Από τη χτεσινή συνέντευξη Τύπου του ΚΚΕ

Παίρνοντας το λόγο στη συνέντευξη Τύπου, η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε εισηγητικά:

«Οπως καταλαβαίνετε, το θέμα είναι πολύ μεγάλο. Τονίζουμε ότι αυτά που θα πούμε, και για τη σύνταξη και ιδιαίτερα για την Υγεία, αφορούν όλους. Δηλαδή όλους τους μισθωτούς, τους εργατοϋπάλληλους, αφορούν τους ελευθεροεπαγγελματίες, τους αυτοαπασχολούμενους, αφορούν και την αγροτιά. Για μας το θέμα είναι ενιαίο.

Υπάρχει επίσης και ένα άλλο πρόβλημα. Κάθε μέρα κάτι προστίθεται. Είτε στην Ευρωπαϊκή Ενωση ως κατεύθυνση, είτε πολύ περισσότερο στα επιτελεία των κομμάτων, της κυβέρνησης βεβαίως πριν απ' όλα, στα Υπουργεία, κάθε μέρα κάτι προστίθεται. Πραγματικά, αν θέλει κανείς να παρακολουθήσει τις εξελίξεις, πρέπει να διαθέσει ένα πολυάριθμο επιτελείο. Και αυτά δε φθάνουν στους εργαζόμενους ως ενημέρωση, φθάνουν ως αποτέλεσμα, στις πλάτες τους.

Αφήνω προσωρινά κατά μέρος τα χάλια του ΙΚΑ, του ΝΑΤ, του ΟΓΑ, για να σταθώ σε δύο παραδείγματα, που συνήθως γι' αυτά τα Ταμεία δε γίνεται πάρα πολύς λόγος. Το ένα παράδειγμα αφορά τον οργανισμό των αυτοαπασχολούμενων, τα μικρομάγαζα, τον ΟΑΕΕ. Ενας σύντροφος έλεγε προηγούμενα ότι έχει υποβάλει χαρτιά για τη σύνταξή του και περιμένει 13 μήνες να πάρει αυτή τη σύνταξη του εμπόρου, του επαγγελματία. Δηλαδή 13 μήνες πώς ζει; Και επιπλέον, δεν πρέπει να ασκεί το επάγγελμα για να πάρει σύνταξη. Και για να πάρεις σύνταξη έχεις μια ηλικία. Πώς θα ζήσεις 13 μήνες;

Να πιάσουμε ένα επίσης σοβαρό ζήτημα. Ξεκινάει από τους νόμους της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ - από το '93, δηλαδή που ήταν η Νέα Δημοκρατία. Καταργήθηκε η κρατική επιχορήγηση για τους παλαιούς ασφαλισμένους προ του 1992, που προηγούμενα έφθανε στο ύψος του 40%. Από το '95 έως το 2000, επί ΠΑΣΟΚ, δε δόθηκε, στο όνομα της ΟΝΕ, η νομοθετημένη επιχορήγηση ούτε για τους νέους ασφαλισμένους στα Ταμεία του ΤΕΒΕ που ξέραμε.

Πρόσφατα το Διοικητικό Συμβούλιο του ΟΑΕΕ αποφάσισε αυξήσεις, προσέξτε, 6% στις εισφορές στον κλάδο σύνταξης από 1/1/2009 και από 1/6/2009 αυξήσεις για 20% στον κλάδο Υγείας. Αυξήσεις χαράτσι, σε μια περίοδο που η μεγάλη πλειοψηφία των αυτοαπασχολουμένων και των μικρών επιχειρήσεων δέχονται ισχυρά πλήγματα από την οικονομική κρίση και τα αλλεπάλληλα φορολογικά μέτρα. Και το αντίκρισμα σε παροχές θα είναι κατώτερο, γιατί όλος ο τομέας και της σύνταξης και της υγείας παίρνει την κάτω βόλτα.

Δεύτερο παράδειγμα: Το Ταμείο των δημοσίων υπαλλήλων αφαίρεσε 87 εξετάσεις, που είναι χειρουργικές, φάρμακα κλπ., ακόμα και σε καρκινοπαθείς. Αυτές δεν τις καλύπτει το Ταμείο, γιατί λέει δεν έχει χρήματα. Και επειδή πρέπει να ισοσκελίζονται οι ισολογισμοί φεύγουν απέξω.

