Παρασκευή 29 Μάρτη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ
Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Γραμμή που συσπειρώνει τους εργάτες

Η αύξηση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ στις αρχαιρεσίες του 35ου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ για την εκλογή των οργάνων της Συνομοσπονδίας δεν είναι ένα τυχαίο αποτέλεσμα. Γίνεται μάλιστα ακόμα πιο σημαντικό στο φόντο της δραματικής μείωσης του εργατικού δυναμικού από την αύξηση της ανεργίας σε κλάδους όπως των οικοδόμων, όπου το ΠΑΜΕ διαθέτει παραδοσιακά ισχυρή επιρροή και δύναμη. Ετσι, το αποτέλεσμα αυτό αποτυπώνει και την αναπλήρωση των απωλειών που προήλθαν από τη συρρίκνωση του εργατικού δυναμικού σε αυτό τον κλάδο με εργαζόμενους από άλλους κλάδους, κυρίως του ιδιωτικού τομέα, τη συστράτευση με τον ταξικό πόλο νέων δυνάμεων. Βέβαια, αυτή η άνοδος δεν αναιρεί το γεγονός ότι ο συσχετισμός δύναμης στα συνδικάτα παραμένει αρνητικός και σε βάρος των πραγματικών συμφερόντων της εργατικής τάξης. Αποδεικνύει όμως ότι η γραμμή που έχει χαράξει το ΠΑΜΕ, η στρατηγική του, η δράση του και οι παρεμβάσεις του τα προηγούμενα τρία χρόνια, συσπειρώνουν δυνάμεις, στρατεύουν στους αγώνες χιλιάδες εργαζόμενους. Μπορεί να έχει ακόμα πιο ελπιδοφόρα αποτελέσματα αύριο.

Και σε αυτό το συνέδριο της ΓΣΕΕ επιβεβαιώθηκε η ύπαρξη και διαπάλη των δύο γραμμών στο συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας μας. Γιατί παρά την ύπαρξη διαφορετικών παρατάξεων στο στρατόπεδο της πλειοψηφίας, παρά την εμφάνιση «νέων» και τους διαγκωνισμούς μεταξύ τους για τα «κουκιά» και τους συσχετισμούς η πραγματική διαχωριστική γραμμή δεν μπορεί να σβηστεί. Και αυτή είναι: Η με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΑΠ) και το νεοεμφανιζόμενο ΕΜΕΙΣ, με τις διακηρύξεις τους και κυρίως με τα έργα τους, απαντούν ότι τάσσονται με την πλευρά του κεφαλαίου, αφού δηλώνουν αναφανδόν υπέρ της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της ανταγωνιστικότητας και της καπιταλιστικής ανάπτυξης, του κοινωνικού διαλόγου και «εταιρισμού» ως τον επιβεβλημένο μονόδρομο που πρέπει να ακολουθήσουν τα συνδικάτα και οι εργαζόμενοι μαζί με τους καπιταλιστές. Και αυτός ο μονόδρομος τον οποίο όλοι τους υπερασπίζονται δεν μπορεί να συσκοτιστεί όσες κορόνες και αν βγάζουν όλοι τους - στα λόγια - ενάντια στα μνημόνια και στις τρόικες. Μήπως είναι τυχαίο ότι όλα τα παραπάνω τα υπερασπίζονται οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι μεγαλοξενοδόχοι και οι εφοπλιστές, αλλά και όλα τα κόμματα του ευρωενωσιακού τόξου, είτε δηλώνουν «μνημονιακοί» είτε «αντιμνημονιακοί»;

Απέναντι σε όλους αυτούς και στα συμφέροντα που υπηρετούν - και στο συνέδριο της ΓΣΕΕ - στάθηκαν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, διακηρύσσοντας ότι αναγνωρίζουν μόνο ένα δίκιο: Το δίκιο του εκμεταλλευόμενου, το δίκιο του εργάτη. Και πως αυτό το δίκιο μπορεί να γίνει πραγματικότητα μόνο με την ταξική πάλη, την οργάνωση της εργατικής τάξης από τα κάτω, μέσα στους χώρους δουλειάς, εκεί που «ζει και βασιλεύει» η δύναμη του κεφαλαίου και η εξουσία που του δίνει αυτή η οικονομική δύναμη. Βασική προϋπόθεση για μια τέτοια πορεία του εργατικού κινήματος ήταν και παραμένει η ισχυροποίηση της ταξικής γραμμής μέσα στα συνδικάτα, η αλλαγή των συσχετισμών υπέρ του ταξικού πόλου μέσα από τη συμμετοχή και τη δράση, κυρίως στα πρωτοβάθμια σωματεία, πλατιών εργατικών μαζών που μέχρι σήμερα στέκονται στο περιθώριο. Γιατί η αναζωογόνηση και η ισχυροποίηση των συνδικάτων δεν μπορεί παρά να είναι υπόθεση των ίδιων των εργατών σε στενή συμπόρευση με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