Πέρα από την πολιτιστική δημιουργία και την ψυχαγωγία, το 26ο Φεστιβάλ έδωσε την ευκαιρία σε χιλιάδες νέους να συζητήσουν με μαθητές, σπουδαστές και φοιτητές μέλη της ΚΝΕ, τις απόψεις και τις θέσεις του ΚΚΕ για την Παιδεία. Κοινές ανησυχίες και προβληματισμοί ανάμεσα σε χιλιάδες νέους. Κοινός στόχος είναι να μετατραπεί η δυσαρέσκεια σε αγωνιστική δράση.

Στο μαθητικό στέκι που είχε στηθεί στο χώρο του Φεστιβάλ, συναντήσαμε τη Μαρία, μαθήτρια της Β` Λυκείου, η οποία θέλοντας να μεταφέρει τις εμπειρίες της από το πρώτο Φεστιβάλ που συμμετείχε, είπε: «Είναι το πρώτο Φεστιβάλ που συμμετέχω ενεργά και από αυτό το πόστο προσπαθώ να προσφέρω σε αυτήν τη συλλογική προσπάθεια όπως και οι υπόλοιποι σύντροφοί μου. Αυτές τις μέρες που βρίσκομαι εδώ, είχα την ευκαιρία να έρθω σε επαφή με πολλούς μαθητές. Είδα πώς βιώνουν τη μεταρρύθμιση μέσα στα σχολεία, αλλά και στις οικογένειές τους, οι οποίες δε βαστούν το υπέρογκα ποσά. Εύχομαι αυτή η δυσαρέσκεια να μεταφερθεί και στους αγώνες μας, να μεταφερθεί στους δρόμους στις επόμενες μαθητικές κινητοποιήσεις».

Από το χώρο της κατάρτισης, ο Τάσος Καστόρης, σπουδαστής σε ιδιωτική σχολή επισήμανε ότι «συναντηθήκαμε με πολλούς νέους από ιδιωτικές σχολές που δίνουν εκατομμύρια, προκειμένου να "αποκτήσουν" μια ψευτοκατάρτιση. Από την επαφή μας με τους νέους φαίνεται η κοινή μας απόφαση να μας βρουν μπροστά τους όλοι αυτοί που θέλουν τη νεολαία αμόρφωτη. Εγιναν πολλές συζητήσεις οι νέοι φαίνεται ότι συμφωνούν με τις θέσεις του Κόμματος και της ΚΝΕ. Αυτό που μένει είναι να μετουσιωθεί η συμφωνία σε αγωνιστική δράση».

Την ίδια εικόνα μάς έδωσε και ο Γιώργος, φοιτητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, από το στέκι της ΠΚΣ. «Δεν είναι η πρώτη φορά που προσφέρω αυτές τις ελάχιστες υπηρεσίες, πίσω από τους πάγκους, ή στο στήσιμο της σκαλωσιάς, στο βάψιμο, στην περιφρούρηση ή οπουδήποτε αλλού. Ωστόσο, το σημαντικότερο είναι ότι η επαφή που έχουμε στα Πανεπιστήμια συνεχίστηκε με τους φοιτητές και στο Φεστιβάλ», υπογράμμισε ο Γιώργος και συνέχισε, λέγοντας: «Τα προβλήματα είναι τόσα πολλά στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και ο προβληματισμός που επικρατεί στο χώρο είναι μεγάλος. Το θετικό είναι ότι είχαμε αρκετό χρόνο να συζητήσουμε μεταξύ μας και να χαράξουμε κοινούς άξονες δράσης. Ελάχιστες μεν υπηρεσίες για τον καθένα ξεχωριστά που όμως όταν ενώνονται όλες μαζί μεταβάλλονται σε αγωνιστικότητα».