Των ανθρώπων οι οποίοι έπαθαν καρκίνο του προστάτη, και όταν έχεις καρκίνο του προστάτη, η πιο πιθανή μετάσταση είναι στα οστά, δεν καλύπτονται οι εξετάσεις σπινθηρογράφημα καθολικό οστών. Φύγανε και οι εγχειρήσεις στη μέση, ολικής αρθροπλαστικής γονάτου και ισχίου. Μιλάμε δηλαδή για εγχειρήσεις, οι οποίες είναι για χιλιάδες ανθρώπους κάθε χρόνο. Και πάρα πολλά άλλα φάρμακα, έχουμε δώσει και ορισμένα πιο αναλυτικά στοιχεία στο 18σέλιδο κείμενο.

Αυτά τώρα ο ασφαλισμένος δεν τα ξέρει. Θα πάει να κάνει σπινθηρογράφημα και θα διαπιστώσει ότι δεν τον καλύπτει το Ταμείο. Αυτά δεν τα λέει η κα Πετραλιά, δεν τα λένε οι προϊστάμενοι ή οι Διευθυντές των Υπουργείων στους ανθρώπους που δουλεύουν στο Δημόσιο.

Αλλά "περιέργως" κάτι τέτοια δεν τα βάζει και το ΠΑΣΟΚ στην κεντρική του προεκλογική εκστρατεία. Αλλα βάζει, για άλλα τσακώνεται με τη Νέα Δημοκρατία. Για τη διαφάνεια στα ασφαλιστικά Ταμεία. Ποια διαφάνεια; Οπως λέει το ΠΑΣΟΚ να περνάνε στο internet! Θα πάει ο καθένας να ψάχνει στο internet; Αυτό είναι το θέμα; `Η θα πηγαίνεις στα κανάλια να κάνεις καταγγελίες;

Πρόκειται για μεγάλο ψέμα αυτό που λένε όλα τα κόμματα, εκτός από το ΚΚΕ. Το "εκτός από το ΚΚΕ" δε θα κουραστούμε να το λέμε. Το μεγάλο ψέμα που λένε είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν καθορίζει πολιτική στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής, στην Υγεία, στην Πρόνοια, πρόληψη, στη συνταξιοδότηση.

Βεβαίως, η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν μπαίνει σε λεπτομέρειες, δεν φτιάχνει τέτοιους νόμους. Καθορίζει όμως και αυτά, στη βασική κατεύθυνση. Και τα καθορίζει με τις ιδιωτικοποιήσεις, με την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, με την απαγόρευση στην ουσία στήριξης των Ταμείων, με το πρόγραμμα σταθερότητας, με τους στόχους σύγκλισης, με το πρόγραμμα της ΟΝΕ.

Και τα καθορίζει και τα καθόρισε και για τις χώρες που επρόκειτο να γίνουν μέλη ή πρόκειται να γίνουν τώρα μέλη. Ξέρετε ότι για να υποβάλεις αίτηση για να γίνεις μέλος στην Ευρωπαϊκή Ενωση πρέπει, από το να έχεις παραδώσει τον Μλάντιτς, μέχρι να έχεις κάνει αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα. Αυτά τα καθορίζει.

Οταν κάνει τη μερική απασχόληση, όταν θεωρεί εργασία μια ώρα το μήνα και ένα μήνα το χρόνο, τότε για να πάρεις σύνταξη ...φέξε μου και γλίστρησα. Υπολογίζεται ότι ο αγρότης και η αγρότισσα για να πάρουν την κανονική σύνταξη πρέπει να δουλεύουν 47 χρόνια. Κάποτε δούλευε από 8 χρόνων. Αλλά με την Κοινή Αγροτική Πολιτική φεύγουν από την παραγωγή. Και βεβαίως δεν είμαστε υπέρ του να δουλεύουν ισοβίως. Και οι αγρότες και οι αγρότισσες πρέπει να έχουν όριο συνταξιοδότησης, δεν θα δουλεύουν μέχρι να πεθάνουν. Αλλά τώρα τους έχουν κάνει αυτήν την "καλή πολιτική" που τους βγάζουν από τη γη και όταν είναι 30 και 40 χρόνων και 50 και 70.

