Από τα «καινοφανή» αυτής της εκλογικής αναμέτρησης, η επίθεση του ΠΑΣΟΚ κατά ΝΔ από πιο «δεξιές» θέσεις. Ο νέος ηγέτης του ΠΑΣΟΚ δεν «αποκαλύπτει» και καυτηριάζει τη ΝΔ για τη νεοφιλελεύθερη πολιτική και ιδέες της - θα ήταν σαν να στρεφόταν κατά του «εαυτού» του - αλλά για «συντήρηση». Επικρίνεται, δηλαδή, η ΝΔ, γιατί υστερεί έναντι του ΠΑΣΟΚ στην προώθηση νεοφιλελεύθερων «τομών» και «ρήξεων». Αυτές συνιστούν το «καινούριο» και «προοδευτικό». Στην πραγματικότητα, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έχει «ενσωματώσει» την κριτική που ασκούσε για καιρό ο Α. Ανδριανόπουλος, που μεμφόταν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης για «αριστερή»(!), άρα αναχρονιστική, πολιτική...

Μ' αυτήν την έννοια, είναι το ΠΑΣΟΚ, που «γέρνει», ιδεολογικοπολιτικά, προς την «ακροδεξιά»... Το ΠΑΣΟΚ γίνεται κήρυκας και εκφραστής των θεωριών του κοινωνικού δαρβινισμού, της επικράτησης των νόμων της ζούγκλας της αγοράς, με ό,τι αυτό συνεπάγεται... Η σημασία αυτής της «εξέλιξης», που συσκοτίζεται στον προεκλογικό κουρνιαχτό, θα φανεί μετά τις εκλογές, αλλά θα είναι αργά, αν το ΠΑΣΟΚ αισθάνεται «δικαιωμένο» από τη λαϊκή ψήφο... Η αλήθεια για τη ΝΔ είναι ότι είναι «αμετακίνητα» ο εκφραστής των νεοφιλελεύθερων επιλογών. Ο Κ. Καραμανλής ήταν ο πρώτος που βγήκε και χαιρέτισε τις αποφάσεις του Διευθυντηρίου της ΕΕ την περασμένη βδομάδα. Φοράει, όμως, φιλολαϊκές μάσκες, γιατί πρέπει να ανέβει στην εξουσία, εγκλωβίζοντας ταυτόχρονα τη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Οι διαχωριστικές γραμμές είναι όσο ποτέ πιο ευδιάκριτες. Ακριβώς επειδή «κλίνουν» στην ίδια όχθη ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, επιχειρούν να σπείρουν σύγχυση... Επίσης, στο αιώνιο δίλημμα «συντήρηση - πρόοδος», ολοένα και περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι οι δύο μονομάχοι εργάζονται για την οπισθοδρόμηση, για το νέο κοινωνικό Μεσαίωνα... Το «ποιος είναι καταλληλότερος» να ηγείται αυτής της αντιδραστικής πορείας, δεν (πρέπει να) αφορά τα λαϊκά στρώματα.