Σύντροφοι και συντρόφισσες

Θα πρέπει να πω πως η οπτική γωνία που μου φαίνεται καταλληλότερη για να έχω άποψη σχετικά με τις Θέσεις του συνεδρίου είναι η ταξική (όσο αυτό μου το επιτρέπει η θέση μου στη παραγωγή σε συνδυασμό με την ιδεολογική μου κατάρτιση όποια και αν είναι αυτή) και μάλιστα ενός απ' τους ανθρώπους που την επομένη του συνεδρίου θα κληθεί να προσφέρει τις σωματικές, ψυχικές και πνευματικές του δυνάμεις στο μέτρο του δυνατού με σκοπό να βάλει ένα λιθαράκι στην κατεύθυνση της υλοποίησης των καθηκόντων του κόμματος έως το 20ό Συνέδριο. Δηλαδή τη θέση του μέλους του Κόμματος.

Θεωρώ απόλυτα σωστή τη θέση ότι η εποχή μας είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό (αρκεί να μη γίνονται συγχύσεις για τη διάρκεια αυτής της εποχής).

Θεωρώ επίσης απόλυτα σωστή τη θέση ότι η υλική βάση της κοινωνίας είναι ώριμη γι' αυτό το πέρασμα.

Αρα το πρώτο που πρέπει να κρίνω είναι αν τα καθήκοντα που μπαίνουν είναι προς την κατεύθυνση της ωρίμανσης του υποκειμενικού παράγοντα προς τη σοσιαλιστική επανάσταση.

Γιατί αυτός είναι και πρέπει να είναι με αταλάντευτο τρόπο ο στρατηγικός στόχος του Κόμματός μας.

Και τι άλλο θα μπορούσε να είναι η οικοδόμηση της Λαϊκής Συμμαχίας αν δεν είναι προσπάθεια προς την κατεύθυνση της ωρίμανσης του υποκειμενικού παράγοντα; `Η για να το πούμε με άλλα λόγια τι άλλο θα μπορούσε να προτείνει ένα Κομουνιστικό Κόμμα, που είναι πιστό στη μαρξιστική - λενινιστική θεωρία, στα λαϊκά στρώματα, σε μια εποχή έντασης των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων αλλά και βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης σαν αυτή που διανύουμε;

Μόνο που για να επιτευχθεί δε χρειάζεται μόνο να μείνει στα χαρτιά ως καθήκον. Πρέπει το κάθε μέλος του Κόμματος να το κάνει συνείδηση. Πρέπει ολόκληρος ο κομματικός μηχανισμός να το παλέψει με ομοψυχία (κάτι που θεωρώ πως λείπει από τον τρόπο δράσης μας). Δεν πρέπει η ΚΟΒ να είναι μόνο ένα όργανο που συνεδριάζει με μόνο σκοπό να κάνει κριτική στις εκάστοτε εισηγήσεις και να χρησιμοποιεί κάθε δημιουργική φαντασία με σκοπό να εντοπίζει ιδεολογικά λάθη ή λάθη τακτικής, χωρίς αυτό να σημαίνει πως εκεί που υπάρχουν πραγματικά δε θα εντοπίζονται.

Πρέπει, επίσης, να ξεπεραστούν φοβίες και αγκυλώσεις που τυχόν υπάρχουν και που μπορεί να βάζουν φρένο στη δράση οικοδόμησης της Λαϊκής Συμμαχίας, όπως για παράδειγμα στη δράση των Λαϊκών Επιτροπών, που έχει πλήρως ανασταλεί χωρίς πραγματικά να εντοπίζω το λόγο.

Βέβαια η χρονική στιγμή της υποχώρησης από το σημαντικότατο αυτό μέτωπο που είχαμε ανοίξει (αμέσως μετά δηλαδή από την εκλογική μας ήττα) μπορεί να μας δώσει απάντηση για το λόγο της ασυγχώρητης αδράνειάς μας σ' αυτό το μέτωπο. Αλλά και άλλοι λόγοι, όπως για παράδειγμα, ο δισταγμός μας να οργανώσουμε άμεσους και χειροπιαστούς τρόπους προσωρινής έστω ανακούφισης μερίδας συμπολιτών μας, η οποία δε γνωρίζουμε πόση είναι, με συλλογή τροφίμων ειδών ρουχισμού κ.λπ. Ακούστηκαν απόψεις πως αυτοί είναι τρόποι που χρησιμοποιεί, η εκκλησία ή η ΧΑ. Μα είναι λογικό, σύντροφοι, πως όπου δεν πάμε εμείς θα πάει κάποιος άλλος. Και δεν είναι σε μένα κατανοητός ο λόγος που μπορεί να είναι εκτός κομμουνιστικής πρακτικής η ανακούφιση των άμεσων προβλημάτων των λαϊκών οικογενειών.

Τα όπλα που θα χρησιμοποιήσουμε στην οικοδόμηση της Λαϊκής Συμμαχίας εντοπίζονται κατά τη γνώμη μου πολύ σωστά. Πρώτα και κύρια η αντικαπιταλιστική αντιμονοπωλιακή δράση μας (που είναι κατά τη γνώμη μου και δημοκρατική και αντιιμπεριαλιστική ταυτόχρονα, ή τουλάχιστον μπορεί να γίνει), το ιδεολογικό μας οπλοστάσιο, η αποχτημένη πείρα από την πολυμέτωπη δράση του Κόμματος αλλά και η σκληρή αντιλαϊκή επίθεση σε κάθε πτυχή της ζωής των λαϊκών στρωμάτων που γεννά η βαθύτατη αυτή καπιταλιστική κρίση που βιώνουμε.

