"Ορκο στους νεκρούς μας, χρέος στη ζωή να φύγουνε οι Βάσεις κι οι Αμερικανοί" από τη χώρα μας έδωσαν οι κομμουνιστές της Αχαϊας στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Κυριακή στην Πάτρα, για να τιμηθούν οι 250 εκτελεσμένοι κομμουνιστές της περιόδου 1947-'49. Η εκδήλωση αυτή ήταν χρέος τιμής της ΝΕ Αχαϊας στους μάρτυρες που εκτελέστηκαν από τις δυνάμεις της μισαλλοδοξίας, επειδή παρέμειναν πιστοί στα ιδανικά της ειρήνης, της ανεξαρτησίας και του σοσιαλισμού. Στο Γηροκομείο, τον τόπο της θυσίας, συγκεντρώθηκαν την Κυριακή εκατοντάδες μέλη και φίλοι του ΚΚΕ. Ασπρομάλληδες αντιστασιακοί, που θέλησαν να τιμήσουν τους συναγωνιστές τους, συναντήθηκαν με τους σαραντάρηδες και με τους νεολαίους της ΚΝΕ που διαδήλωναν πως θα συνεχίσουν σαν κομμουνιστές τον αγώνα των θυμάτων. Τρεις γενιές συναντήθηκαν με τη φλόγα στα μάτια, βροντοφωνάζοντας πως "8 δεκαετίες αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία".

Στο ιστορικό χρέος των κομμουνιστών να τιμήσουν τους ήρωές τους αναφέρθηκε στην ομιλία του ο Δημήτρης Αρβανιτάκης, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ, προσθέτοντας πως θα πέσουν στο κενό οι προσπάθειες εκείνων που προσπαθούν να καπηλευτούν τους αγώνες τους, καθώς "όσο κι αν πασχίζουν να κρύψουν την προσφορά του ΚΚΕ σ' αυτό τον τόπο, η Ιστορία δεν ξαναγράφεται με τα χρώματα του συμβιβασμού, γιατί έχει γραφεί με τα κόκκινα γράμματα του ΚΚΕ". Τόνισε την ανάγκη να μάθει η νέα γενιά την πραγματική ιστορία του τόπου, η οποία είναι συνυφασμένη με την ιστορία του ΚΚΕ, σημειώνοντας πως "όσες φορές τα συνθήματά μας έγιναν κτήμα του λαού, αυτός ο λαός μεγαλούργησε. Δεν υπάρχει αγώνας μικρός ή μεγάλος που να μην έχει την ανυστερόβουλη γενναία συμπαράσταση και συμβολή του ΚΚΕ".

Στη συνέχεια ο ομιλητής συσχέτισε την εποχή των αγώνων του ΕΑΜ και του ΔΣΕ με τη σημερινή, σημειώνοντας πως και τότε μόνο οι κομμουνιστές σάλπισαν τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, όταν οι εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων εγκατέλειπαν τη χώρα και το λαό. Ετσι και σήμερα οι απόγονοί τους κηρύσσουν την υποτέλεια και το ραγιαδισμό στους αμερικανο-ΝΑΤΟικούς ιμπεριαλιστές, που αιματοκυλούν τα Βαλκάνια και σφαγιάζουν το λαό της Γιουγκοσλαβίας. Κατήγγειλε την αμερικανο-ΝΑΤΟική επιδρομή που με τη συνενοχή της ΕΕ και των κυβερνήσεών της σφαγιάζουν το λαό της Γιουγκοσλαβίας.

Πρόσθεσε πως "ο λαός πρέπει να καταγγείλει τη συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης στο διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας", καθώς "η πάλη για να σταματήσει ο πόλεμος σημαίνει ταυτόχρονη καταγγελία της συμμετοχής της κυβέρνησης", η οποία "όχι μόνο συμμετέχει, αλλά παρέδωσε λιμάνια, δρόμους, αεροδρόμια στις ΝΑΤΟικές χερσαίες δυνάμεις. Με αυτή της την ενέργεια χτύπησε πισώπλατα τη Γιουγκοσλαβία, καθώς η Σερβία δε χτυπιέται χωρίς χερσαίες δυνάμεις. Αυτό τον δρόμο τον άνοιξε η ελληνική κυβέρνηση μαζί με τη λεγόμενη εσωκομματική αντιπολίτευση και μαζί με τις ηγεσίες των άλλων κομμάτων που σφύριζαν αδιάφορα, όταν οι κομμουνιστές έκλειναν λιμάνια και δρόμους, για να εμποδίσουν την προέλαση των ΝΑΤΟικών στρατευμάτων".

