γέννησή του μέχρι σήμερα, φέρει την ανεξίτηλη σφραγίδα της ΕΕΔΥΕ, αποσπώντας την παγκόσμια αναγνώριση από τους φίλους της ειρήνης αλλά και τα πυρά των αρχιτεκτόνων του πολέμου. Τα συλλαλητήρια κατά των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στο Αφγανιστάν και κυρίως στο Ιράκ, χαρακτηρίστηκαν από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης ως τα μεγαλύτερα και μαχητικότερα, ενώ για το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ήταν μόνιμη πηγή ανησυχίας και ενόχλησης.

Βεβαίως, αυτό το κίνημα έχει την ιστορία του. Από τότε που η αντιπολεμική - φιλειρηνική δράση ήταν λόγος φυλακίσεων, εκτοπισμών και εκτελέσεων, όπως του Ν. Νικηφορίδη. Από τότε που η δραστηριότητά του προκαλούσε τη συντονισμένη δράση κράτους και παρακράτους για τη δολοφονία των πρωτοπόρων αγωνιστών του, όπως του Γρηγόρη Λαμπράκη.

Για όλα αυτά που σηματοδότησε με την 50χρονη δράση της η ΕΕΔΥΕ, η φετινή Μαραθώνια Πορεία, την ερχόμενη Κυριακή 15 Μάη, έρχεται να υπογραμμίσει την ανάγκη: Να τεθεί φραγμός στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα. Να απαιτήσουμε τον τερματισμό της κατοχής του Ιράκ και του Αφγανιστάν. Να εκφράσουμε τη συμπαράστασή μας στους αγωνιζόμενους λαούς. Να ζητήσουμε την απεμπλοκή της Ελλάδας από τους τυχοδιωκτισμούς των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και να μη σταλούν Ελληνες στρατιώτες στο Ιράκ, να γυρίσουν αμέσως όσοι είναι εκτός συνόρων. Να φύγουν οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις. Να προστατευτούν τα δημοκρατικά δικαιώματα.


Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Το νέο ψευτοδίλημμα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τι προτιμάτε; Αντιλαϊκή πολιτική χωρίς συναίνεση ή αντιλαϊκή πολιτική με συναίνεση; Προτιμάτε, να έρχονται οι Βρυξέλλες, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΠΟΕ), ο Οικονομικός Οργανισμός Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) και όποιοι άλλοι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί και να επιβάλλουν άμεσα τις διάφορες καπιταλιστικές διαρθρωτικές αλλαγές (εργασιακές σχέσεις, αντιασφαλιστικά μέτρα, ιδιωτικοποιήσεις, απελευθερώσεις, κλπ. κλπ.) ή να τις εφαρμόζουμε μόνοι μας; Με άλλα λόγια, τι προτιμάτε, να μας βάζουν «οι έξω» τη θηλιά στο λαιμό ή να τη βάζουμε μόνοι μας, οπότε και θα προσέχουμε... να μη γδάρουμε το λαιμό μας;

Αυτό είναι το δίλημμα, που αντιμετωπίζει σήμερα ο λαός μας, σύμφωνα με τον Γ. Παπανδρέου και τη συνέντευξή του στα χτεσινά «Νέα». «Μπροστά σε αυτό το ισχυρό και διεθνές φαινόμενο (σ.σ. της παγκοσμιοποίησης) έχεις δύο επιλογές, λέει ο Γ. Παπανδρέου και συνεχίζει: 'Η να αποδεχτείς μια εκ των έξω επιβολή αποφάσεων "για σένα χωρίς εσένα", όπως λέει το τραγούδι, ή να πάρεις εσύ τη μεταρρύθμιση στα χέρια σου, σεβόμενος τις ανάγκες, τις ελπίδες και τις απαιτήσεις των πολιτών. Αυτή είναι η σημερινή σημασία της φράσης "Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες". Εμείς προσδιορίζουμε την τύχη μας. Η ΝΔ κατάφερε σε λίγους μόνο μήνες την επιτήρησή μας».

«Νο 1» στη διαστρέβλωση

«Η Ενωμένη Ευρώπη είναι εδώ» και χτες απέδειξε για άλλη μια φορά ότι είναι «νούμερο ένα» στην υποκρισία και τη διαστρέβλωση. Ο λόγος για τη χτεσινή φιέστα στο Ζάππειο, με πρωταγωνιστή το υπουργείο Παιδείας και στόχους, τόσο τη διαστρέβλωση της Ιστορίας, όσο και τον αποπροσανατολισμό της μαθητικής νεολαίας από μια ημέρα ορόσημο στην ιστορία της ανθρωπότητας.