Εφερα αυτά τα δύο παραδείγματα, για να πούμε το εξής: Με ποιο κριτήριο το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας τοποθετείται στην κοινωνική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, των κομμάτων αστικής εξουσίας και των άλλων κομμάτων.

Εχουμε ένα βασικό κριτήριο, από το οποίο δεν πρόκειται να αποστασιοποιηθούμε ποτέ. Και το κριτήριο είναι το εξής: Ολοι οι μισθωτοί εργαζόμενοι, με εξαίρεση τα διευθυντικά στελέχη και τους οργανωτές της παραγωγής που είναι κοντά στην εργοδοσία, αλλά και όλοι οι μισθωτοί εργαζόμενοι, είτε έχουν μικρό μισθό είτε έχουν μεγάλο μισθό είτε μεσαίο μισθό, παίρνουν το μισθό για ένα μέρος της δουλειάς που παρέχουν, για ένα μέρος του εργάσιμου χρόνου που δίνουν. Υπάρχει απλήρωτη δουλειά, και γι' αυτούς που έχουν σχετικά καλύτερο μισθό και γι' αυτούς που είναι χαμηλόμισθοι. Είναι δηλαδή η κλοπή της μισθωτής εργασίας.

Και βεβαίως αυτή η κλοπή επεκτείνεται με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο και στους άλλους εργαζόμενους. Διότι η κλοπή του εργάτη ενσωματώνεται και στα προϊόντα. Και επίσης και ο αγρότης και οι αυτοαπασχολούμενοι, από τη στιγμή που είναι ενταγμένοι μέσα στο σύστημα των μονοπωλίων, εισπράττουν και αυτοί τις συνέπειες της ζημιάς. Και αυτοί προσφέρουν περισσότερα και εισπράττουν πολύ λιγότερα.

Γιατί το λέμε αυτό, ότι υπάρχει απλήρωτος χρόνος εργασίας; Γιατί αυτό τεκμηριώνει την εξής θέση μας, προσαρμοσμένη αν θέλετε μέσα στις σημερινές συνθήκες που ζούμε, με το συσχετισμό δύναμης που υπάρχει. Και αυτή είναι η βασική θέση που θέλουμε να πούμε σήμερα. Από κει καθορίζονται όλα τα άλλα.

Εμείς είμαστε υπέρ της κατάργησης της εισφοράς για θέματα Υγείας, Πρόνοιας γενικότερα, κοινωνικής πολιτικής. Καμία εισφορά των εργαζομένων. Υπάρχει απλήρωτη δουλειά. Δωρεάν! Και να μείνει η εισφορά στη σύνταξη, η οποία όμως, γιατί εδώ υπάρχει και διαφορά αμοιβών δεν πρέπει να ανέβει. Αλλο, στις συνθήκες του σοσιαλισμού. Εκεί θα καταργηθεί και αυτή η εισφορά. Αλλά στις σημερινές συνθήκες θα υπάρχει εισφορά για τη σύνταξη, αλλά ταυτόχρονα εμείς υποστηρίζουμε την αύξηση των μισθών και το μεγαλύτερο βάρος να το σηκώνουν κράτος και καπιταλιστές.

Οπως και για τους αυτοαπασχολούμενους, βεβαίως θα δίνει και ο ίδιος την εισφορά του, αλλά θα υπάρχει και η κρατική επιχορήγηση. Και μιλάμε για τους αυτοαπασχολούμενους, τους μικρούς. Διότι κοιτάξτε να δείτε, όταν λένε "κρατική επιχορήγηση", πάλι ο εργαζόμενος την πληρώνει. Από την άμεση - έμμεση φορολογία και με όλους τους τρόπους.

Οταν λέμε "εισφορά της εργοδοσίας", πάλι ο εργαζόμενος την πληρώνει. Από τη στιγμή που αφήνει ένα μέρος απλήρωτης δουλειάς ο εργοδότης και πληρώνει τη μισή δουλειά που παρέχεται, το μισό χρόνο εργασίας, πάλι αυτά που δίνει είναι ένα μικρό μέρος από την απλήρωτη δουλειά προς τον εργαζόμενο. Και η τριμερής χρηματοδότηση, που την υποστηρίζουμε στα πλαίσια του καπιταλισμού, πάλι βγαίνει από τις τσέπες των εργαζομένων.

