Αγνωστη λέξη η "ισοτιμία" | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ

Αγνωστη λέξη η "ισοτιμία"

Βασικό συστατικό στοιχείο της προεκλογικής συνθηματολογίας του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας είναι η ανάγκη να αποκτήσει η Ελλάδα μια ισότιμη θέση στην Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ). Το σύνθημα αυτό, που προβάλλεται και από τα άλλα κόμματα (Πολιτική Ανοιξη, ΣΥΝ, ΔΗΚΚΙ), τα οποία με τον έναν ή άλλο τρόπο υποστηρίζουν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, έχει δυο προαπαιτούμενα: Την εφαρμογή του προγράμματος "σύγκλισης" στην οικονομία και τη διεκδίκηση μιας ισότιμης σχέσης στην πολιτική ενοποίηση που θα προδιαγραφεί από τη Διακυβερνητική Διάσκεψη και την αναθεώρηση της Συνθήκης.

Μπορεί, αλήθεια, η Ελλάδα να αποκτήσει μια ισότιμη θέση στην Ευρωπαϊκή Ενωση, όπως αυτή διαμορφώνεται σήμερα;

Οσον αφορά την Οικονομική και Νομισματική Ενωση, η οποία αποτελεί την καρδιά της ΕΕ, η Ελλάδα δεν έχει απολύτως καμιά πιθανότητα, αφού δεν είναι δυνατόν να εκπληρώσει μέχρι το 1998 τα κριτήρια της Συνθήκης και επομένως την 1η του Γενάρη 1999 θα βρεθεί ούτως ή άλλως στο περιθώριο της ΟΝΕ. Το παραπάνω δεν αποτελεί δική μας εκτίμηση, αλλά επίσημη εκτίμηση του Συμβουλίου των Υπουργών Οικονομικών τον περασμένο Μάη, επικυρωμένη μάλιστα από τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου.

Αν όμως η ανισοτιμία μεταξύ των χωρών - μελών της ΕΕ παίρνει σάρκα και οστά μέσω της ΟΝΕ, όπου αποτυπώνεται με καταλυτικό τρόπο η γερμανική κυριαρχία, με την πολιτική ενοποίηση και τη θεσμική μεταρρύθμιση, που θα αποφασιστεί στη Διακυβερνητική, η ανισότητα μεταξύ φτωχών και πλούσιων, μικρών και μεγάλων χωρών θα αποκτήσει και θεσμικό χαρακτήρα.

Ηδη στο τραπέζι της Διακυβερνητικής Διάσκεψης έχει πέσει η γερμανογαλλική πρόταση για την αλλαγή του τρόπου λήψης των αποφάσεων σε όλα τα όργανα της ΕΕ. Πρώτο θέμα είναι η κατάργηση του "βέτο" και η επέκταση του κανόνα της πλειοψηφίας για όλα τα θέματα, είτε αυτά αφορούν την οικονομία είτε την εξωτερική και αμυντική πολιτική, είτε ακόμη και σε θέματα εσωτερικής ασφάλειας των χωρών - μελών.

Είναι φανερό ότι αυτός ο τρόπος λήψης των αποφάσεων στερεί από κάθε χώρα (πολύ περισσότερο από τις μικρές που δεν έχουν δυνατότητα επηρεασμού των αποφάσεων) το δικαίωμα να αποτρέπει την υλοποίηση μιας απόφασης που πιθανόν στρέφεται κατά των εθνικών της συμφερόντων, ακόμα και των κυριαρχικών της δικαιωμάτων.

Η αποθέωση όμως της ανισότητας επέρχεται με την προτεινόμενη αλλαγή στον υπολογισμό της ψήφου της κάθε χώρας - μέλους. Και πάλι η γερμανογαλλική πρόταση προβλέπει ότι δεν μπορεί να έχει το ίδιο βάρος στις ψηφοφορίες η ψήφος παραδείγματος χάριν της Γερμανίας με την ψήφο της Ελλάδας, αφού για τη στάθμιση της ψήφου θα συνυπολογίζεται το πληθυσμιακό μέγεθος της κάθε χώρας.