«Το ρόλο της Ελλάδας και των νέων στην Ενωμένη Ευρώπη του Συντάγματος» κλήθηκαν να ζωγραφίσουν οι μαθητές από τα δημοτικά σχολεία της Αθήνας, σε μια απόπειρα να μεταλλαχτεί η 9η Μάη σε «ημέρα της Ευρώπης». Ετσι η συμπλήρωση των 60 χρόνων από τότε που οι λαοί της Γης ορκίστηκαν «Ποτέ πια φασισμός - ποτέ πια πόλεμος», αποσιωπήθηκε με το έτσι θέλω, επιβάλλοντας με φασιστικό τρόπο στους πιτσιρικάδες να ακούσουν για πολλοστή φορά, το εγχώριο «νούμερο 1» και να γίνουν κερκίδα στην υποκουλτούρα της Γιουροβίζιον.

Την ίδια στιγμή η υπουργός Παιδείας υποστήριζε ότι: «Συνασπίζουμε λαούς δε συνασπίζουμε κράτη», θέλοντας προφανώς να πει: «Συνασπίζουμε τη φτώχεια, την ανεργία, την εκμετάλλευση και τη μαστούρα των λαών». Και επειδή όλα δείχνουν ότι το ψέμα και η μαύρη προπαγάνδα θα απλώνεται με αντιλήψεις τύπου «η δημοκρατία στην Ευρώπη εδραιώθηκε με την πτώση του τείχους», επιβάλλεται η εγρήγορση όλων μας. Γιατί ακόμη και «όταν δεν πυροβολούν, στόχος τους παραμένει ο νους...».

Το χρηματιστηριακό σκάνδαλο του 1999...

Συμπληρώνονται φέτος 6 χρόνια από το «σπάσιμο» της χρηματιστηριακής «φούσκας» το Σεπτέμβρη του 1999 και η πληγή συνεχίζει να πυορροεί...

Μας το θύμισε χτεσινή Ερώτηση του βουλευτή της ΝΔ Μ. Εβερτ, στην οποία επισημαίνει ότι μετά το 2003 η συντριπτική πλειοψηφία των μετοχών μικρής και μεσαίας κεφαλαιοποίησης, έχασε έως και το 99% της χρηματιστηριακής της αξίας, ενώ ο γενικός δείκτης αυξήθηκε χάρη στην άνοδο λίγων εταιριών υψηλής κεφαλαιοποίησης, ιδιαίτερα των τραπεζών...

Από τις επισημάνσεις αυτές έρχεται και πάλι στην επικαιρότητα το κόλπο - γκρόσο που στήθηκε μεταξύ του 1998 και Σεπτέμβρη του 1999. Με άλλα λόγια, φούσκωσαν με αέρα, λίγο πολύ όλες τις μετοχές κι όταν το μπαλόνι υπερμεγεθύνθηκε και οι τιμές είχαν φτάσει στο απόγειο, οι... μυημένοι πούλησαν τις δικές τους και, μετά, το άφησαν να ξεφουσκώνει...

... και οι ευθύνες του συστήματος

Ολ' αυτά, όμως, είναι λίγο-πολύ γνωστά. Αυτό που ίσως θα έπρεπε να σημειώσουμε είναι ότι για να στηθεί αυτό το μεγάλο κόλπο δούλεψαν μεθοδικά κόμματα (το ΠΑΣΟΚ κυρίως αλλά και η ΝΔ), ο Τύπος, τα άλλα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι τράπεζες, τα αμοιβαία κεφάλαια, η Τράπεζα της Ελλάδας και, φυσικά, οι ξένοι ...θεσμικοί. Ηταν ένα έγκλημα του ...παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού σε συνεργασία με την εγχώρια πλουτοκρατία, το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της χώρας. Αυτά για ορισμένους, όπως ο κ. Εβερτ, οι οποίοι συνεχίζουν να επιμένουν στη δικαστική διαλεύκανση του χρηματιστηριακού σκανδάλου. Και δε νομίζουμε, βέβαια, ότι ο κ. Εβερτ επιθυμεί να στήσει στο σκαμνί την τάξη που εκπροσωπεί. Μάλλον, τον εξαγνισμό και την αθώωσή της επιδιώκει με την επιμονή του για δικαστική διερεύνηση και την πιθανή δίωξη κάποιων «κακών» καπιταλιστών...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Στη μάχη για την επιτυχία της απεργίας