Αλλά και άλλα όπλα, ας τα πούμε εναλλακτικά, όπως για παράδειγμα ο πολιτισμός. Αυτό το τελευταίο το θεωρώ πολύ σοβαρό και αποδέχομαι με μεγάλη χαρά τη διαπίστωση πως έχουν πολλά να γίνουν ακόμα, καθώς και κάθε προσπάθεια προς αυτήν την κατεύθυνση, γιατί θεωρώ το πολιτισμό και τον αθλητισμό ένα μεγάλο όπλο στην προσπάθεια προσέγγισης ιδιαίτερα της νεολαίας.

Βέβαια, θα ήθελα να πω σ' αυτό το σημείο πως δε θα πρέπει να μείνουμε μόνο στην αναπαραγωγή των πολύ σπουδαίων έργων των δημιουργών που έχουν εκφράσει τις ανθρώπινες ανάγκες μέσα από το πρίσμα του μαρξισμού - λενινισμού, αλλά να γίνουν προσπάθειες, ώστε να έρθει στην επιφάνεια κάθε αξιοσημείωτη και σοβαρή δημιουργία νέων ανθρώπων μελών της ΚΝΕ και του ΚΚΕ καθώς και φίλων του Κόμματος. Να δοθεί βήμα δηλαδή σε όποιον έχει κάτι να εκφράσει. Και να μην ξεχνάμε πως εργατικές ανάγκες δεν είναι μόνο η απεργία, ο αγώνας και ο σοσιαλισμός αλλά και η αρμονία, ο έρωτας και το ωραίο γενικά φιλτραρισμένα βέβαια πάντα μέσα από το ταξικό μας πρίσμα.

Αυτό προϋποθέτει βέβαια και το άνοιγμα των πολιτιστικών οριζόντων κάθε μέλους ή στελέχους του Κόμματος ξεχωριστά. Ιδεολογικό ατσάλωμα και πολιτιστική καλλιέργεια πάνε χέρι - χέρι.

Στο θέμα της πολιτικής συνεργασίας του ΚΚΕ με άλλα κόμματα θεωρώ πως σωστά αντιμετωπίζεται και πρέπει να είναι ξεκάθαρο σε κάθε φάση της δράσης μας πως δε συνεργαζόμαστε με άλλα κόμματα. Η πείρα του ΚΚΕ είναι μεγάλη και τραυματική σ' αυτόν τον τομέα και δεν υπάρχει κανένα περιθώριο λάθους στη φάση που βρίσκεται σήμερα το κόμμα με σκοπό ένα πρόσκαιρο εκλογικό ποσοστό χωρίς αντίκρισμα στο κίνημα. Οι κοινοβουλευτικές αυταπάτες είναι ένα τεράστιο θέμα που πραγματικά υποβόσκει σε αρκετό κομμάτι του κομματικού μηχανισμού και πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα.

Σε μια εποχή βαθιάς υποχώρησης του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος και ανελέητου αντικομουνισμού, σε μια εποχή που η ιδέα του σοσιαλισμού έχει παραχαραχθεί και δυσφημιστεί όσο ποτέ, είναι κατά τη γνώμη μου απαραίτητη η προβολή της σοσιαλιστικής προοπτικής, όπως και γίνεται στο σχέδιο του Προγράμματος, με το πιο ξεκάθαρο τρόπο ως τη μόνη προοπτική που μπορεί να βγάλει τα λαϊκά στρώματα από τα αδιέξοδα, πάντα βέβαια αναλύοντας και εκλαϊκεύοντας το σοσιαλιστικό τρόπο παραγωγής και οργάνωσης της κοινωνίας με κάθε τρόπο. Είναι ο μόνος τρόπος αποκατάστασης, στο μέτρο του δυνατού, της ιδέας του σοσιαλισμού.

Σπουδαίας σημασίας επίσης θεωρώ και τις πρωτοβουλίες του Κόμματος για την ανασυγκρότηση του ΔΚΚ. Εχω όμως την αίσθηση ότι η συζήτηση και η ενημέρωση στις ΚΟΒ για τα ανάλογα θέματα είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Η Διεθνής Κομουνιστική Επιθεώρηση, για παράδειγμα, δεν προωθείται με τον ίδιο ζήλο που προωθείται η ΚΟΜΕΠ. Θεωρώ όμως την επαφή καθενός μας με τις εξελίξεις στο ΔΚΚ σπουδαίας σημασίας για την καλύτερη κατανόηση των εξελίξεων και των θέσεων του Κόμματος στη χώρα μας.

Με μεγάλη χαρά αποδέχομαι επίσης την αλλαγή για την πλήρη κοινωνικοποίηση του χώρου του χονδρικού και λιανικού εμπορίου στο σοσιαλισμό. Είναι στην κατεύθυνση της ρήξης με την ιδέα της ατομικής ιδιοκτησίας που είναι και η βασική τροχοπέδη στην ανάπτυξη ταξικής συνείδησης στο χώρο των ΕΒΕ.