Το δεύτερο στοιχείο, στην κοινωνική πολιτική που υποστηρίζουμε, είναι το εξής: Ισες παροχές για όλους, είτε είναι εργατοϋπάλληλοι είτε είναι μικρομάγαζα είτε είναι αγροτιά είτε είναι μετανάστες είτε είναι άνεργοι είτε είναι μισο-άνεργοι, ό,τι να ΄ναι.

Δηλαδή ο καρκίνος, η πρόληψη για τον καρκίνο, τα τεστ Παπανικολάου, η υπογονιμότητα που υπάρχει, γύρω στις 200 - 300 χιλιάδες ζευγάρια σήμερα που η πλειοψηφία ανήκει στα λαϊκά στρώματα. Αυτοί που είναι πλούσιοι τα βρίσκουν. Και μια σειρά άλλα πράγματα, ασθένειες, πρόληψη, άτομα με ειδικές ανάγκες.

Δεν μπορεί να εξαρτάται η θεραπεία ή η πρόληψη μιας ασθένειας ή οι μακροχρόνιες ασθένειες, δεν μπορεί να εξαρτώνται από το αν ανήκουν στον Α ή στο Β κλάδο, στο Α ή στο Β Ταμείο, από το αν είναι εργαζόμενοι ή όχι, δηλαδή από την εισφορά τους.

Καταργώντας την εισφορά καταργείται και το έχεις - δεν έχεις, φέρε το βιβλιάριο, πόσα ένσημα έχεις, έχεις - δεν έχεις. Παροχές Υγείας ίσες για όλους. Ο καρκίνος δεν κάνει διάκριση αν είμαι κοπτοραπτού ή αν έχω μικρό μαγαζί ή αν καλλιεργώ τα χωράφια μου.

Πρέπει να έχουν ίσες παροχές, όχι να εξαρτάται από το σε ποιο Ταμείο είσαι. Αλλα Ταμεία δίνουν εκείνο, άλλα Ταμεία δεν δίνουν το άλλο. Αυτό από πού το βρήκαμε; Κι αυτό πρέπει να το καταλάβουν οι εργαζόμενοι.

Στα Οινόφυτα, παραδείγματος χάρη, πρέπει να υπάρχει γενικός προληπτικός έλεγχος, όχι γι' αυτόν που χρειαζόμαστε όλοι, αλλά και για το εξασθενές χρώμιο που πίνουν.

Στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη χρειάζεται να υπάρχει πρόληψη για τα ατυχήματα. Δηλαδή σε κάθε κλάδο προτείνουμε εξειδίκευση κι αυτή πρέπει να ξεκινάει από την πρωτοβάθμια περίθαλψη.

Δεν εννοούμε το Κέντρο Υγείας που υπάρχει σήμερα, αλλά ένα Κέντρο Υγείας πλήρες και με όλες τις ειδικότητες των γιατρών, ούτως ώστε να σταματήσει με το παραμικρό να πηγαίνουν στα νοσοκομεία, κάτι που θα μπορεί να αντιμετωπιστεί στο Κέντρο Υγείας. Αλλά εκεί να υπάρχει όλη η πρόληψη και βέβαια εδώ ο ρόλος των Σωματείων κ.λπ., και των φορέων πρέπει να είναι ουσιαστικός. Μιλάμε για ταξικά Σωματεία που μπορούν να κάνουν έλεγχο μακριά από την πίεση της εργοδοσίας.

Εξειδίκευση στις γυναίκες. Ας πούμε οι γυναίκες, στα μυοσκελετικά προβλήματα, από μια ηλικία και μετά υποφέρουν περισσότερο από τους άνδρες. Επομένως, θέλει εξειδίκευση. Στα παιδιά τα ανήλικα. Και εδώ παίζει ρόλο η σχολιατρική υγιεινή και μια σειρά πράγματα.

Από κει και πέρα έχουμε τις γνωστές προτάσεις. Τα όρια συνταξιοδότησης. Για τους μισθωτούς, τους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους, τα 60 χρόνια για τους άνδρες και τα 55 για τις γυναίκες. Στα 55 και 50, αντίστοιχα, για τα βαρέα και ανθυγιεινά. Μειωμένο όριο συνταξιοδότησης κατά 5 χρόνια για τη γυναίκα ή τον άνδρα με ανάπηρο παιδί.