Να, λοιπόν, που βρήκαν θέμα για να «διαφωνήσουν» κυβέρνηση, αξιωματική αντιπολίτευση και συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες. Να, που, ενώ σε όλα συμφωνούν και όλα τα έχουν συνυπογράψει, από το μεροκάματο που το έχουν καθηλώσει στα 25 ευρώ και τις συντάξεις που τις μετέτρεψαν σε προνοιακά επιδόματα, μέχρι το Μάαστριχτ, τη Λισαβόνα και την ανταγωνιστικότητα, βρήκαν κι έστησαν σκυλοκαυγά για την Πρωτομαγιά! Οχι, βέβαια, για το περιεχόμενο αυτής της μεγάλης εργατικής μέρας, αλλά για το θεαθήναι... Αργία ή απεργία; Ιδού το μέγα διακύβευμα, με το οποίο θέλουν να παγιδέψουν τους εργαζόμενους. Αργία ή απεργία; Συμπαιγνία και υποκρισία, αυτή είναι η ουσία του θεάτρου που έστησαν.

Αυτοί που έχουν ρημάξει την εργατική τάξη δεν μπορεί να αναγορεύονται σε θεματοφύλακες της Εργατικής Πρωτομαγιάς. Αυτοί, κυβέρνηση ΝΔ, «αντιπολίτευση» ΠΑΣΟΚ και πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ, που τσαλαπατάνε τα εργατικά δικαιώματα, δε δικαιούνται να μιλούν γι' αυτήν τη μέρα.

Η Εργατική Πρωτομαγιά ανήκει στην εργατική τάξη. Και η εργατική τάξη δεν περιμένει από καμιά κυβέρνηση, από κανέναν εργατοπατέρα, να καθορίσουν το περιεχόμενό της. Οπως, χτες - στο διάβα των χρόνων - έτσι και σήμερα, οι εργάτες θα αποφασίσουν τι θα κάνουν. Η Εργατική Πρωτομαγιά είναι ποτισμένη με το αίμα των εργατών και κανένας υποκριτής, καμιά εξουσία, δε θα τη βάλει στο χρηματιστήριο της μικροπολιτικής.

Οι Εργάτες (με Ε κεφαλαίο), άλλωστε, δεν περιμένουν καμιά άδεια, καμιά κυβερνητική εγκύκλιο για να απεργήσουν και να τιμήσουν έτσι τους νεκρούς της τάξης τους, αλλά και να ανανεώσουν τον όρκο της συνέχισης της ταξικής πάλης, μέχρι την οριστική κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Και θα απεργήσουν! Αυτή είναι η απάντηση των εργαζομένων της χώρας μας. Θα απεργήσουν μαζικά και αποφασιστικά ενάντια στο μεγάλο κεφάλαιο και στους υπηρέτες του. Θα απεργήσουν, προβάλλοντας το ταξικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ. Κατεβαίνουν στην απεργία, διεκδικώντας τα αιτήματά τους. Απαιτούν την ικανοποίηση των αναγκών τους. Παλεύουν και με την απεργία της Πρωτομαγιάς για κατώτερο μισθό 1.200 ευρώ, σύνταξη στα 960 ευρώ, για το 35ωρο με 7ωρο, 5ήμερο.

Οργανωμένα, μαχητικά και ενωμένοι, δίνουμε τη μάχη για την επιτυχία της απεργίας. Μπροστά στις πύλες των εργοστασίων περιφρουρούμε την απεργία. Δεν παζαρεύουμε το δικαίωμα στην απεργία. Το κατακτάμε με το σπαθί μας.

Με τον ίδιο τρόπο, κατεβαίνουμε «συν γυναιξί και τέκνοις» στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ. Με κάθε τρόπο και κάθε μέσο, φτάνουμε όλοι στις διαδηλώσεις που οργανώνουν οι ταξικές δυνάμεις. Με το κόκκινο λάβαρο της μνήμης και των ταξικών αγώνων. Με αισιοδοξία και πίστη στις δυνάμεις μας, βάζουμε τη σφραγίδα μας, τη σφραγίδα της τάξης μας, και σ' αυτήν την Πρωτομαγιά. Στην Πρωτομαγιά του 2005.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