Αυτό κάνουν οι Κωστόπουλος - Θεωνάς και καλούν το Κόμμα να αλλάξει πορεία. Οι ενέργειές τους επιβεβαιώνουν ότι παίρνουν μέρος σε μια προσπάθεια, που γίνεται από τα έξω και με τη βοήθεια των ΜΜΕ, να πιεστεί το Κόμμα, να αλλάξει την πολιτική του, κάτι που δεν το κατάφεραν όταν ήταν μέσα στο Κόμμα.

Η λυσσασμένη επίθεση που γίνεται ενάντια στο Κόμμα, με το στόχο αυτό και που μέρος της αποτελεί η στάση, η τακτική και η δραστηριότητα των πρώην σ/φων Κωστόπουλου - Θεωνά - Ντρέκου - Μαντζουράνη, φανερώνει με τον καλύτερο τρόπο, ότι κάποιοι έχουν ενοχληθεί πολύ από την πολιτική του ΚΚΕ αυτά τα χρόνια και αυτοί οι κάποιοι δε χωρά αμφιβολία, ότι είναι ο ταξικός αντίπαλος της εργατικής τάξης και του Κόμματός της.

Βέβαια, κανείς δεν είναι τόσο αφελής, ώστε να νομίζει ότι το κάνουν αυτό, γιατί βλέπουν ότι το ΚΚΕ δεν πάει καλά και θέλουν να το βοηθήσουν! Φυσικά, εκείνοι που αναλαμβάνουν αυτή την ύπουλη επίθεση κατά του Κόμματος, προσπαθούν να τη συγκαλύψουν επιχειρώντας να θέσουν σε κίνηση τα φιλοκομματικά αντανακλαστικά των χιλιάδων μελών και οπαδών και να τα στρέψουν ενάντια στην ηγεσία. Ετσι καμώνονται, πως τους έπιασε ο πόνος, γιατί, τάχα, το Κόμμα περιθωριοποιείται, κινδυνεύει, δε συσπειρώνει κλπ. Παράλληλα όμως αποφεύγουν - με έντεχνο τρόπο - να σταθούν, να βάλουν στη ζυγαριά τις απόψεις τους σε κεφαλαιώδη ζητήματα σε αντιπαράθεση με τις απόψεις του Κόμματος. Από την πείρα βγαίνει ότι μέγα μέρος της αντικομμουνιστικής επίθεσης και μάλιστα το πιο βρώμικο έχει γίνει εν ονόματι των συμφερόντων του Κόμματος και πάντα φταίει η κακή ηγεσία, το κακό στέλεχος. Η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα. Αραγε για το καλό του Κόμματος δεν έλυσαν τις όποιες διαφορές είχαν μέσα στα καταστατικά πλαίσια και τα δικαιώματα, που είχαν, αλλά προτίμησαν με τη στάση και την πρακτική τους, να αναγορεύσουν τους ταξικούς - κομματικούς εχθρούς σε διαιτητές και συνηγόρους τους; Για το καλό του Κόμματος ο Μ. Κωστόπουλος κράτησε τη στάση που κράτησε στις βουλευτικές εκλογές, με την ανομολόγητη ελπίδα ότι ένα κακό εκλογικό αποτέλεσμα θα βοηθήσει για να περάσουν καλύτερα οι απόψεις του; `Η μήπως για το καλό του Κόμματος κάνουν την προβοκατόρικου στιλ έκκληση προς τους βετεράνους κομμουνιστές να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους και να συγκρουστούν με την ηγεσία του;

- Να δούμε τι θα κάμουν ακόμη για το καλό του Κόμματος - θα υποτιμούσε τη νοημοσύνη τους κανείς αν εκτιμούσε, ότι δε γνωρίζουν, πού οδηγεί η τακτική τους αυτή, ότι οι πολιτικές τους θέσεις και οι ενέργειές τους βρίσκουν αντίθετο το σύνολο σχεδόν των μελών και οπαδών του Κόμματος. Το ξέρουν αλλά απ' ό,τι φαίνεται στοχεύουν αλλού, στο να αποτρέψουν κάποιο κόσμο, που είναι έτοιμος να κάνει το βήμα και να παλέψει μαζί με τους κομμουνιστές. Που πείστηκε ότι η πολιτική του μετώπου δίνει απάντηση στα προβλήματά του, στα αδιέξοδα της ελληνικής κοινωνίας. Πολλά συμπεράσματα μπορεί να βγάλει κανείς όταν σταθεί με προσοχή στα ζητήματα, που συγκεντρώνουν τα πυρά του αντιπάλου και που προτάσσουν οι πρώην σ/φοι. Είναι ακριβώς εκείνα τα ζητήματα, που ανοίγουν το δρόμο δίνουν προοπτική για διεργασίες, που στοχεύουν σε μια άλλη εξουσία στη χώρα, που αμφισβητούν την κυριαρχία των μονοπωλίων και τα πυρά γίνονται ακόμη πιο πυκνά, όταν βλέπουν ότι αυτή η πολιτική βρίσκει όλο και περισσότερους οπαδούς και έξω από το ΚΚΕ.

