Φίλε Μήτσο, σε γνωρίζω από παλιά. Παίρνω αφορμή από το κάλεσμά σου στους βετεράνους κομμουνιστές να πάρουν θέση στο θέμα που δημιουργήθηκε, ή μάλλον που δημιούργησες εσύ με την Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος. Σαν βετεράνος κι εγώ απαντώ:

Μήτσο Κωστόπουλε, νεαρό παιδί, αυθόρμητα, ξεκίνησες τα πρώτα σου βήματα στο ΚΚΕ. Εργατόπαιδο, οικοδόμος. Εγινες δεκτός με χαρά από το Κόμμα. Σε προώθησε σε στελεχική θέση, σε βουλευτική θέση και αντιπρόεδρο της Βουλής χωρίς να προβάλει καμιά αντίρρηση. Πώς άνοιξες τα μάτια σου, στα γηρατειά σου πια, να δεις τέρατα και σημεία στο Κόμμα και να φωνάζεις φωναχτά και γραπτά από τηλεοράσεις και από τον Τύπο «Αλέκα φύγε, Χαρίλαε μίλα»; Δεν ξαφνιάστηκες, Μήτσο, από την αποδοχή και την προβολή που σου έκαμαν τα γραπτά και τηλεοπτικά ΜΜΕ και σε προκαλούν κάθε μέρα κι εσένα και τους άλλους τρεις πρώην να πείτε και άλλα ακόμα;

Δεν ήξερες εσύ, σαν παλιός κομμουνιστής, από τα νιάτα σου ότι πολλές αντικομμουνιστικές κεραίες έχουν στηθεί γύρω από το ΚΚΕ, για να πιάνουν και να μεταδίδουν αυτά που σας ψαρεύουν να λέτε;

Εγώ, φίλε Μήτσο, δεν αποδίδω τα όσα λέτε και κάνετε σε πονηρές προθέσεις. Η εκτίμησή μου είναι ότι πέσατε πολύ έξω. Τραβήξατε σε πολύ λαθεμένο δρόμο, για να πείτε τον πόνο σας και τις παρατηρήσεις σας, σε περίοδο, μάλιστα, συνεδρίου του Κόμματος. Εκτιμώ ακόμη ότι η τιμή και τα αξιώματα που σας έδωσε το Κόμμα σας ξάφνιασαν και σας έκαναν να υπερεκτιμήσετε τις κομματικές σας γνώσεις και ικανότητες, ώστε να μπορείτε να φωνάζετε, «Αλέκα παραιτήσου, Χαρίλαε μίλησε». Φίλε Μήτσο Κωστόπουλε, έλα στα πρώτα σου βήματα. Ποτέ δεν είναι αργά.

ΚΟΒ Αγίου Νικολάου Λάρισας