Τετάρτη 18 Δεκέμβρη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ
Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Αντιθέσεις και «αντιθέσεις»

Πολλοί αναλυτές, ξένοι και Ελληνες, αναφέρονται στις αντιθέσεις μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως εκδηλώθηκαν στη Σύνοδο της Κοπεγχάγης. Αρκετοί, μάλιστα, υποστηρίζουν ότι στην Κοπεγχάγη σημειώθηκε η πρώτη σοβαρή προσπάθεια της ΕΕ για χειραφέτηση από τις ΗΠΑ, με αντικείμενο το τουρκικό αίτημα για τον προσδιορισμό μιας κοντινής ημερομηνίας έναρξης των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας. Ενα αίτημα, το οποίο υποστηρίχτηκε θερμά από την αμερικανική κυβέρνηση.

Η απόφαση της Συνόδου, με την οποία το αίτημα της τουρκικής κυβέρνησης παραπέμπεται για απάντηση το Δεκέμβρη του 2004, προκάλεσε «πικρία» στην Αγκυρα και «ενόχληση» στην Ουάσιγκτον. Στο πλαίσιο αυτό, ερμηνεύτηκε ως απάντηση στις πιέσεις που ασκήθηκαν το τελευταίο διάστημα από την κυβέρνηση των ΗΠΑ και προσωπικά από τον Πρόεδρο Μπους.

Οι αντιθέσεις μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων είναι μια πολύ παλιά ιστορία, τόσο παλιά, όσο ο ίδιος ο ιμπεριαλισμός. Ο ανταγωνισμός είναι συστατικό στοιχείο του συστήματος. Ωστόσο, όλα αυτά θα πρέπει να εκτιμούνται στις πραγματικές τους διαστάσεις. Η σωστή εκτίμηση αυτών των αντιθέσεων συμβάλλει στην ανάπτυξη των λαϊκών κινημάτων και βοηθάει στην επιτυχία των στόχων τους, στο βαθμό που καταφέρνουν να αξιοποιούν τη διάθεση του ιμπεριαλιστή να κατασπαράξει τον ανταγωνιστή του.

Ωστόσο, τόσο η υπερεκτίμηση αυτών των αντιθέσεων, όσο και η υποτίμησή τους συμβάλλουν στη διαμόρφωση μιας στρεβλής εικόνας της πραγματικότητας. Στην υπερεκτίμηση, αντιστοιχεί η «επανάπαυση» ότι ο ανταγωνισμός από μόνος του θα οδηγήσει τους καπιταλιστές στην αλληλοεξόντωσή τους. Στην υποτίμηση, αντιστοιχεί η απόρριψη σημαντικών ευκαιριών, που παρέχονται μέσα από τον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό για την προώθηση σειράς στόχων από το λαϊκό κίνημα.

Σημειώνουμε τα παραπάνω, γιατί κάποιοι θιασώτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης φθάνουν στο σημείο να παρουσιάζουν τη Σύνοδο της Κοπεγχάγης περίπου ως την αρχή του τέλους του αμερικανικού ιμπεριαλισμού κάτω από τα «χτυπήματα» της ΕΕ. Ισχυρίζονται, μάλιστα, ότι οι λαοί των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης οφείλουν να υποστηρίξουν τους «εταίρους» σ' αυτήν την αντιπαράθεση.

Πράγματι, στη Σύνοδο της Κοπεγχάγης, εκδηλώθηκαν αντιθέσεις, όχι μόνο μεταξύ της ΕΕ και των ΗΠΑ, αλλά και μεταξύ των ίδιων των «εταίρων». Κατ' αρχήν, θα ήταν μέγιστη αφέλεια να πιστέψει κανείς ότι η ΕΕ είναι «συμπαγής» απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες. Κατά δεύτερο λόγο, οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές χρειάζονται πολύ καιρό ακόμη για να σηκώσουν ανάστημα απέναντι στους Αμερικανούς. Ομως, είτε έτσι, είτε αλλιώς, οι λαοί, όχι μόνον της Ευρώπης, αλλά ολόκληρου του κόσμου δεν έχουν κανένα κοινό συμφέρον με τους ιμπεριαλιστές της ΕΕ, δε διαλέγουν τους εκμεταλλευτές τους, αντιπαλεύουν την εκμετάλλευση.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