Είκοσι δύο χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από τα Γιάννενα, στους πρόποδες του βουνού Τόμαρος ή Ολύτσικα, σε μια στενόμακρη κλειστή κοιλάδα, βρισκόταν το αρχαίο κέντρο λατρείας της Δωδώνης. Μαντείο φημισμένο στην εποχή του, που ιδρύθηκε, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ταυτόχρονα με άλλο ένα στη Λιβύη από δυο ιέρειες που τις είχαν αρπάξει Φοίνικες από τη Θήβα. Οι ιερείςμ όμως, υποστήριζαν ότι δυο μαύρα περιστέρια, που ξεκίνησαν από την πόλη αυτή και έφτασαν στη Δωδώνη και τη Λιβύη, ήταν η αιτία της ίδρυσης των δυο μαντείων προς τιμήν του Δία. Στην πορεία του μέσα στο χρόνο, γνώρισε μεγάλη ακμή, εξ ου και η πληθώρα αναφορών του από σπουδαίους συγγραφείς της αρχαιότητας, όπως ο Ομηρος, ο Απολλόδωρος, ο Κινέας, ο Ησίοδος κ.ά.

Στην ιερή αυτή κοιλάδα, υπάρχει ένα καταπληκτικής ακουστικής αρχαίο θέατρο που κινδυνεύει να αχρηστευτεί από τη σύγχρονη νεοελληνική βαρβαρότητα. Κάποιοι κατασκευαστές, που ανέλαβαν μέσω της Εγνατίας Οδού να μας φέρουν(με το αζημίωτο) σε επαφή με τη Δύση, μέσω μιας ταχείας αυτοκινητογραμμής, σε συνδυασμό με τα "αστροπελέκια" του ΥΠΕΧΩΔΕ, που ως συνήθως εξαντλούν τις δραστηριότητές τους σε ασκήσεις επί χάρτου, αγνοώντας παντελώς παράγοντες, όπως το περιβάλλον ή ο πολιτισμός, είναι οι ηθικοί και οι φυσικοί αυτουργοί του προαναγγελθέντος εγκλήματος του χώρου.

Περίπου πριν από τρία χρόνια για λογαριασμό του ΥΠΕΧΩΔΕ, "σοβαροί" κατασκευαστές φτιάχνουν τη μελέτη του τμήματος της Εγνατίας Ηγουμενίτσας - Ιωαννίνων (προτελευταίο τμήμα), όπου οι αστοιχείωτοι περνούν το δρόμο μέσα από τον αρχαιολογικό χώρο (σ.σ. Α ζώνη προστασίας), κάτι που ανακαλύπτεται συμπτωματικά. Η κινητοποίηση των "Φίλων της Δωδώνης" φέρνει στο προσκήνιο το θέμα, όπου η γκάφα (;) κατασκευαστών - ΥΠΕΧΩΔΕ προσπαθεί να κουκουλωθεί με πολλούς τρόπους και μέσα. Η μεγάλη δημοσιότητα "έβλαπτε την περάτωση της Εγνατίας", σύμφωνα με υψηλόβαθμο κυβερνητικό στέλεχος. Ενα παγκόσμιο μνημείο, όπως των Δελφών, της Ολυμπίας και της Επιδαύρου, αντί να προστατευτεί και να αναδειχτεί, κινδυνεύει από το "σύνδρομο της απορρόφησης κοινοτικών κονδυλίων" και της πολιτιστικής ΠΑΣΟΚικής απαιδευσίας. Είναι σε όλους γνωστά τα πολιτιστικά τους πρότυπα σε όλους τους χώρους των Τεχνών και των Γραμμάτων. Ενα διορισμένο και διάτρητο - λόγω μιας σειράς αποφάσεών του - όργανο, το ΚΑΣ (σ.σ. Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο), δίνει το "πράσινο φως" για το έργο, παρά τις αρχικές αντιδράσεις της τοπικής Εφορείας Αρχαιοτήτων (σ.σ. που, άγνωστο γιατί, έπειτα από κάποιο χρονικό διάστημα ανέκρουσε πρύμναν και συστοιχήθηκε με την κεντρική εξουσία, χωρίς να μπει στον κόπο να αιτιολογήσει ποτέ την περίεργη, αν μη τι άλλο, αυτή αλλαγή).