Αλλα δείγματα για το πώς εννοούν την "ισοτιμία" οι ιθύνουσες δυνάμεις της ΕΕ έχουμε με τις προτάσεις για τον περιορισμό του δικαιώματος των μικρών χωρών στην άσκηση της Προεδρίας, αλλά και για τον περιορισμό στη χρήση των γλωσσών, όπως η ελληνική.

Και για να μη δημιουργούνται παρεξηγήσεις, τις παραπάνω θέσεις για τις αλλαγές στον τρόπο λήψης των αποφάσεων όχι μόνο δεν τις αντέκρουσε η ελληνική κυβέρνηση κατά τη διάρκεια των συζητήσεων, αντιθέτως ο εκπρόσωπός της στη Διακυβερνητική αφ' ενός υποστήριξε την κατάργηση του "βέτο" για όλα σχεδόν τα θέματα, αφ' ετέρου δήλωσε ότι η κυβέρνηση είναι έτοιμη να ψηφίσει όλες τις προτάσεις, αρκεί να γίνει δεκτή η θέση της περί αναγνώρισης των συνόρων της χώρας ως συνόρων της ΕΕ.

Για τέτοιου είδους "ισοτιμία" λοιπόν κάνει λόγο ο Κ. Σημίτης και όλοι όσοι υποστηρίζουν ότι μπορεί (και πρέπει) η Ελλάδα να διεκδικήσει μια ισότιμη θέση στην ΕΕ.

Ισότιμες σχέσεις μπορεί και πρέπει να δημιουργήσει η Ελλάδα με όλες τις χώρες, φυσικά και με τις χώρες - μέλη της ΕΕ. Ομως τέτοιες σχέσεις δεν μπορούν να δημιουργηθούν στο πλαίσιο της ΕΕ και σίγουρα όχι με την πολιτική που αποδέχεται και ενισχύει την εξάρτηση της χώρας, που κηρύσσει την υποτέλεια σαν μονόδρομο στις σχέσεις με τους "ισχυρούς".

Το ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που δικαιούται να υποστηρίζει ότι επιβεβαιώθηκαν απολύτως οι θέσεις και οι εκτιμήσεις του για το χαρακτήρα και την εξέλιξη της ΕΕ, διατυπώνει με σαφήνεια την πρότασή του για μια "άλλη Ευρώπη", μέσα στην οποία η ισοτιμία των χωρών αποκτά πραγματικό περιεχόμενο, για μια Ευρώπη "όπου πρωταγωνιστικό ρόλο θα παίζουν οι λαοί. Μια Ευρώπη οικονομικής και κοινωνικής ευημερίας για τους εργαζόμενους, χωρίς εκμετάλλευση. Η Ευρώπη που οραματίζονται οι προοδευτικοί άνθρωποι δεν μπορεί να προέλθει από καμιά αναθεώρηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Η άλλη Ευρώπη προϋποθέτει την πάλη των λαών ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ενωση συνολικά, τη συνολική ρήξη με τις επιλογές της" (Οι θέσεις του ΚΚΕ για την αναθεώρηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ).

Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

Κοινές θέσεις με κυβέρνηση(2003-10-16 00:00:00.0)

Συζητήθηκαν οι θέσεις για τη διακυβερνητική(2003-10-02 00:00:00.0)

Μηχανή κατανάλωσης εθνικών κυριαρχκών δικαιωμάτων(2000-04-27 00:00:00.0)

ΑΤΙΤΛΟ(1996-12-10 00:00:00.0)

Αλλη η ψήφος του "μικρού" και... άλλη του "μεγάλου"(1996-11-14 00:00:00.0)

Οι "μικροί" στο περιθώριο οι εργαζόμενοι στο "μεσαίωνα"(1996-03-24 00:00:00.0)