Το θέμα της εισροής κοινοτικών πόρων στην Ελλάδα είναι ένα από τα προπαγανδιστικά τρικ όλων των θιασωτών της συμμετοχής και προσαρμογής στην ΕΕ, που χρησιμοποιείται για να στηρίξει την πολιτική προσαρμογής και τα οικονομικά ή αναπτυξιακά οφέλη απ' αυτήν. Η εισροή αυτών των πόρων γίνεται μέσω των διαρθρωτικών ταμείων και του Ταμείου Συνοχής και είναι γνωστοί κυρίως από τα διαβόητα Πακέτα Ντελόρ και το πολυσυζητημένο Πακέτο Σαντέρ, το οποίο ακόμη δεν έχει καταληχθεί και αποφασιστεί. Υπάρχει ακόμη και το επιχείρημα ότι οι κοινοτικοί πόροι συμβάλλουν στη σύγκλιση των οικονομιών των κρατών - μελών της ΕΕ. Στην Ελλάδα εισρέουν πόροι, πριν από την ΕΟΚ, τώρα από την ΕΕ, την τελευταία δεκαπενταετία, αλλά δεν υπήρξε σύγκλιση της οικονομίας της με τις οικονομίες των άλλων κρατών - μελών. Αντίθετα υπήρξε απόκλιση, πράγμα εντελώς φυσικό για το καπιταλιστικό σύστημα. Παράδειγμα η Ελλάδα, το ΑΕΠ της οποίας το '81, όταν έγινε η πλήρης ένταξη στην ΕΟΚ, ήταν το 58% του μέσου κοινοτικού, σήμερα έχει κατρακυλήσει γύρω στο 48-49%. Οταν μπήκαμε στην ΕΟΚ το 1981, είχαμε θετικό ισοζύγιο 3,2 δισ. δραχμές, τώρα έχουμε πάνω από 350 δισ. έλλειμμα. Η προπαγάνδα που προβάλλει τους πόρους οι οποίοι εισρέουν, συγκαλύπτει αυτούς που εκρέουν προς τα μονοπώλια των ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών της ΕΕ.

Κάθε κράτος - μέλος δίνει στην ΕΕ στο 1,27% του ΑΕΠ και όλο το ΦΠΑ. Τα κονδύλια από τα διάφορα ταμεία, τα διάφορα πακέτα, κατανέμονται στα διάφορα κράτη - μέλη, για έργα, διάφορα προγράμματα και μελέτες για την αντιμετώπιση υποτίθεται προβλημάτων (αγροτικές επιδοτήσεις, προγράμματα επανειδίκευσης, για ανεργία κλπ.). Οι εισφορές των ισχυρών οικονομικά κρατών (π. χ. της Γερμανίας ανέρχεται περίπου στο 60% του κοινοτικού προϋπολογισμού) φαίνονται μεγάλες σε σχέση με τα άλλα κράτη, αλλά τα οφέλη τους είναι πολλαπλάσια. Ουσιαστικά τα κράτη που συνεισφέρουν μεγάλα ποσοστά, επιδοτούν τη δική τους βιομηχανία, τη δική τους παραγωγή, τις δικές τους υπηρεσίες. Για παράδειγμα με την αγροτική πολιτική της ΕΕ επιβλήθηκε στην Ελλάδα να μετατραπεί από χώρα εξαγωγών αγροτικών προϊόντων στην ΕΕ, σε χώρα εισαγωγών τέτοιων προϊόντων από την ΕΕ. Με τις εξαγωγές των εμπορευμάτων, των υπηρεσιών και των κεφαλαίων στα άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ, αλλά και κράτη εκτός ΕΕ, με τα προγράμματα ή τους τομείς που επιδοτούνται από τα διάφορα ταμεία, τα κέρδη τους είναι πολλαπλάσια. Πού βρίσκεται η ουσία; Στο γεγονός ότι τα έργα εκτελούνται με όρο τη συγχρηματοδότηση από τον προϋπολογισμό των κρατών - μελών. Εκτός από τα χρήματα των πακέτων και των ταμείων δίνονται χρήματα και από τα κράτη - μέλη που παίρνουν τα κοινοτικά κονδύλια. Τα έργα ανατίθενται στις πολυεθνικές, οι οποίες καρπώνονται και τα χρήματα των πακέτων και αυτά του κρατικού προϋπολογισμού. Αυτό γίνεται με το αεροδρόμιο των Σπάτων και τη γερμανική "Χόχτιφ" ή το μετρό της Θεσσαλονίκης που ανατέθηκε σε γαλλική εταιρία. Να υπενθυμίσουμε εδώ ότι για το αεροδρόμιο η Γερμανία απαίτησε επανάληψη του διεθνούς διαγωνισμού προσφορών από την ελληνική κυβέρνηση, προκειμένου να "χτυπήσει" το έργο και ότι κοντραρίστηκε με τη Γαλλία, η οποία κατάφερε και πήρε το μετρό Θεσσαλονίκης. Επίσης τα κοινοτικά κονδύλια δεν μπορούν να διατεθούν όπου κρίνει το κράτος - μέλος που τα εισπράττει, αλλά στους τομείς που συμφέρουν τους ισχυρούς της ΕΕ. Απαγορεύεται να ενισχύσουν την ανάπτυξη δύο - τριών ελληνικών ναυπηγείων που μπορούσαν να καλύπτουν ανάγκες στο χώρο της Μεσογείου, γιατί αυτό δε συμφέρει τη Γερμανία και τα ναυπηγεία της στο Κίελο, στη Βαλτική. Ετσι δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη.

Η ίδια η Κομισιόν αναγκάζεται να ομολογήσει, σε σχέση με το Ταμείο Συνοχής, πως "συνολικά εκτιμάται ότι πάνω από ένα τέταρτο του ποσού που μεταβιβάζεται στις χώρες συνοχής μέσω των διαρθρωτικών ενισχύσεων, επιστρέφει στα υπόλοιπα κράτη - μέλη με τη μορφή εισαγωγών και μέχρι το 1999 το ποσοστό αυτό θα φθάσει κατά μέσο όρο περίπου 35%".