Η απάντηση είναι ναι. Θα μπορούσε να γίνει μια σήραγγα μήκους 3,5 χιλιομέτρων (σ.σ. και όχι 7, όπως διαδίδει περιβαλλοντολόγος υπάλληλος της "Εγνατία ΑΕ" για να υπονομεύσει την πρόταση, βλ. ΑΝΤΙ τ. 611), που θα ανακουφίσει κάπως την περιοχή. Το κόστος κατασκευής θα είναι υψηλότερο, αλλά όχι σε βαθμό που θα καταστήσει το έργο απαγορευτικό. Ειδικοί υποστηρίζουν ότι παρουσιάζει και λειτουργικά πλεονεκτήματα, αφού με αυτόν τον τρόπο ο αυτοκινητόδρομος θα κινείται σε ευθεία γραμμή και σε υψόμετρο πεντακοσίων πενήντα μέτρων. Ενώ η "τεχνοκρατική" λύση των υπηρεσιών του ΥΠΕΧΩΔΕ υπόσχεται κατσικόδρομο με κλειστές στροφές, σ' ένα υψόμετρο 500 - 850 μέτρων κι είναι μακρύτερος τουλάχιστον κατά τέσσερα χιλιόμετρα. Η περί βλακών διατριβή του μακαρίτη κοινωνιολόγου Λεμπέση κι όσα αυτός αναλύει περί των στελεχών και υψηλόβαθμων κυβερνητικών στελεχών βρίσκει τη δικαίωσή της στις καταστάσεις που βιώνουμε. Και σαν να μην έφταναν αυτά όλα, διαχέονται σενάρια από δημοσιογράφους που διατηρούν εκλεκτικές θέσεις με την εξουσία (γραφεία Τύπου, πρακτορεία ειδήσεων, ΕΤ κτλ.) ότι όσοι φωνάζουν είναι κατά των μεγάλων έργων! Εχθροί του έθνους, δηλαδή. Μια και καλή, για να τελειώνουμε με τη λάσπη που τόσο εύκολα πετούν: Δεν είμαστε δογματικά κατά των μεγάλων έργων. Αρκεί να σέβονται το περιβάλλον, την πολιτιστική μας ταυτότητα και να υπηρετούν την εθνική μας εικόνα κι όχι ξένα συμφέροντα.Ειδικά στο έργο της Εγνατίας, είμαστε από τους πρώτους που το στηρίξαμε. Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι θα πάρουν αμπάριζα κι όποιον πάρει ο χάρος. Κάτι τέτοιο ας το ξεχάσουν. Παλαμικιστές μπορούν να βρουν σε άλλους συγγενικούς τους χώρους. Και τέτοιοι υπάρχουν πολλοί.

Μια μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων (σ.σ. τι είναι αυτές οι μελέτες, πώς φτιάχνονται και τι εξυπηρετούν, είχαμε την ευκαιρία να αναλύσουμε σε παλιότερο σημείωμά μας) τα βγάζει όλα μέλι γάλα. Και μόνο με το ακουστικό μέρος που θεωρεί ανεκτά τα πενήντα ντεσιμπέλ, ενώ σε αρχαιολογικούς χώρους έχει υιοθετηθεί διεθνής κανονισμός που απαγορεύει θορύβους πάνω από τριάντα ντεσιμπέλ. Ο ακουστικολόγος Ν. Μπάρκας απέδειξε την προχειρότητα και την παρανομία που επιχειρείται στο μέρος αυτό (βλ. ΑΝΤΙ τ. 611), αναγκάζοντας την "Εγνατία ΑΕ" να αναθέσει μελέτη στο γνωστό ακουστικολόγο Robert Hill, που σύντομα θα δει το φως της δημοσιότητας. Ομως, ανεξάρτητα από τα συμπεράσματα που θα προκύψουν, κάποια πράγματα είναι τόσο φανερά, που οι μελέτες επί μελετών μόνο εκ του πονηρού είναι. Να θυμίσουμε ότι στα τέλη της δεκαετίας του ογδόντα, ο Μ. Χατζιδάκης σταμάτησε για αρκετή ώρα συναυλία του στο αρχαίο θέατρο, γιατί ακουγόταν η φωνή ενός χωρικού από μακριά, καταστρέφοντας τη μαγεία των ήχων. Κι, ακόμα παλιότερα, ο Ο. Ουέλς επιχείρησε τρεις φορές να κάνει κάποια γυρίσματα και πότε ένας γάιδαρος, πότε μια τσοπάνισσα και πότε ένα αυτοκίνητο, τον εμπόδιζε. Φανταστείτε τι έχει να γίνει με τη χάραξη που ετοιμάζουν.

Διεθνείς προσωπικότητες υπέγραψαν κείμενο, με το οποίο ζητούν τη σωτηρία της Δωδώνης. Στο Ευρωκοινοβούλιο υπήρξαν παρεμβάσεις και ξένα τηλεοπτικά κανάλια δημοσιοποίησαν το θέμα. Με δεδομένο ότι το έργο χρηματοδοτείται κατά 60%, επειδή ανήκει στα ευρωπαϊκά δίκτυα, καταλαβαίνετε γιατί η "άκαμπτη" μέχρι πρότινος πολιτική ηγεσία συζητά τώρα και εναλλακτικές λύσεις, αρκεί να περατωθεί το έργο στα τέσσερα χρόνια, που έχει προγραμματιστεί. Οχι πως είδαν τη σκοπιμότητα της διάσωσης του χώρου - αφού οι ευαισθησίες τους για τη Δωδώνη περιορίζονται στα ομώνυμα παγωτά, άντε και τα φημισμένα τυριά της - αλλά γιατί υπάρχει περίπτωση να σταματήσει η χρηματοδότηση. Κάτι που θα μεταφραστεί με απώλεια ψήφων. Το μόνο που πονά τη "σοσιαλιστική" μας κυβέρνηση, είτε αυτή φορά το λαϊκιστικό, είτε το εκσυγχρονιστικό της φερετζέ.