Παρασκευή 29 Μάρτη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 28
19ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΚΕ - ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Για τις Θέσεις

Αν ο ιμπεριαλισμός είναι το μονοπωλιακό στάδιο του καπιταλισμού, έχουμε τρεις έννοιες και τρία αντίστοιχα μέτωπα, που δεν ταυτίζονται, αλλά είναι συναφή κι εμπεριέχονται το ένα στο άλλο. Εξίσου σημαντικό με τον καθορισμό της γραμμής πάλης είναι το πώς εκλαϊκεύεται και κατεβαίνει στη βάση. Η ερμηνεία πως η αντιιμπεριαλιστική γραμμή ήταν ρεφορμιστική κι έπρεπε να αλλάξει σε αντικαπιταλιστική νομίζω πως δε βοηθά, όπως δε βοηθούσε η λογική που έβαζε την ίδια αντιπαράθεση από την ανάποδη, γαλουχώντας μια γενιά συντρόφων στη νεολαία και τα αμφιθέατρα.

Πρέπει να εξηγείται πως το αντικαπιταλιστικό περιλαμβάνει ως όρος την αντιιμπεριαλιστική πάλη ενάντια στον πόλεμο, τις εξαρτήσεις και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και δεν μπορεί να σταθεί χωρίς αυτήν. Κι ότι οι σημερινές επεξεργασίες έρχονται ως συνέχεια κι όχι απόρριψη του ΑΑΔΜ, που ήταν σε τελική ανάλυση αντικαπιταλιστικό. Αλλο πράγμα να ξεκαθαρίσουμε τη σκουριά και τις αυταπάτες ενός αντιιμπεριαλιστικού σταδίου - ή από την άλλη ενός πούρου, απογειωμένου αντικαπιταλισμού - κι άλλο να πετάμε το μωρό μαζί με τα απόνερα.

Πρέπει να μάθουμε να σκεφτόμαστε συγκεκριμένα, με ανάλυση της πραγματικότητας κι όχι μόνο από θέσεις αρχής. Μια θέση ή ένα επιμέρους αίτημα, που έμπαινε σε άλλες συνθήκες (π.χ. η έξοδος της χώρας από την ΕΟΚ, ενώ υπήρχε η ΕΣΣΔ) σήμερα μπορεί να είναι λάθος ή ενσωματώσιμο, αν δε συνδεθεί με ένα συνολικό στόχο. Αυτό όμως το καθορίζουν οι συνθήκες, όχι κάποιες διαχρονικές αλήθειες με γενική ισχύ. Κι αυτό ισχύει για μια σειρά θέματα, από τις πολιτικές συμμαχίες μέχρι το στόχο της κυβέρνησης - που έβαζε κάποτε η Κομιντέρν, αλλά στη σημερινή συγκυρία θα ήταν επιζήμιο σύνθημα.

Θεωρώ προβληματικό ότι οι Θέσεις και το σχέδιο Προγράμματος συζητούνται ενιαία. Ναι μεν συνδέονται οργανικά, όμως το Πρόγραμμα παραμένει ως ξεχωριστό κείμενο και έχει νοηματική αυτοτέλεια. Είναι πολύ θετικό ότι περιγράφει αναλυτικά την αντίληψη του Κόμματος για το σοσιαλισμό, ώστε όποιος το διαβάζει να συμφωνεί ή να διαφωνεί, να εμπνέεται και να οργανώνεται σε αυτή τη βάση, του στρατηγικού στόχου που παλεύουμε. Λείπει όμως μια εκτενής ανάλυση για το πώς θα φτάσουμε εκεί. Το τελικό Πρόγραμμα πρέπει να συμπεριλάβει την ανάλυση του πρώτου μέρους των Θέσεων για το χαρακτήρα της Λαϊκής Συμμαχίας - που στο σχέδιο αναφέρεται μόνο μία φορά ως πρόπλασμα του επαναστατικού μετώπου, χωρίς περαιτέρω ανάλυση.

Παράλληλα η εισήγηση της ΚΕ πρέπει να διευκρινίζει κάποια βασικά σημεία:

-- Γιατί προτιμάται η μορφή της συμμαχίας αντί του μετώπου;

-- Ποια είναι η προϋπόθεση για το χτίσιμό της; Η συμφωνία με την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων; 'Η η συμμετοχή στους φορείς της κι η δράση για τα άμεσα, καθημερινά προβλήματα;

-- Γιατί αποκλείεται μια πιθανή πολιτική έκφραση της κοινωνικής συμμαχίας;

Πρέπει ακόμα να γίνει μια κριτική αποτίμηση των Λαϊκών Επιτροπών, ειδικά στο θέμα του χαρατσιού, που μας βρήκε σχετικά ανέτοιμους και δεν αξιοποιήθηκε όσο μπορούσε για να απλώσει η δράση τους και να οικοδομήσει δεσμούς με ευρύτερες μάζες.

