Πόσο χρόνο, άραγε, θα χρειαστούν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ από την 23η του Σεπτέμβρη και μετά, για να διαλύσουν ό,τι έχει απομείνει από τη δημόσια δωρεάν παιδεία; Αυτό το ερώτημα, θα πρέπει να βασανίσει πολύ τους ψηφοφόρους πριν αποφασίσουν να ρίξουν μία ψήφο, η οποία θα συντηρεί το πολιτικό σκηνικό του δικομματισμού. Το τι ακριβώς σχεδιάζουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για τη δημόσια εκπαίδευση είναι πολύ εύκολο να το διαπιστώσει κανείς αρκεί να ανατρέξει στις κατά καιρούς δηλώσεις επιφανών στελεχών των δύο κομμάτων.

Εχουμε και λέμε λοιπόν: "Η λύση στο πρόβλημα των δημόσιων ΑΕΙ θα προέλθει από την αποκρατικοποίηση (βλ. ιδιωτικοποίηση) των υπαρχόντων, με την εναρμόνιση αγοράς σπουδών. Η επιλογή αυτή δεν αποτελεί για μας ιδεολογικό πρόβλημα", Γ. Παπανδρέου, υπουργός Παιδείας, τον περασμένο Ιούνη σε ημερίδα, με θέμα τα ιδιωτικά ΑΕΙ.

Βέβαια, αυτά που δηλώνουν δημόσια τα στελέχη της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που επεξεργάζονται στα μουλωχτά, (αυτό ισχύει πιο πολύ για το ΠΑΣΟΚ, αφού η ΝΔ με κάθε επισημότητα διακηρύσσει την πίστη της στο ιδιωτικό σύστημα εκπαίδευσης). Ας θυμηθούμε τις προτάσεις του ΠΑΣΟΚ προς την Επιτροπή Αναθεώρησης του Συντάγματος, που διέρρευσε πριν μερικούς μήνες. Στο έγγραφο αναφερόταν ρητά η πρόθεση του ΠΑΣΟΚ να μετατρέψει τα ΑΕΙ από Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου σε Ιδιωτικού. Ιδιωτικοποίηση, δηλαδή, των υπαρχόντων ΑΕΙ και απόδοσή τους στη λεγόμενη ιδιωτική πρωτοβουλία, για περισσότερη και αποτελεσματικότερη εκμετάλλευση...!

Φυσικά, η αντιεκπαιδευτική πολιτική των δύο μεγάλων κομμάτων δε σταματά στο χώρο των πανεπιστημίων και ούτε φυσικά καλούνται να την υπερασπίσουν μόνοι τους, αφού έχουν καλούς συμμάχους, που τους στηρίζουν, είτε με τη σιωπή τους (βλέπε ΠΟΛ.ΑΝ.), είτε με τη "συναινετική"... κριτική αυτής της πολιτικής (βλέπε ΣΥΝ). Το "Εθνικό Απολυτήριο", η κατάργηση της επετηρίδας διορισμών καθηγητών και δασκάλων, η σταδιακή κατάργηση της φοιτητικής μέριμνας και τελικά οι ολοένα και μεγαλύτερες περικοπές στα κονδύλια για τη δημόσια εκπαίδευση αποτελούν το δρόμο που τους έχει χαράξει ο ΟΟΣΑ και θα τον ακολουθήσουν μαζί, πιασμένοι χέρι χέρι.

Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα είναι μία και είναι απόλυτη, όσο απόλυτη είναι και η αλήθεια και οι εργαζόμενοι θα πρέπει να την καταλάβουν καλά, εκτός και αν θέλουν να δουν τα παιδιά τους μισοαμόρφωτα αναλώσιμα γρανάζια στις μηχανές των πολυεθνικών: Οσο πιο δυνατό βγει το ΚΚΕ από αυτήν την εκλογική μάχη τόσο πιο δύσκολα θα περάσει η αντιεκπαιδευτική πολιτική, τόσο πιο γρήγορα και δυναμικά θα ξεκινήσει η αντεπίθεση προς τις Βρυξέλλες και το ντόπιο πολιτικό τους προσωπικό.