Το συνταξιοδοτικό δικαίωμα να κατοχυρώνεται με 4.050 ημέρες ασφάλισης. Κανονικό συνταξιοδοτικό. Στα 30 χρόνια ή 9.000 ημέρες ασφάλισης κάθε εργαζόμενος να μπορεί να συνταξιοδοτείται, ανεξάρτητα από το όριο ηλικίας και βάση υπολογισμού της σύνταξης να είναι το 80% του τελευταίου μισθού. Κι εμείς ξεκινάμε από κατώτερο μισθό τα 1.400 ευρώ και κατώτερη σύνταξη 1.120.

Στο κείμενο που πήρατε δίνουμε αναλυτικά στοιχεία για την προστασία των μητέρων στις χώρες του σοσιαλισμού και μάλιστα μιλάμε και για την περίοδο '70 - '80, δηλαδή πριν 20 - 30 χρόνια, που αν δε γινόταν η αντεπανάσταση και το πράγμα προχώραγε χωρίς τα λάθη που έγιναν στην πορεία, τα πράγματα θα ήταν ακόμα καλύτερα. Κάνετε σύγκριση ανάμεσα στην Ελλάδα. Και ανάμεσα στις χώρες του λεγόμενου κοινωνικού κράτους όπως οι αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες. Καμία σχέση.

Θέλω να σταθώ στο εξής ζήτημα: Θυμώνει η Νέα Δημοκρατία όταν λέμε ότι έχει την ίδια πολιτική με το ΠΑΣΟΚ. Τσινάει το ΠΑΣΟΚ και μάλιστα χρησιμοποιεί τα πιο βρώμικα μέσα εναντίον του ΚΚΕ, με κύριο επιχείρημα: Μας ταυτίζετε με τη Νέα Δημοκρατία στα βασικά ζητήματα.

Εμείς απαντάμε με στοιχεία. Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, ελέω βεβαίως της ενσωμάτωσης και της προσαρμογής στην Ευρωπαϊκή Ενωση και ελέω και του δικού τους προγράμματος, έδωσαν πράσινο φως σε μια άνευ προηγουμένου διείσδυση των μονοπωλίων στον τομέα της Υγείας. Είτε είναι επιχειρήσεις, νοσοκομεία κλπ., είτε είναι φάρμακο, ιατρικά εργαλεία. Ανευ προηγουμένου.

Οι τραπεζίτες αγοράζουν νοσοκομεία. Οι πετρελαιάδες αγοράζουν νοσοκομεία. Που σημαίνει ότι έχει ψωμί το πράγμα. Και οι δύο είναι υπέρ του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και είναι και υπέρ της ανταποδοτικότητας στις εισφορές των εργαζομένων. Δηλαδή δίνεις - παίρνεις. Χαίρω πολύ, αυτό δεν είναι κοινωνική πολιτική. Η συνύπαρξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα σημαίνει καχεξία στο δημόσιο τομέα και γιγάντωση του ιδιωτικού.

Ας πάμε στον ΣΥΡΙΖΑ. Βαβυλωνία. Ομως μέσα σ' αυτή τη Βαβυλωνία, υπάρχει ένας άξονας. Μιλάει για δημόσιο τομέα, αλλά για τον ιδιωτικό δεν τολμά να πει αυτό που λέει το ΚΚΕ: Την απαγόρευση, και μέσα στις συνθήκες του καπιταλισμού, δράσης επιχειρήσεων.

Και αρχίζουν. Να γίνει έλεγχος στον ιδιωτικό τομέα. Πού να γίνει έλεγχος; Στα νοσοκομεία που αγοράζουν οι καρχαρίες και οι πολυεθνικές; Και τι έλεγχος θα γίνει; Πρώτα - πρώτα τι έλεγχος να γίνει από τη στιγμή που τα Ασφαλιστικά Ταμεία συμπράττουν με τον ιδιωτικό τομέα; Σύμπραξη ίσον νόμος.