Να δούμε επίσης πώς μπορεί να επανασυσπειρωθεί στη δράση ένας κόσμος που έφυγε από το Κόμμα τα προηγούμενα χρόνια, για διάφορους λόγους, χωρίς να απομακρυνθεί πολιτικά. Και να προβληματιστούμε για τη διατύπωση αλλά και την ουσία της Θέσης που αποκλείει κάθε επιμέρους συνεργασία με δυνάμεις που διασπάστηκαν κάποτε από το ΚΚΕ, ανεξάρτητα από άλλους παράγοντες.

Χρειαζόμαστε μια σειρά θεωρητικές επεξεργασίες, που να αναλύουν και να εκλαϊκεύουν:

-- Την αντίληψη του Κόμματος για το σύγχρονο ιμπεριαλισμό, την εξέλιξή του και την ανισότιμη αλληλεξάρτηση.

-- Την κατάσταση της εργατικής τάξης στην Ελλάδα και την κοινωνική διαστρωμάτωση της χώρας.

-- Τη θετική κι αρνητική πείρα των λαϊκών αντιφασιστικών μετώπων στο Μεσοπόλεμο και τα διδάγματα που βγαίνουν για την αντιμετώπιση της σύγχρονης φασιστικής απειλής.

Αυτό απαιτεί οργανωμένη ερευνητική δουλειά κι αξιοποίηση του επιστημονικού δυναμικού στις γραμμές και τον περίγυρο του Κόμματος, με μελέτες, εκδηλώσεις, συμπόσια, εκδόσεις κτλ.

Η εισήγηση της ΚΕ πρέπει επίσης να εξηγεί με αυτοκριτικό πνεύμα τους λόγους της κατάστασης που επικρατεί στο ΚΜΕ και τα μέτρα που θα πάρει για να την αναστρέψει.

Εφόσον οι Θέσεις αναφέρονται στο Κυπριακό, είναι παράλειψη να μη γίνεται μια -διακριτική έστω- κριτική στο ΑΚΕΛ, για δύο επιπλέον λόγους: Πρώτον, επειδή η πείρα της διακυβέρνησής του στην Κύπρο επιβεβαιώνει πλήρως τις Θέσεις μας για τις δυνατότητες μιας «αριστερής κυβέρνησης» σε καπιταλιστικό έδαφος να προωθήσει φιλολαϊκές μεταρρυθμίσεις. Δεύτερον, γιατί τα δάκρυα του Χριστόφια μπορεί να αποτελούν εικόνα από τα προσεχώς της επαναδιαπραγμάτευσης μιας πιθανής «κυβέρνησης σωτηρίας» του ΣΥΡΙΖΑ.

Η απόφαση του Συνεδρίου πρέπει να βάζει -όχι απαραίτητα δημόσια- δύο βασικά θέματα.

-- Καταλογισμό ευθυνών για την «Τυποεκδοτική», τον «902» και τις επιλογές που έγιναν κατά το παρελθόν.

-- Και τη δουλειά του Κόμματος στο στρατό, που συνδέεται με την ανάλυση των Θέσεων για τον πόλεμο και την επαναστατική κατάσταση, κι η οποία πρέπει να γίνει πιο συστηματική και με πιο απαιτητικούς όρους σε φαντάρους κι αξιωματικούς.

Ο προσυνεδριακός διάλογος δείχνει τη δύναμη του Κόμματος να συζητά ανοιχτά και δημοκρατικά τις Θέσεις και το Πρόγραμμά του κι είναι με διαφορά ό,τι πιο ενδιαφέρον μπορεί να διαβάσει κανείς στον Τύπο. Κατά τη γνώμη μου είναι απαραίτητο η νέα ΚΕ να αναλάβει την ευθύνη διεξαγωγής και άλλων δημόσιων θεματικών διαλόγων μέχρι το 20ό Συνέδριο -π.χ. ενόψει της συνδιάσκεψης για το διαδίκτυο και την αξιοποίησή του στην κομματική προπαγάνδα- και να επαναφέρει τη στήλη με τις επιστολές αναγνωστών στο «Ριζοσπάστη».


Βασίλης Κρίτσας
Θεσσαλονίκη


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