Τα μέτρα που ενέκρινε η Κυπριακή Βουλή το 2012, προκειμένου να εγκριθεί η δανειακή σύμβαση, παρά το ότι παρουσιάστηκαν σαν «ιδιαίτερα επιεική» σε σχέση με το ελληνικό μνημόνιο, αποδείχτηκε ότι ήταν μόνο η αρχή για την επίθεση στα λαϊκά στρώματα. Σε αυτά προβλέπονταν μεταξύ άλλων κλιμακωτές περικοπές στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και στις συντάξεις, σταδιακή αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, πάγωμα προσλήψεων στο δημόσιο τομέα, αύξηση της φορολογίας ακίνητης περιουσίας, φορολόγηση των αποδόσεων των τυχερών παιχνιδιών του ΟΠΑΠ και του Κρατικού Λαχείου και αύξηση του ΦΠΑ.

Η Κυπριακή Βουλή τότε ψήφισε τα μέτρα με 51 ψήφους υπέρ και δύο κατά, στο όνομα της «διάσωσης της οικονομίας». Σήμερα, αποδεικνύεται ότι το συγκεκριμένο πακέτο ήταν μέρος μιας αλυσίδας μέτρων για τη διαχείριση της κρίσης στην Κύπρο, παρόμοια με αυτά που παίρνονται σε όλα τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης και της ΕΕ, στο όνομα του να γίνει πιο ανταγωνιστική η οικονομία της σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο στην Κύπρο ήδη δρομολογείται η ιδιωτικοποίηση ημικρατικών οργανισμών, όπως η Αρχή Ηλεκτρισμού Κύπρου, η CYTA, τα λιμάνια και άλλοι.

Ταυτόχρονα, στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών σχεδίων που προωθούνται στην περιοχή, ο Ν. Αναστασιάδης ανακοίνωσε αμέσως μετά την εκλογή του και την κατάθεση αίτησης για ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟικό Συνεταιρισμό για την Ειρήνη, ενώ άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο και για προσπάθεια ένταξης της Κυπριακής Δημοκρατίας στο ΝΑΤΟ, με το πρόσχημα της ενίσχυσης της εξωτερικής πολιτικής της και βελτίωσης της διαπραγματευτικής ικανότητας για το Κυπριακό, υπονομεύοντας στην πραγματικότητα τις προσπάθειες επίλυσής του.

Οι εξελίξεις στην Κύπρο απέδειξαν, για ακόμα μία φορά, ότι η διαχείριση της κρίσης στο πλαίσιο του καπιταλισμού, το μόνο που κάνουν είναι να σφίγγουν συνεχώς τη θηλιά στο λαιμό των λαών.