ΠΕΛΑΓΟΔΡΟΜΟΥΝ: «Ηχηρό "όχι" στη συμφωνία για το κούρεμα των καταθέσεων είπε χτες η Βουλή της Κύπρου επιστρέφοντας τον ωμό εκβιασμό στην Ευρωπαϊκή Ενωση. "Η Κύπρος δεν πρέπει να κατηγορεί κανέναν άλλο πλην του εαυτού της" ήταν η σκληρή απάντηση του Β. Σόιμπλε χθες τη νύχτα (...) Η Κύπρος ήδη αναζητούσε λύση στη Ρωσία, χωρίς να λάβει έστω και ένα υπονοούμενο για στήριξη» (στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ)

Η ΕΥΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΡΑΝΕ: «Ισως είναι πρώιμο να υποστηρίξει κανείς ότι ζούμε το τέλος της Ενωμένης Ευρώπης. Ωστόσο είναι φανερό ότι (...) δεν μπορεί να περπατήσει το ευρωπαϊκό όραμα (...) θα το πληρώσουμε όλοι (...) θα χαθεί το ευγενέστερο πολιτικό επίτευγμα των μεταπολεμικών χρόνων» (στο ΒΗΜΑ)

ΡΕΒΑΝΣ: «Αυτό ακριβώς είναι το μάθημα: ότι τα πράγματα αλλάζουν. Οι αλλαγές είναι συστημικές, αναπότρεπτες και ανελέητες. Αυτό που ήταν σίγουρο μέχρι σήμερα δε θα έχει καμιά ισχύ από αύριο. Είναι παράλογο, αντιφατικό και άδικο. Αλλά έτσι είναι. Στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα απλώς έρχεται ο λογαριασμός των τριών τελευταίων δεκαετιών του 20ού αιώνα. Πλήττονται βάναυσα οι άνθρωποι, αλλά αρκετοί από τους πληττόμενους είναι σαν τον πατροκτόνο που ζητάει να του αναγνωριστεί ότι έμεινε ορφανός» (στα ΝΕΑ)

ΤΕΛΟΣ ΚΑΛΟ; «"Ο γιος μου είναι οικονομολόγος στη Ρωσία και μου είπε πως αν γίνει κάτι με τις τράπεζες θα γίνει το Σαββατοκύριακο. Ετσι μου είπε κάθε Παρασκευή να παίρνω τα χρήματα μου σπίτι". Την περασμένη Παρασκευή η γιαγιά είχε τα χρήματα της στο σπίτι και ακολουθώντας πιστά τις συμβουλές του γιου της, "γλίτωσε" το "κούρεμα"» (στο ΕΘΝΟΣ)

ΚΟΥΒΑΡΙ: «Προκύπτει ένα ακόμη σημαντικό ερώτημα για το τι ακριβώς θέλουν οι Ρώσοι από την Κύπρο. Τους είναι χρήσιμη μόνο όσο βρίσκεται εντός της Ευρωζώνης; (...) 'Η μήπως βλέπουν την πιθανότητα μιας Κυπριακής Δημοκρατίας σε ρόλο ρωσικού συνοδοιπόρου, ενδεχομένως εκτός ευρώ; (...) Η κυπριακή πολιτική ηγεσία πρέπει να τα ζυγίσει όλα τώρα: τις διαθέσεις των Γερμανών, τη γεωπολιτική σημασία των κοιτασμάτων αερίου, τη στάση του Ισραήλ και τα σχέδια των Ρώσων (...) οι αποφάσεις που θα λάβει η Λευκωσία δεν θα έχουν να κάνουν μόνο με το ποιος θα πληρώσει τι. Θα πρόκειται μάλλον για αποφάσεις από εκείνες που καθορίζουν τον γεωπολιτικό προσανατολισμό μιας χώρας για πολλά χρόνια» (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)