Ε, κάτι είναι κι αυτό, σκεφθήκαμε τότε. Θα πληρώσουμε, βέβαια, για τη νέα ...μεγάλη ιδέα της Ολυμπιάδας 2004, αλλά μόνο με όσα έχουμε. Τουλάχιστον δε θα χρεώσουμε και τα παιδιά μας ή τα εγγόνια μας...
Ελα, όμως, που τα πράγματα δεν ήταν έτσι. Πριν από λίγες μέρες, μια ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων πληροφορούσε κάθε ενδιαφερόμενο ότι η Ελλάδα πήρε δάνειο ύψους 1,5 δισεκ. ευρώ (πεντακόσια και πλέον δισεκατομμύρια δραχμές) για τις ανάγκες της Ολυμπιακής Προετοιμασίες.
Με την ίδια ανακοίνωση, επίσης, γινόταν γνωστό, ότι η ίδια τράπεζα έχει παραχωρήσει κι άλλο δάνειο ύψους 100 εκατ. ευρώ (34 δισεκ.δρχ.), για την κατασκευή του τραμ στην Αθήνα.
Και το πράγμα γινόταν ακόμη περισσότερο ανησυχητικό, μιας και το παραμικρό δεν ανακοινώθηκε από την κυβέρνηση. Τίποτε δεν ειπώθηκε από τους αρμόδιους υπουργούς, έστω, οι οποίοι υπέγραψαν τις σχετικές συμβάσεις και -πάντα στο όνομα του λαού- μας χρέωσαν όλους, κι εμάς και τα παιδιά μας, για τα παραπάνω και ποιος ξέρει ποια ποσά ακόμη.
Προφανώς, θεώρησαν το θέμα άνευ αξίας και σημασίας. Αλλωστε, για μισό τρισεκ. δραχμές επρόκειτο. Ούτε καν για ένα...
ΜΠΟΛΙΚΗ είναι η φιλολογία των ημερών αυτών στις εφημερίδες, σχετικά με τις εξελίξεις, στην Τουρκία και το κατεχόμενο μέρος της Κύπρου, την επίδραση των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στην Κοπεγχάγη και τα σχετικά.
Και δε λέμε, δικαιολογημένο και βάσιμο είναι το σχετικό ενδιαφέρον. Το περιεχόμενο της φιλολογίας αυτής, όμως, σφραγίζεται -με τον ένα ή άλλον τρόπο- με την προσδοκία τέτοιων εξελίξεων στη γειτονική χώρα, ώστε να γίνει αποδεκτή η «λύση Ανάν».