Παρασκευή 29 Μάρτη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 17
19ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΚΕ - ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Για τον Περίγυρό μας!

Σύντροφοι, συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ, για το 19ο Συνέδριο, καθώς επίσης για το Σχέδιο Προγράμματος και το Σχέδιο Καταστατικού.

Θέλω να σταθώ σε δυο ζητήματα:

1ον, στην ΕΙΔΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ, δηλαδή στο άμεσα κοντινό και ευρύτερο περίγυρό μας.

Πού δρουν οι ΛΑΪΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ

Αυτή η νέα μορφή οργάνωσης, που προβάλλει ως πρόπλασμα της ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ.

2ον, ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΜΑΣ ΔΥΝΑΜΗΣ

Στη Θέση 24 διαβάζουμε: «Οι Λαϊκές Επιτροπές στη γειτονιά αποτελούν ένα φύτρο, ένα πρόπλασμα της Λαϊκής Συμμαχίας και γι' αυτό πρέπει να αποκτήσουν καθαρό χαρακτήρα σύγκρουσης, ως δύναμη με προσανατολισμό αντίστασης και σύγκρουσης, με κάθε κυβερνητικό κι άλλο φορέα της αστικής εξουσίας.

Οι Λαϊκές Επιτροπές εκφράζουν την κοινή δράση, τη συμπαράταξη κοινωνικών δυνάμεων, δηλαδή είναι η ειδική έκφραση της Κοινωνικής Συμμαχίας στη γειτονιά».

Προτείνω - και εδώ δεν είναι θέμα λεκτικό, είτε τίτλου, μα κυριολεκτικά πρακτικό, με άμεσο αντίκτυπο στο λαό - να ονομάζονται: ΛΑΪΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ.

Γιατί; Γιατί δεν πρέπει να μένει κανείς μόνος, βορά των αρπακτικών, κράτους και πλουτοκρατών.

Ιδιαίτερα οι άνεργοί μας που βάλλονται από παντού και περισσότερο απ' όλους μας. Γι' αυτό και χρειάζονται - κόντρα στα φτωχοκομεία, στη διαχείριση της φτώχειας - την έμπρακτη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΑΣ. Το όλοι για έναν και ένας για όλους να γίνει γεγονός.

Οι Λαϊκές Επιτροπές συγκροτούνται από 5 συνιστώσες: ΠΑΜΕ - ΠΑΣΕΒΕ - ΠΑΣΥ - ΟΓΕ - ΜΑΣ ή και τρεις ή τέσσερις απ' αυτές. Στις πέντε αυτές συνιστώσες, λέω να προστεθεί και μια ακόμη: Η «συνιστώσα» των άνεργων.

Την ονομάζω «συνιστώσα» γιατί πρέπει να γίνεται ειδική δουλειά στους άνεργους με φροντίδα μητρική.

Εχω υπόψη μου ότι πολλοί φιλοκομματικοί, επιρροές μας, με το που απολύονται χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Τους χάνουμε κι εμείς. `Η είναι δύσκολη η επαφή.

Γίνονται πιο ευάλωτοι στην προπαγάνδα, για χειραγώγηση απ' τον ταξικό εχθρό και τον οπορτουνισμό.

Σ' εκείνους πιάνει περισσότερο η ανυπομονησία, το «εδώ και τώρα», οι αυταπάτες που έντεχνα καλλιεργεί ο οπορτουνισμός για ανακούφιση τάχα της ζωής τους από μια αστική διαχείριση με μάσκα αριστερή.

Κι έτσι, από αυταπάτη σε αυταπάτη θα πέσουν (πέφτουν, φεύγοντας από κοντά μας) μοιραία στην μοιρολατρία. Στο σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω. Στην προσμονή Μεσσία.

Είναι - η ανυπομονησία και η μοιρολατρία - δυο ογκόλιθοι στο ανάχωμα του οπορτουνισμού και του ταξικού εχθρού, προς τη ριζοσπαστικοποίηση των μαζών. Γι' αυτό θα 'λεγα πως χρειάζεται μια ιδιαίτερη μεταχείριση ο κόσμος τούτος των ανέργων μας.

Οπως του γυναικείου κινήματος. Οι μεγάλες μεταβολές είναι αδύνατες δίχως το γυναικείο προζύμι, έλεγε ο Ενγκελς. Ισως - στις μέρες μας - να είναι εξίσου σημαντικοί και οι νευρώδεις βραχίονες των ανέργων μας μελών, για να ζυμωθεί, στον περίγυρο, στη γειτονιά.

Η Θέση 25 αναφέρεται και στα λεγόμενα κινήματα της «πλατείας», στο «κίνημα χωρίς μεσάζοντες» κ.ά.

Που βάζουν τα βρωμοχεράκια τους από κοινού οπορτουνιστές, ΜΚΟ, εκκλησία κ.ά.

«Η δράση τους οδηγεί στη διαμόρφωση μηχανισμών ενσωμάτωσης και αδρανοποίησης των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, συμφιλίωσής τους με τη φτώχεια. Στην αντίληψη ότι πρέπει να στρατευτούν στη διαχείριση της φτώχειας και των συνεπειών της κρίσης, να παραιτηθούν από την αντίσταση, την ταξική αλληλεγγύη».

Να δεχτούν τη «δίκαιη» κατανομή της φτώχειας. Να δεχτούν, δίχως αντίρρηση καμία, τη βαρβαρότητα, των δικαιωμάτων μας το κατακρεούργημα, τον κανιβαλισμό.

