Χαιρετίζω το 19ο Συνέδριο του Κόμματός μας και τα ιδεολογικά και πολιτικά βήματα που μετράει προς την ευκρινέστερη και πλουσιότερη διατύπωση της πολιτικής μας πρότασης, του σοσιαλισμού, προς την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Θα ήθελα να τοποθετηθώ ως προς τις Θέσεις 43 - 46 της ΚΕ και να κάνω πάνω στα ζητήματα του ΔΚΚ κάποιες προτάσεις.

Το πνεύμα των Θέσεων που αφιερώνονται στο ΔΚΚ αντανακλά μια δυσάρεστη πραγματικότητα, ότι αυτό για πολλούς λόγους είναι κατακερματισμένο, αδύνατο και κάτω από το ύψος των απαιτήσεων. Και αυτό, μάλιστα, σε μια εποχή που η όξυνση των ενδοαστικών αντιθέσεων θα δοκιμάσει τον προλεταριακό διεθνισμό των κομμουνιστών. Οι λόγοι της κατάστασης αυτής είναι και αντικειμενικοί αλλά κυριότερα είναι υποκειμενικοί.

Σε πολλά ΚΚ είτε έχει κυριαρχήσει ο οπορτουνισμός - μεταρρυθμισμός είτε διεξάγεται με αυτόν εσωκομματική, αμφίρροπη και αβέβαιης κατάληξης διαπάλη, με βάση τους άξονες που θέτει η Θέση 46. Το ΚΕΑ έχει καταφέρει να ενσωματώσει τα ιστορικότερα ΚΚ και μάλιστα αυτά που δρουν σε χώρες - καπιταλιστικά κέντρα. Η χωρίς περιστροφές αντιπαράθεση με τους ευρωκομμουνιστές και τα άλλα μικροαστικά ρεύματα μέσα στα ΚΚ και στα κινήματα είναι πρώτος όρος για την υιοθέτηση αντικαπιταλιστικής στρατηγικής στο σήμερα.

Το ΚΚΕ θα πρέπει να πάρει και να στηρίξει πρωτοβουλίες που θα βοηθήσουν τους συντρόφους μας στα αδελφά κόμματα προς αυτό το σκοπό. Η πρόσφατη Κοινή Δήλωση των 19 ΚΚ ενάντια στην πιθανή φιλοξενία της επόμενης Διεθνούς Συνάντησης από το ΚΚ Ισπανίας είναι ένα πολύ θετικό παράδειγμα. Επίσης, χρειάζεται ένα πιο στενό διεθνιστικό «δέσιμο», με την έννοια των πιο δεσμευτικών αποφάσεων των Συναντήσεων, όσο επιτρέπει η αυτοτέλεια του κάθε κόμματος, με ορίζοντα τη δημιουργία του Διεθνούς Κομμουνιστικού Πόλου που σήμερα λείπει. Το καθήκον αυτό υπογραμμίζεται στη Θέση 45 και, άλλωστε, είχε αποφασιστεί και στο 17ο Συνέδριο, αλλά λίγα βήματα έχουν γίνει προς τα εκεί. Πάντα να έχουμε στο νου ότι το ΚΚΕ, αν και εκπροσωπεί τους κομμουνιστές μιας μικρής χώρας, έχει καταφέρει να θεωρείται παράδειγμα λειτουργίας από πολλά ευρωπαϊκά ΚΚ. Αυτό μεγαλώνει πολύ την ευθύνη μας. Με την αταλάντευτη και υπομονετική διεθνιστική στάση των κομμουνιστών μπορούν να κερδηθούν κόμματα από τον οπορτουνισμό. Για παράδειγμα, στο Ουγγρικό Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα μετά από διαρκή διαπάλη επικράτησαν οι επαναστατικές δυνάμεις το 2006, πέτυχαν την αποχώρηση του κόμματος από το ΚΕΑ και ανάγκασαν τους οπορτουνιστές να πετάξουν τη μάσκα της ενότητας και να αποχωρήσουν από το κόμμα. Γι' αυτό πρέπει να δούμε με μεγαλύτερη προσήλωση την παρέμβασή μας σε αντίστοιχες περιπτώσεις.

