Ποταμοί δακρύων χύθηκαν τις μέρες αυτές για τη "χαμένη τιμή" της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με αφορμή την επίθεση του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας. Λες και θα μπορούσαν οι Ευρωπαίοι "εταίροι" να παίξουν έναν άλλο ρόλο απ' αυτόν που παίζουν τώρα. Μπορούν να θλίβονται για την εικόνα των "δεκαπέντε" μόνο όσοι πίστεψαν ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση θα μπορούσε να ασκήσει μια άλλη πολιτική. Αντιλαμβανόμαστε, βέβαια, το φόβο των θιασωτών της ΕΕ καθώς οι τελευταίες εξελίξεις αποκαλύπτουν στα μάτια των λαών τον αποτρόπαιο χαρακτήρα της Ευρώπης "τους". Αποκαλύπτουν ότι η ΟΝΕ και τα εγκλήματα κατά των λαών είναι οι δυο όψεις ενός και του αυτού νομίσματος, δεν μπορούν να ξεχωρίσουν και επομένως μαζί πρέπει να αντιμετωπιστούν.

Οι "δεκαπέντε" είναι συνένοχοι στο έγκλημα που συντελείται κατά του λαού της Γιουγκοσλαβίας σήμερα και θα περιλάβει αύριο όλους τους λαούς των Βαλκανίων. Η συνενοχή τους αποδεικνύεται όχι μόνο απ' το γεγονός ότι σαν μέλη του ΝΑΤΟ συναποφάσισαν, μαζί με τις ΗΠΑ, το σχέδιο που τώρα υλοποιείται με τους κτηνώδεις βομβαρδισμούς. Αυτοί είναι που αποφάσισαν και έθεσαν σε εφαρμογή το 1991 το σχέδιο διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας. Αυτοί είναι που συμμετείχαν σε όλες τις επιχειρήσεις της Νέας Τάξης στη Βοσνία, στο Ιράκ, όπου αλλού τους κάλεσε το "καθήκον". Αυτοί που έσπευσαν να δώσουν τη συγκατάθεσή τους στους Αμερικανούς αρχιτέκτονες της νέας δομής του ΝΑΤΟ.

Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε πάντως, ότι η εικόνα των "δεκαπέντε" στο Βερολίνο, όταν άρχιζαν οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία και αυτοί συζητούσαν για την "Ατζέντα 2000", ήταν μια εικόνα θλιβερή. Οταν οι μεγαλοστομίες για Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας, για Ευρώπη της "ασφάλειας", της "σταθερότητας", της "ειρήνης", των "ανθρωπίνων δικαιωμάτων" αντικαταστάθηκαν από ψιθύρους συμμόρφωσης στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Η εικόνα τους ήταν θλιβερή όχι γιατί παρουσίαζε κάποιους "παρασυρμένους" ή κάποιους που εξαναγκάζονται να κάνουν κάτι που δε θέλουν. Ηταν η θλιβερή εικόνα των "ηγετών" που ανέλαβαν να κάνουν τα τσιράκια στο "μεγάλο αφεντικό", τη στιγμή που δόθηκε η εντολή για να αρχίσει η βρώμικη δουλιά. Και βέβαια αυτό δεν μπορεί να τους απαλλάξει από καμιά ευθύνη.

Οι λαοί των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης με αφορμή και την εγκληματική επίθεση κατά της Γιουγκοσλαβίας, πρέπει να πάρουν τις τύχες τους στα δικά τους χέρια. Μαζί με την απαίτηση για τον τερματισμό του εγκλήματος εις βάρος της Γιουγκοσλαβίας, θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τους ότι το ειρηνικό τους μέλλον, το όραμά τους για μια Ευρώπη των ισότιμων σχέσεων, του αμοιβαίου σεβασμού, του διεθνούς δικαίου, δεν έχει καμιά σχέση με το όραμα των πολυεθνικών, του μεγάλου κεφαλαίου, της Νέας Τάξης, με το "όραμα" των αρχιτεκτόνων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της ΟΝΕ. Μοιραία, η ανάγκη να σταματήσει ο εφιάλτης του πολέμου, συναντά την ανάγκη να ακυρωθούν όλες οι επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ και αυτό αργά, ή γρήγορα θα βρει την έκφρασή του στους αγώνες των λαών, στην αντίσταση και αντεπίθεσή τους για να λάμψει το σοσιαλιστικό αύριο.