Ο Δ. Αρβανιτάκης σημείωσε πως "ήρθε η ώρα να επιλέξει ο λαός με ποιον θα πάει και ποιον θα αφήσει", καλώντας τον να καταδικάσει την υποκρισία της κυβέρνησης "που παρέδωσε τον Οτσαλάν και σήμερα ο καταδότης - κυβέρνηση, μαζί με τους άρπαγες να μιλά για δήθεν δίκαιη δίκη. Σήμερα, η κυβέρνηση που χτύπησε πισώπλατα τον σέρβικο λαό εμφανίζεται δήθεν να λυπάται για τα θύματα των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών". Παράλληλα, ο Δ. Αρβανιτάκης κάλεσε το λαό να γυρίσει την πλάτη και στην κεντροαριστερά, σημειώνοντας χαρακτηριστικά πως "αν ο κεντροαριστερός Ντ' Αλέμα δεν παραχωρούσε τα εδάφη και τις θάλασσες της Ιταλίας στο ΝΑΤΟ, αν το ΠΑΣΟΚ δεν παραχωρούσε τη Θεσσαλονίκη, το Λιτόχωρο και τα λιμάνια μας, τα πράγματα θα ήταν δύσκολα για τη "νέα τάξη"".

Τέλος, ο ομιλητής κάλεσε τους κομμουνιστές να εναντιωθούν στο βρώμικο πόλεμο, να σταθούν δίπλα στο λαό της Γιουγκοσλαβίας μαζί με τους λαούς όλου του κόσμου, τονίζοντας: "Πιο συχνά, πιο πυκνά ανεμίζουν οι κόκκινες σημαίες στη Μόσχα, στην Ευρώπη, στην Ελλάδα. Δεν είναι παντοδύναμοι. Οι λαοί μπορούν να τους ανατρέψουν, αρκεί να απελευθερωθούν από την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία. Στον πόλεμο των ιμπεριαλιστών, των πλουτοκρατών, ο κάθε λαός μπορεί να κάνει το δικό του πόλεμο στη δική του χώρα με μεγάλες αγωνιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Η κάθε φτωχογειτονιά, το κάθε εργοστάσιο, το κάθε χωριό ας γίνει φρούριο του μεγάλου νικηφόρου αντιιμπεριαλιστικού αντιπολεμικού κινήματος. Να ξεσηκωθεί ο λαός, να βγούμε στους δρόμους, να οικοδομήσουμε το λαϊκό μέτωπο των εργατών, των αγροτών, των μικρομεσαίων, της νεολαίας. Δράση τώρα! Αυτή την υπόσχεση δίνουμε στους 250 ήρωες του Γηροκομείου".

Στη συνέχεια έγινε κατάθεση στεφανιών στον τόπο της θυσίας, έγινε προσκλητήριο των "παρόντων" νεκρών και κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή. Τότε καθώς ακουγόταν το "Επέσατε θύματα" θαρρείς και οι "250" σήκωναν ξανά το μπόι τους και αντάμωναν με τους παρευρισκόμενους που βροντοφώναζαν πως "θεριεύει ο γίγαντας τώρα λαός και σπάει δεσμά κι αλυσίδες". Αμέσως μετά, η ΝΕ Αχαϊας έκανε πράξητο χρέος που είχε, αποκαλύπτοντας μια μαρμάρινη πλάκα που αναφέρει τη θυσία των "250". Η ενέργεια αυτή χαροποίησε ιδιαίτερα τους συγγενείς των θυμάτων, οι οποίοι σημείωναν πως "επιτέλους βρέθηκε ένα μέρος να ανάβουμε κερί στους νεκρούς μας". Στη συνέχεια οι συγκεντρωμένοι, τιμώντας με τον καλύτερο τρόπο τους νεκρούς αγωνιστές, έκαναν πορεία στους κεντρικούς δρόμους της πόλης φωνάζοντας αντιπολεμικά και αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα. Ετσι έφτασαν μέχρι το Μέγαρο Λόγου και Τέχνης, όπου ο ιστορικός Βασίλης Λάζαρης έκανε ιστορική αναδρομή στους αγώνες του ΔΣΕ και μίλησε για το κλίμα τρομοκρατίας και εκτελέσεων που στοίχισε τη ζωή σε 250 κομμουνιστές στην Αχαϊα. Σημείωσε πως στα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν δε στάθηκε δυνατό να μαθευτούν παρά μόνο 64 από τους 250, καλώντας ταυτόχρονα τους συναγωνιστές και τους συγγενείς των νεκρών να συμβάλουν στην ιστορική έρευνα για να καταγραφούν όλοι οι μάρτυρες. Καταλήγοντας ο ομιλητής σημείωσε πως "οι νεκροί μας, που τους καλέσαμε σε τούτο το μυστικό προσκλητήριο, για να μπουν και πάλι στην πρωτοπορία κάτω από τα κόκκινα λάβαρά μας, δε σημάδεψαν με τον ηρωικό θάνατό τους το τέλος των αγώνων μας, το χαμήλωμα των όπλων μας, το ναυάγιο των ονείρων και των απαντοχών μας. Υπάρχουν άλλοι, για να συνεχίσουν το τιτανικό τους έργο. Υπάρχουμε εμείς και υπάρχουν μαζί μας ορθόστητες οι τίμιες σημαίες μας με το σφυροδρέπανο που κυματίζουν και πάλι στους αγέρηδες της παντοδύναμης Ανάγκης, στους βογκερούς εκείνους ανέμους, που ξεκινάνε από το λαμπρό Μέλλον της Ανθρωπότητας και από το ολοκληρωμένο όραμα του κομμουνισμού".