Οταν τον Αύγουστο του 1992 η ελληνική Βουλή συζητούσε την αποδοχή ή μη της Ευρωπαϊκής Συνθήκης (Μάαστριχτ), δε βρέθηκε κάποιος από τους υποστηρικτές αυτής της Συνθήκης να επισημάνει το συγκεκριμένο περιεχόμενο της νέας εποχής που καλούνταν να προσχωρήσει κι η Ελλάδα. Και ήταν τόσοι πολλοί..! Σχεδόν το σύνολο των βουλευτών πλην των επτά "Λακεδαιμονίων" του ΚΚΕ. Τι υπαγόρευσε εκείνη τη στάση αποδοχής; Αγνοια του περιεχομένου της; Πολιτική ανεπάρκεια; Φόβος απώλειας του βουλευτικού αξιώματος; Συνειδητή υποταγή σε ξένα κέντρα; Δυστυχώς, μέχρι τώρα δεν έχει αποκαλυφθεί το ακριβές των απαντήσεων διότι, όλοι αυτοί οι κύριοι φροντίζουν να αποφεύγουν επιμελώς κάθε ουσιαστική συζήτηση για εκείνο το ολίσθημά τους.

Αντίθετη προς αυτή την αμετροέπεια ήταν η στάση των επτά μόλις βουλευτών του ΚΚΕ που τόλμησαν να πάνε κόντρα σε εκείνη την πλαστή ευωχία και να δηλώσουν "όχι" στη Συνθήκη.

Τότε γιατί κύριοι την ψηφίσατε και γιατί δεν την αρνείστε την υπαρκτή Ευρωπαϊκή Ενωση και τη Συνθήκη της; Εδώ, σιωπή..! Η κατάληξη αυτής της τραγικής πορείας είναι η λεγόμενη Οικονομική και Νομισματική "σύγκλιση" της Ελλάδας προς τα στάνταρ των ισχυρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η λέξη "σύγκλιση" θεωρείται σαν το μαγικό χαλί που θα φέρει την Ελλάδα, περίπου, στη γη των Μακάρων. Είναι η λέξη του συρμού προκειμένου να δικαιολογηθούν αντιλαϊκά μέτρα. Αυτό γίνεται τη στιγμή που όλοι γνωρίζουν ότι η "σύγκλιση" της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι πλήρως ανέφικτη. Αυτή τη στιγμή στα ισχυρά επιτελεία των Βρυξελλών επικρατεί μια εντελώς θολή και ρευστή αντίληψη περί συγκλίσεων. Αυτό προκύπτει από τα εντελώς διαφορετικά οικονομικά επίπεδα των κρατών - μελών της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ενωσης και των ανυπέρβλητων ανταγωνισμών τους. Αυτό το γνωρίζουν όλα τα πολιτικά επιτελεία των κομμάτων που ψήφισαν και στηρίζουν τη Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Κι αναρωτιέται ο ανυποψίαστος πολίτης: Καλά, τότε γιατί μας την πασάρουν; Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση συνδέεται άρρηκτα με την αρχική ερώτηση: Γιατί ψήφισαν τη Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Από πολιτική ανεπάρκεια ή από αίσθηση συνειδητής υποταγής; Ασφαλώς, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε την άβυσσο της ψυχής του ανθρώπου, ούτε τις προθέσεις του. Ομως, μπορούμε να πούμε ότι τέτοιες αποφάσεις εκπορεύονται από αντικειμενικές δεσμεύσεις και εξυπηρετούν αντικειμενικά, αντιλαϊκά συμφέροντα. Αυτό λέει πολλά...