Παρασκευή 29 Μάρτη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 30
19ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΚΕ - ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Ορισμένες σκέψεις

Το αν είναι σωστές οι Θέσεις δεν το κρίνεις μόνο από την πλευρά της ιδεολογικής καθαρότητας, σαν ένα κείμενο αποστειρωμένο από την πραγματικότητα, αλλά και με το αν ανταποκρίνονται στις συνθήκες που καλείσαι να τις εφαρμόσεις.

Ας εξετάσουμε, λοιπόν, κάποιες έννοιες όπως τις αντιλαμβάνομαι με βάση τη μικρή μου πείρα.

-- Τι είναι η στρατηγική; Είναι ο προορισμός σου, ο τελικός σου στόχος. Για ένα ΚΚ είναι η σοσιαλιστική οικοδόμηση και η κομμουνιστική κοινωνία.

-- Τι είναι η τακτική; Είναι το μέσο, το όχημα που χρησιμοποιείς για να φτάσεις στον προορισμό σου. Μπορεί να χρειαστεί (δεν είναι απαραίτητο) να αλλάξεις πολλές φορές όχημα, διαδρομή, να υποχωρήσεις αν έχεις πάρει ένα λάθος δρόμο, ακόμα και να συνταξιδέψεις μέχρι ένα σημείο για να μοιραστείς τα έξοδα του ταξιδιού.

-- Σχέση στρατηγικής - τακτικής: Είναι αλληλένδετα. Χωρίς τακτική δε φτάνεις στο στρατηγικό σου στόχο, χωρίς στρατηγική καταντάς να κυνηγάς την ουρά σου και να ενσωματώνεσαι.

  • Αλλαγή τακτικής δε σημαίνει απαραίτητα αλλαγή στρατηγικής

-- Τι διαμορφώνει την τακτική; Η τακτική διαμορφώνεται με βάση τη στρατηγική, τις συνθήκες, τους συσχετισμούς, τους άμεσους - ειδικούς στόχους, την πείρα. Προσαρμόζεται και αλλάζει.

-- Ας δούμε τι αναφέρει ο Λένιν στον «αριστερισμό» για συμμαχίες - ελιγμούς - συμβιβασμούς:

Οι συμβιβασμοί απομακρύνουν τη μέρα της νίκης. ΛΑΘΟΣ. Υπάρχουν συμβιβασμοί που επιβάλλονται από τις αντικειμενικές συνθήκες και δε μειώνουν την επαναστατικότητα, σελ. 60.

Να αποκρούουμε κάθε πολιτική ελιγμών - συμμαχιών με άλλα κόμματα. ΛΑΘΟΣ. Ολη η ιστορία του μπολσεβικισμού είναι γεμάτη περιπέτειες ελιγμών - συμμαχιών ακόμα και με αστικά κόμματα, σελ 64.

«Να εκμεταλλεύεσαι και την ελάχιστη δυνατότητα να αποκτήσεις σύμμαχο έστω και προσωρινό - ταλαντευόμενο - ασταθή. Οποιος δεν το κατάλαβε αυτό δεν κατάλαβε κόκκο μαρξισμού», σελ. 65.

«Την ανάγκη για συμβιβασμούς - ελιγμούς - μίνιμουμ πρόγραμμα δεν τη δημιουργείς εσύ αλλά οι συσχετισμοί και το επίπεδο ταξικής πάλης. Το να αρνείσαι τους συμβιβασμούς από άποψη αρχής είναι παιδαριώδες. Ο ωφέλιμος πολιτικός πρέπει να ξεχωρίζει τους αναγκαίους από τους προδοτικούς συμβιβασμούς».

«Ολο το πρόβλημα είναι να ξέρεις να εφαρμόζεις αυτήν την τακτική για να ανεβάζεις και όχι να χαμηλώνεις το επίπεδο ταξικής συνείδησης και επαναστατικότητας», σελ. 70.

-- Ας έρθουμε στο σήμερα να δούμε τι λένε οι Θέσεις.

-- 14/12/12 συνέντευξη ΓΓ, «αν εμφανιστούν πολιτικές δυνάμεις που συμφωνούν στον έναν ή στον άλλο βαθμό με τη λαϊκή εξουσία, θα αναπτύξουμε κοινή δράση στη συμμαχία», δηλαδή γραμμή συσπείρωσης ο σοσιαλισμός...

«Με δυνάμεις που προέκυψαν από τη διάσπαση του ΚΚΕ δε συνεργαζόμαστε και ας λένε ζήτω η δικτατορία του προλεταριάτου». Αρμόζει ο ρεβανσισμός σε ένα ΚΚ; Μια τέτοια άποψη δεν έρχεται σε αντίθεση με την ιδρυτική διακήρυξη του ΕΑΜ που ορθώς τιμούμε;

-- Θέσεις σελ. 16: Οι εργατικές μάζες βρέθηκαν απροετοίμαστες στην επίθεση του κεφαλαίου.

-- σελ. 47: Ρήξη με ΕΕ - ΔΝΤ, ανατροπή και κοινωνικοποίηση μονοπωλίων, κεντρικός σχεδιασμός, εργατικός έλεγχος, το επίπεδο συμφωνίας για τη λαϊκή συμμαχία. Νομίζω είναι φανερή η ταύτιση της συμμαχίας με το ίδιο το Κόμμα.

-- σελ. 46: Η ΛΣ είναι συσπείρωση αντιμονοπωλιακών - αντικαπιταλιστικών κοινωνικών δυνάμεων με έκβαση τον αγώνα προς την εργατική λαϊκή εξουσία, συνεχίζεται η ταύτιση.