Ο ΛΑ.Ο.Σ. συνήθως ανακατεύει την κουτάλα και οι προτάσεις του είναι γενικόλογες. Αλλά από τη στιγμή που είναι στην πολυκατοικία, όπως λέει, της δεξιάς παράταξης, θέλουμε να πιστεύουμε ότι δεν μπορεί - και το έχει αποδείξει ήδη - να έχει μια πολιτική κατά της εμπορευματοποίησης.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι δεν έχουν δημοσιεύσει βέβαια τις θέσεις τους. Δεν τους έχουμε ακούσει και είναι ένα θέμα. Δηλαδή, ένα κόμμα το οποίο δεν ξέρεις τι λέει, αλλά εν πάση περιπτώσει, μπορεί να δημοσιεύσουν, να μην τους αδικήσω.

Μια κουβέντα να πω. Από τη στιγμή που υποστηρίζουν το εμπόριο ρύπων, το Κιότο πια έχει γίνει σημαία, από τη στιγμή που υποστηρίζουν ότι μπορείς ας πούμε να αγοράζεις ρύπους και να πουλάς ρύπους, στην Υγεία είναι υπέρ της κατάργησης του ιδιωτικού τομέα; Είναι υπέρ της κατάργησης των κρατήσεων για την Υγεία; Πολύ δύσκολο φαίνεται.

Λοιπόν, για να δούμε και πιο συγκεκριμένα Νέα Δημοκρατία - ΠΑΣΟΚ. Στην τελευταία 15ετία, 1992 - 2007, η συμμετοχή του κρατικού προϋπολογισμού στη δημόσια δαπάνη υπηρεσιών Υγείας μειώθηκε από 41,4 το '92 σε 27 το 2007 κι αυτό αφορά και τις δυο κυβερνήσεις. Ανατράπηκε η αναλογία μεταξύ κρατικού προϋπολογισμού και Ασφαλιστικών Ταμείων. Το ΄99 τα έσοδα των δημοσίων νοσοκομείων προέρχονταν, προσέξτε, το 76% από τα νοσήλια και το 8,19% από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Το 2006 τα έσοδα των δημοσίων νοσοκομείων προέρχονταν: 82,13% από τα νοσήλια και 3,5% από τον κρατικό προϋπολογισμό. Για ποια δημόσια Υγεία μιλάμε; Τη δεκαετία του ΄90, με αποφάσεις των κυβερνήσεων, δηλαδή της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, αυξήθηκαν τα νοσήλια σε ποσοστό συνολικά 806%. Το ΠΑΣΟΚ στις 3/2/98 καθιέρωσε το ενοποιημένο κλειστό νοσήλιο που οδήγησε σε αυξήσεις από 29% έως 64% ανάλογα με τη θέση νοσηλείας.

Εξαιρέθηκαν από τα νοσήλια μια σειρά ιατρικών - εργαστηριακών πράξεων και φαρμάκων τα οποία χρεώνονται χωριστά και πληρώνονται από τα Ταμεία. Παραδείγματος χάρη, σε ένα νοσηλευόμενο που θα χρειαστεί στεφανιογραφία, λιθοτριψία, μαγνητική, αξονική τομογραφία, αυτά χρεώνονται στα Ασφαλιστικά Ταμεία ξεχωριστά. Πας και στο ιδιωτικό κέντρο. Και εδώ και όταν πληρώνει λίγο ο εργαζόμενος χρεώνονται τα Ταμεία, αφού δεν επιχορηγούνται.

Η δαπάνη της ημερήσιας φαρμακευτικής δόσης που ξεπερνά το 70% της τιμής του νοσηλίου πληρώνεται από τα Ασφαλιστικά Ταμεία ξεχωριστά. Μα το νοσήλιο το καθορίζει η ιατρική ανάγκη, η ανάγκη του ασθενούς. Εξαιρέθηκαν πλήρως από το νοσήλιο φάρμακα όπως κυτταροστατικά, ανοσοκατασταλτικά, ορμόνες, σκιαγραφικά, για διαγνωστικές εξετάσεις, μοσχεύματα, ειδικά φίλτρα κλπ., κι αυτά βεβαίως τα φορτώνουν στα Ταμεία. Τα Ταμεία ή θα ανεβάσουν το νοσήλιο των ασφαλισμένων ή θα τους στέλνουν στα ιδιωτικά κέντρα και θα πληρώνουν και οι εργαζόμενοι ή θα χρεοκοπήσουν εντελώς τα Ταμεία.