Προτείνω: 1) Συχνότερες συναντήσεις με τους συνεπείς κομμουνιστές που δίνουν τη μάχη σε ΚΚ που έχει κυριαρχήσει ο οπορτουνισμός (ΚΚ Ισπανίας, Γαλλικό ΚΚ, ΚΚ Αυστρίας, ΚΚ ΗΠΑ και αλλού) και όπου διεξάγεται ακόμα έντονη διαπάλη (Γερμανικό ΚΚ, ΚΚ Πορτογαλίας και αλλού). Συντονισμός της δράσης τους.

2) Ιδιαίτερη προσοχή στην παρέμβασή μας στα ΚΚ των αναδυόμενων ιμπεριαλιστικών κέντρων (Ρωσία, Ινδία, Βραζιλία, Ν. Αφρική). Στα κόμματα αυτά υπάρχει εντονότερος κίνδυνος να κυριαρχήσουν εθνικιστικές, σοσιαλσοβινιστικές θέσεις που τελικά να αθωώνουν τον καπιταλισμό, όπως δείχνει η εμπειρία μας από το ΚΚ Κίνας.

3) Ιδιαίτερη φροντίδα στους συντρόφους μας που προσπαθούν να χτίσουν από την αρχή το κομμουνιστικό κίνημα σε μια σειρά χώρες που τα ΚΚ αυτοδιαλύθηκαν, μεταλλάχθηκαν ανεπιστρεπτί ή πέρασαν στην παρανομία (Ιταλία, Φινλανδία, Βαλκάνια, Βαλτικές χώρες).

4) Οι Συναντήσεις των ΚΚ να γίνονται με όλο και βαθύτερα θέματα, να μην πιάνουν μόνο ζητήματα επικαιρότητας, να παίρνονται λεπτομερέστερες και δεσμευτικότερες αποφάσεις για δράση, όχι απλά ανακοινώσεις - ευχολόγια.

Ιδιαίτερα για τη Θέση 44: Εδώ γίνεται κριτική προσέγγιση της δράσης ΚΚ που σήμερα βρίσκονται στην εξουσία. Συμφωνώ απολύτως με την ανάλυση που γίνεται για τα ΚΚ Κούβας, Βιετνάμ και Κίνας. Αλλά η Θέση είναι εξόφθαλμα ελλιπής. Δεν αναλύεται τίποτα για την πορεία και το χαρακτήρα της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στη ΛΔ Κορέας, πράγμα για το οποίο πολλές φορές έχουμε κληθεί σε συζητήσεις με φίλους και συναδέλφους να απαντήσουμε. Πρέπει να απαντήσουμε στις ερωτήσεις αν λειτουργεί ικανοποιητικά στη ΛΔ Κορέας ο εργατικός έλεγχος, ο κεντρικός σχεδιασμός και αν οικοδομείται όπως θα θέλαμε ο σοσιαλισμός εκεί λαμβάνοντας υπόψη και τις δυσκολίες που υπάρχουν, κάνοντας όμως και κριτική αν χρειαστεί. Επίσης, δε γίνεται η απαραίτητη κριτική στο ΑΚΕΛ και τον απολύτως διαχειριστικό δρόμο που έχει επιλέξει. Ούτε σε άλλο σημείο των Θέσεων, για το Κυπριακό ζήτημα, δεν αγγίζεται το θέμα ότι στην Κύπρο βρισκόταν στην εξουσία ένα αδελφό μας κόμμα, το οποίο θεωρητικά σκοπεύει να οικοδομήσει το σοσιαλισμό. Οφείλουμε να ασκήσουμε συντροφική αλλά έντονη κριτική στο ΑΚΕΛ όσο πιο γρήγορα γίνεται.

Προτείνω: Να υπάρξει αναλυτική και τεκμηριωμένη ανά χώρα απόφαση της νέας ΚΕ ή του νέου ΠΓ για τη στάση μας απέναντι στις χώρες που σήμερα δηλώνουν ότι οικοδομούν το σοσιαλισμό (Κίνα, ΛΔ Κορέας, Βιετνάμ, Κούβα).

Σίγουρος για την επιτυχία του 19ου Συνεδρίου και τον αντίκτυπο που θα έχει σε εμάς, τα μέλη της ΚΝΕ, στο να γίνουμε ικανότεροι αγωνιστές, εύχομαι καλή δύναμη και ισχυρή αποφασιστικότητα στους συνέδρους.