Οταν βρίσκονται άνθρωποι που συνεργάζονται για την υλοποίηση αυτών των στόχων. Δε θα ενοχλούσε τόσο πολύ οποιαδήποτε άλλη συνεργασία, ενότητα, συσπείρωση ή το οποιοδήποτε μέτωπο, όσο πλατύ και μαζικό και αν ήταν εφόσον θα είχε άλλο περιεχόμενο, άλλους στόχους. Ο αντιμονοπωλιακός - αντιιμπεριαλιστικός χαρακτήρας που του δίνει το ΚΚΕ και ο αγωνιστικός του παλμός είναι που πειράζει και ενοχλεί. Από την άλλη πάλι η οποιαδήποτε πολιτική, που δε συσπειρώνει, που μένει στο περιθώριο ή στις απλές θεωρητικολογίες πάλι δεν ενοχλεί. Ομως ακριβώς, επειδή η πολιτική του ΚΚΕ ξεφεύγει από τα ανεκτά όρια, που έχει βάλει η άρχουσα τάξη και επειδή έχει προοπτική και συσπειρώνει πλατιές μάζες εργαζομένων, γι' αυτό το λόγο προκαλεί τη λυσσαλέα επίθεσή της. Συχνά ακούμε τους εκπροσώπους της να δηλώνουν απειλητικά ότι το ΚΚΕ δεν κινείται στα όρια της νομιμότητας. Και βέβαια όλα αυτά τα γνωρίζουν τα πρώην στελέχη του ΚΚΕ, αλλά κάνουν ότι τα αγνοούν και αποπροσανατολίζουν, σπέρνοντας αμφιβολίες και διαστρεβλώνοντας τις πολιτικές του θέσεις. Μιλάνε για εθνικισμό, θρησκοληψία και διάφορες άλλες ανοησίες, ενώ γνωρίζουν πολύ καλά, ότι οι θέσεις του ΚΚΕ γι' αυτά τα θέματα είναι ξεκάθαρες ακόμα από την ίδρυσή του.

Σε ό,τι αφορά το περιβόητο ζήτημα, που το έχουν κάμει σημαία τους, της ενότητας της Αριστεράς, γιατί κάνουν πως δε γνωρίζουν, τι έφταιξε στο παρελθόν ή τι φταίει τώρα και δεν προχωρεί, αφήνοντας αιχμές, ότι αυτό έχει να κάμει με τη στάση του ΚΚΕ. Προτείνουν διάλογο χωρίς προαπαιτούμενα, όπως λένε, χωρίς αρχές και προσανατολισμό χωρίς να πάρουμε υπόψιν μας τις εμπειρίες του παρελθόντος. Κάνουν πως δε γνωρίζουν ότι η ηγεσία του ΣΥΝ διακηρύσσει σε όλους τους τόνους, ότι κάνει συνεργασία με όλους πλην του ΚΚΕ, το ότι η πολιτική του κόμματος βρίσκεται σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση των άλλων δυνάμεων που επικαλούνται και δεν υπάρχουν οι απαραίτητες βάσεις για συνεργασίες σε επίπεδο ηγεσιών. Σήμερα, αυτές οι δυνάμεις που τις ονομάζει αριστερές ο Κωστόπουλος και η παρέα του, όχι μόνο αριστερή πολιτική δεν έχουν, αλλά έχουν αφαιρέσει από το λεξιλόγιό τους ακόμη και τις λέξεις, που χρησιμοποιεί η Αριστερά για να αναδείξει τις κύριες αντιθέσεις, που επικρατούν στην κοινωνία, όπως π.χ. εργατική τάξη, μονοπώλια, ιμπεριαλισμός κλπ. Τι να συζητήσεις σήμερα με δυνάμεις, που έχουν ξεκαθαρίσει ότι δεν παλεύουν για την ανατροπή του καπιταλισμού, αλλά αρκούνται, στον εκσυγχρονισμό του και σπέρνουν αυταπάτες στους εργαζόμενους, ότι μπορούν να καλυτερεύσουν τη ζωή τους στα πλαίσια αυτού του συστήματος και χωρίς να αμφισβητείται η εξουσία των μονοπωλίων. Με δυνάμεις, που παίζουν μέσα στα πλαίσια της διαχείρισης του συστήματος. Αλλωστε, σε ζητήματα όπου θα μπορούσε να υπάρξει κοινή δράση, αυτό έγινε, όπως π.χ. στο θέμα του εκλογικού νόμου και της απλής αναλογικής. Το ΚΚΕ με βάση πάντα τη μαρξιστική επιστημονική θεωρία του είχε και έχει πολιτική ενωτική, πολιτική συμμαχιών. Αυτή η πολιτική σήμερα εκφράζεται σε κοινωνικό επίπεδο, σε επίπεδο λαϊκής βάσης. Αναδείχνει τις κύριες αντιθέσεις, που είναι: Εργατική τάξη - μονοπώλια, λαοί - ιμπεριαλισμός και παίρνει υπόψη του το κατά πόσο αυτή η ενότητα και οι συμμαχίες βοηθούν να ανέβει το επίπεδο συνειδητοποίησης της εργατικής τάξης, έτσι ώστε να μπορέσει να παίξει τον ιστορικό της ρόλο. Είναι η πολιτική για την οικοδόμηση του ΑΑΔ Μετώπου που στοχεύει στη συγκέντρωση όλων των δυνάμεων, που έχουν συμφέρον και εναντιώνονται στην εξουσία των μονοπωλίων και στον ιμπεριαλισμό και που πρέπει να την αναδείξει και όξυνση της ταξικής πάλης να στοχεύουν στην ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και την αντικατάστασή της με τη λαϊκή εξουσία. Τέλος, τα πρώην στελέχη του ΚΚΕ γνωρίζουν πολύ καλά, πόσο ολισθηρός είναι ο δρόμος, που ακολούθησαν και πού οδηγεί. Ισως υπάρχει ακόμα περιθώριο να μην τον συνεχίσουν. Ας το ξανασκεφτούν γιατί γι' αυτούς δεν υπάρχει το ελαφρυντικό «δεν ήξερα», «δε μου είπαν».

Μέλος του Γραφείου Περιοχής Κρήτης