Οσο για την «εμβληματική» και προοδευτική «τομή» που παρουσιάστηκε με παχιά λόγια περί διαχωρισμού κράτους και Εκκλησίας, όχι απλά παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες πανηγυρικά, αλλά τελικά αποδεικνύεται «κόλπο γκρόσο» και για τον επιχειρηματικό εναγκαλισμό των δύο. Εδώ βέβαια οι άνθρωποι δεν δίστασαν να βαφτίζουν «ρήξη με τον εθνικισμό» τη ΝΑΤΟική συμφωνία των Πρεσπών και συνολικά τα ΝΑΤΟικά σχέδια στην περιοχή, που αλείφουν «βούτυρο στο ψωμί» εθνικισμών και αλυτρωτισμών, σε αυτά θα κολλούσαν; Μ' αυτά και μ' αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ, με τον «αριστερό» μανδύα, φέρει σε πέρας και άλλη μια βρώμικη αποστολή: Να διδάξει τον «ρεαλισμό» της υποταγής στα εργατικά και λαϊκά στρώματα. Αυτό το μάθημα ο λαός πρέπει να το αγνοήσει, δυναμώνοντας τον αγώνα για τις δικές του ανάγκες, για την πραγματική φιλολαϊκή ρήξη σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του.