«Δεν είναι δυνατόν ένας καλλιτέχνης που ξέρει γιατί είναι καλλιτέχνης ή τουλάχιστον που αρχίζει να κατανοεί τις ανάγκες του για να τραγουδάει, να μην παίρνει μέρος στο πολιτιστικό Φεστιβάλ της ΚΝΕ και σε πολλά πολιτιστικά φεστιβάλ, μακάρι να υπάρχουν. Βέβαια, το Φεστιβάλ της ΚΝΕ είναι το πιο μαζικό, το πιο εδραιωμένο και είναι ένα Φεστιβάλ που προσφέρει όχι μόνο πολιτισμό όταν γίνεται, αλλά αισθάνομαι ότι είναι συγχρόνως και μια γιορτή της τέχνης και δεν μπορεί να λείπει κανείς λοιπόν από αυτή τη γιορτή. Αφ' ενός μεν ο ίδιος βλέπει ότι δεν πάει χαμένο αυτό που κάνει, ότι κάποιοι το υπολογίζουν αυτό και απ' την άλλη μεριά το γιορτάζει κιόλας αυτό. Είναι σαν ένα διαβατήριο αυτό που έχουμε για να συνεχίζουμε, σαν μια επιβράβευση το να συμμετέχουμε. Βεβαίως, έτσι κι αλλιώς στην Αριστερά ελπίζω, η Αριστερά έχει δώσει τους αγώνες της, η Αριστερά έχει θρηνήσει θύματα για την ελευθερία και η Αριστερά είναι εκείνη που όχι απλώς προτείνει ένα καλύτερο αύριο, αλλά αγωνίζεται γι' αυτό το καλύτερο αύριο. Πώς λοιπόν να μην είμαι εδώ;».