-- σελ. 49: Καμιά πολιτική συνεργασιών σε περίοδο συγκέντρωσης δυνάμεων ούτε σε επαναστατική κατάσταση.

-- Παλεύουμε για την ανασυγκρότηση του κινήματος, παραδεχόμαστε δηλαδή ορθά ότι δεν υπάρχει κίνημα ικανό να αντιπαρατεθεί και ταυτόχρονα βάζουμε σα γραμμή συσπείρωσης το σοσιαλισμό.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ:

Η κρίση, όπως σωστά αναφέρουμε, επιταχύνει τις εξελίξεις και φανερώνει την ορθότητα ή μη της γραμμής σε συντομότερο, από το συνηθισμένο, χρονικό διάστημα. Πέρα από μεμονωμένους σταθμούς, δεν μετράμε καμιά απεργιακή νίκη, καμιά παρεμπόδιση μέτρων, καμιά μαζικοποίηση σε σωματεία - συλλόγους, έχουμε απώλεια οργανωμένων δυνάμεων, δυσκολίες στρατολογίας, στένεμα του κύκλου μας, μετράμε καθοδική ή στάσιμη πορεία του κινήματος, συν τις εκλογικές απώλειες.

Το ζήτημα της κοινωνικής συμμαχίας μπαίνει σωστά από τα κάτω, αλλά θεωρώ ότι κακώς αποκλείονται προσωρινά συμβιβασμοί - συμμαχίες από τα πάνω σε πολιτικό επίπεδο, όπως και ότι η γραμμή συσπείρωσης έχει στενέψει πολύ και κάνει άλμα έξω από τις δοσμένες συνθήκες. Η ευθεία δεν είναι ο πιο σύντομος δρόμος για να φτάσουμε στο στόχο μας (εκτός αν κάνουμε γεωμετρία), και η συνεχής αναφορά στο σοσιαλισμό σα γραμμή συσπείρωσης δε μας φέρνει πιο κοντά στο στόχο μας όσο υπάρχει αυτό το κενό τακτικής, και η ταύτισή του με τη στρατηγική.

Προσπαθούμε να φτάσουμε στον προορισμό μας, με όχημα τον ίδιο μας τον προορισμό και την επιθυμία μας!

Σε αντιπαραβολή, προτείνω την επαναφορά στη δράση του ΑΑΔΜ σα γραμμή συσπείρωσης και ένα μίνιμουμ πρόγραμμα που θα οδηγήσει αρχικά σε συγκέντρωση δυνάμεων και στη συνέχεια μέσα από τον καθημερινό στίβο θα ανεβαίνει και το πολιτικό - ταξικό επίπεδο συνείδησης. Εξάλλου, τα συνθήματα που θέτει η πρωτοπορία στο κίνημα πρέπει να ανταποκρίνονται στο βαθμό ανάπτυξης του κινήματος. Αν είναι κατώτερα, το κίνημα θα σε προσπεράσει, αν είναι ανώτερα δεν θα σε ακολουθήσει.

Επίσης, να μην ξεχνάμε ότι το σύστημα δεν έχει σαν μοναδική επιδίωξη την ενσωμάτωση των ΚΚ αλλά βολεύεται και με την περιθωριοποίησή τους από τις μάζες.

Ας εξετάσουμε και το ιστορικό παράδειγμα του ΕΑΜ, που αποτελεί τη λαμπρότερη ιστορία του εργατικού - λαϊκού κινήματος της χώρας μας, με την ξεχωριστή συμβολή του ΚΚΕ, χωρίς να θέλω να υπαινίσσομαι τυφλή μεταφορά στις τωρινές συνθήκες.

Στο ΕΑΜ λοιπόν, το διαλυμένο σεχταριστικό ΚΚΕ (ΚΟΜΕΠ 1934, σελ. 4) μετατράπηκε σε πολιτικό πρωταγωνιστή, κινητοποίησε έναν τεράστιο αριθμό μαζών, έφτασε ένα βήμα από την εξουσία, αλλά την κρίσιμη στιγμή είχε αυταπάτες και λάθος τακτική.

Η σωστή τακτική του όμως για τη συγκέντρωση δυνάμεων και την πορεία να φτάσει να διεκδικεί από θέση ισχύος την εξουσία, πρέπει να μας παραδειγματίσει. Ποια ήταν αυτή; Ενα μίνιμουμ προγράμματος. Αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Δεν εξετάζεται το παρελθόν ή η αντίληψή τους για το μέλλον αλλά η πίστη τους στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Στόχοι είναι η απελευθέρωση του έθνους, η εθνική ανεξαρτησία, ο σχηματισμός προσωρινής κυβέρνησης, η προκήρυξη εκλογών».

Θα μπορούσαμε να πούμε πολύ αφαιρετικά αλλά κρατώντας την ουσία, ότι οι Θέσεις του 19ου θα ήταν ιδανικές για τις συνθήκες 1944-1945 που υπήρχε συγκέντρωση δυνάμεων - κίνημα και έμπαινε στην καθημερινή διάταξη το ζήτημα εξουσίας και έπρεπε να γίνει το επαναστατικό άλμα. Οχι όμως για τις συνθήκες του 2013, όπως είναι διαμορφωμένη η κατάσταση.

Μακάρι να κάνω λάθος σε όσα λέω και η τακτική μας να είναι ορθή.


Κωστής Ζωρζός
Καλλιθέα


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