Υπάρχουν εξετάσεις που δεν έχουν κοστολογηθεί από το κράτος και επειδή δεν έχουν κοστολογηθεί δεν δικαιολογούνται από τα Ασφαλιστικά Ταμεία. Παραδείγματος χάρη, υπάρχει ένα πακέτο απαραίτητων εξετάσεων για τους νεφροπαθείς που ελέγχονται πριν και μετά τη μεταμόσχευση και το οποίο κοστίζει 1.753 ευρώ.

Ο μεταμοσχευμένος πρέπει να κάνει συχνά εξετάσεις. Κι αυτές οι εξετάσεις δεν είναι σάκχαρο, ουρία και οι γενικές εξετάσεις αίματος, είναι ειδικές. Γι' αυτές πληρώνουν, δεν καλύπτονται από το Ταμείο, το οποιοδήποτε Ταμείο εκατό τοις εκατό.

Οι ανασφάλιστοι μετανάστες υποχρεώνονται να καταβάλλουν κατά κανόνα το συνολικό κόστος και σε περίπτωση νοσηλείας προκαταβάλλουν το 50% της δαπάνης. Ο μετανάστης που μπορεί να είναι άνεργος και ο εργοδότης να τον έχει με μαύρη εργασία.

Αν είναι παράνομοι τους παρέχονται σε περίπτωση επείγοντος περιστατικού οι πρώτες βοήθειες και μέχρι τη σταθεροποίηση της υγείας τους. Δεν υπάρχει εργοδοτική εισφορά για τα επαγγελματικά νοσήματα και εργατικά ατυχήματα. Αυτή είναι η κατάσταση.

Οι δικές μας οι προτάσεις είναι: Αποκλειστική χρηματοδότηση από το κράτος και την εργοδοσία. Να μην ανέβουν οι κρατήσεις για τους εργαζόμενους, αντίθετα να ανέβουν οι μισθοί κ.λπ., για να υπάρχουν οι συντάξεις. Δεν μπορείς να έχεις μια πλήρη πρόταση για το συνταξιοδοτικό αν δε μιλήσεις για δουλειά για όλους που λέμε εμείς, για σταθερή δουλειά, για Ασφάλιση, από εκεί καθορίζονται οι συντάξεις.

Οσο για την περίθαλψη, δωρεάν υπηρεσίες. Δεν είναι επιχείρηση για να έχει κέρδη και ζημιές, δεν είναι μισθολογικό κόστος, δεν είναι εργατικό κόστος. Για μας είναι στις συνθήκες του καπιταλισμού η επιστροφή ενός μέρους από την απλήρωτη δουλειά.

Και φυσικά αυτά είναι αντικείμενο ταξικής πάλης. Στην ταξική πάλη συμπεριλαμβάνουμε και τις κάλπες, είναι κι αυτές πάλη. Γι' αυτό ο εργάτης, ο φτωχός αγρότης, ο φτωχός επαγγελματίας, πρέπει να ψηφίσει με συνείδηση της τάξης ή του κοινωνικού στρώματος που ανήκει.

Αν αυτό το ξεχάσει, τότε θα υποτιμήσει ότι αμέσως μετά τις ευρωεκλογές επιταχύνονται τα μέτρα. Ηδη η Ευρωπαϊκή Ενωση στην τελευταία Σύνοδο της Πράγας ασχολήθηκε και το πρώτο πράγμα που θα πέσει από πάνω είναι η Κοινωνική Ασφάλιση. Αυτό το καθόρισε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αυτό το καθόρισε η Παγκόσμια Τράπεζα, είναι παγκόσμια επιλογή. Επομένως, σε κάθε χώρα πρέπει να θεωρηθεί η κάλπη ως μορφή ταξικής πάλης και πρέπει να ψηφίσει κανείς τέτοια με συνείδηση.

Το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα το οποίο δε ζητάει ζητιανιά για τους εργαζόμενους. Απαιτεί να πάρουν πίσω τα κλεμμένα, είτε είναι από τα ασφαλιστικά ταμεία δισεκατομμύρια κλεμμένα, είτε είναι κυρίως ο κλεμμένος κόπος του στη δουλειά».