Πρέπει να ξαναφέρουμε δίπλα μας τους ψηφοφόρους. Τους ανέργους μας, που άλλαξαν στέκια και συνήθειες, ακόμη και στέγη. Κάνοντας δουλειές του ποδαριού.

Εκείνους που παρασύρθηκαν απ' τα ψευτοκινήματα των ετερόκλητων μαζών, τα ψευτοδιλήμματα, τις αυταπάτες του ΣΥΡΙΖΑ, δίνοντας φιλί ζωής στα εμπυογλοιώδη χείλη του συστήματος. Να έχουμε στενή επαφή μαζί τους. Να τους χρεώσουμε στη γειτονιά, στον περίγυρό μας με ελαφριά δουλειά, π.χ. στην παρουσία, για παρεμποδίσεις διακοπής ρεύματος κ.ά.

Να τους διώξουμε τις αυταπάτες απ' το νου, καθώς σκορπίζει τις φαντασιώσεις της νυχτός, η μέρα με το στιβαρό της χέρι, το φως. Να τους φέρουμε - με τη μόνιμη σταθερή επαφή - στη Λαϊκή Επιτροπή.

Να ριζοσπαστικοποιηθούν.

Να 'ναι πάντα ΠΑΡΟΥΣΑ - παντός καιρού και τόπου - η ιδεολογική, η πολιτική, η οργανωτική παρουσία και δράση του Κόμματός μας. Για την άνοδο της ταξικής πάλης, ως μόνης προϋπόθεσης αλλαγής του συσχετισμού δύναμης στο μικρό - μικρό μεγαθήριο περίγυρό μας.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

Στη Θέση 29 η ΚΕ εκτιμά: «Στις ευρωεκλογές το υψηλότερο ποσοστό του Κόμματος, σε σχέση με τις εθνικές εκλογές του ίδιου χρόνου, δεν συνοδεύτηκε και με αύξηση ψήφων, καθώς η αποχή (που πήρε "αντιδικομματικό" χαρακτήρα) επηρέασε και ένα μέρος των ψηφοφόρων μας, αυτών που αν ψήφιζαν, θα ψήφιζαν ΚΚΕ».

Αν... εκτίμηση, αλλά πιθανή. Γιατί δε διαγνώστηκε από το αλάθευτο κριτήριο της πράξης.

Η αποχή! ... Το καμπανάκι σήμανε σιωπηλά. Από τότε! ...αλλά όχι διαπεραστικά σε όλο το Κόμμα.

Να αντιληφθούμε τον μεγάλο εκλογικό κίνδυνο και να τον μεταδώσουμε σε όλο το Κόμμα ως εσωκομματική κραυγή.

Την αποχή τη δική μας - την όποια εκτίμηση ως αποχή, την αποδεδειγμένη απ' τον περίγυρό μας - έπρεπε να της βάλουμε ένα μεγάλο ερωτηματικό ΕΡΕΥΝΑΣ.

Και ίσως διαπιστώναμε την πηγή της, το μυριοπαιγμένο σίριαλ «όλοι το ίδιο είναι», και όταν παίζει, σύντροφοι, το «όλοι το ίδιο είναι» σε συνάρτηση με το «μελετημένο σχέδιο χτυπήματος του ηθικού κύρους του Κόμματος, με επίκεντρο τα οικονομικά του», όπως σωστά εκτιμά η Θέση 28, τότε βρίσκομαι σε ένα οπλισμένο χέρι του εχθρού.

Το άλλο είναι η επίθεση «φιλίας» του οπορτουνισμού. Τα γνωστά. Αντιμνημονιακή ρητορική, κυβέρνηση αριστερή κ.λπ.

Τα δυο εκείνα χέρια είναι που μας έριξαν τα ποσοστά. Κείνα που συγκρίνουν πάντοτε φιδίσια. Το ένα χέρι νίβει το άλλο - λέει ο λαός μας - και τα δυο το σάπιο καθεστώς.

Για ετούτα, εκείνα και τα άλλα, ο περίγυρός μας (με πυρήνα του την ΚΟΒ) πρέπει να είναι πάντα σε επιφυλακή. Ολο το Κόμμα από τα νύχια ίσα με την κορφή.

Πρέπει - με περισσότερη πυγμή - να δείξουμε ότι είμαστε διαφορετικοί.

Συνοψίζοντας θα έλεγα ότι όλη μας η αδυναμία εδρεύει και ενεδρεύει γύρω από το ότι δεν κατορθώσαμε ακόμη να επιβάλουμε (κυριολεκτικά) την ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΑΣ.

Το ότι δεν είμαστε σαν τα μούτρα τους. Το ότι δε μασάμε φούμαρα και ταραμά, δεν μπαίνουμε στο ίδιο τσουβάλι, με του συστήματος την κοπριά, να αλληλοσκωληκοφαγωθούμε από τη σαπίλα, την παλιανθρωπιά.

Να καταξιωθούμε - πρέπει - στη συνείδηση πολλών ακόμα εργαζομένων: ως ΙΝΔΑΛΜΑ - ΙΔΑΝΙΚΟ.

Αλμα το άλμα, να ετοιμάσουμε το ΛΑΟ για τη μεγάλη έφοδο στον ουρανό.


Χρήστος Καραμπέτσος
Οικοδόμος, Λιβαδειά


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