Αυτό που γίνεται στο Κόμμα, από την αρχή ακόμη της χρονιάς, αλλά και νωρίτερα, σχεδόν από το 15ο Συνέδριο και δώθε, με την τέτοια μεταχείριση του συντρόφου Μήτσου Κωστόπουλου, είναι πολύ κακό: α) δεν «εξελέγη» μέλος της ΚΕ και β) τώρα η διαγραφή. Η μέθοδος δε, που ακολουθείται μετά τη διαγραφή, θυμίζει το ανώμαλο καθεστώς που επικρατούσε στο Κόμμα τα χρόνια του Εμφυλίου και μετέπειτα μέχρι τη λήξη της παρανομίας έξω δήθεν από τους κανόνες λειτουργίας μας. (Ο Μ. Κωστόπουλος, επειδή αποδέχεται προσκλήσεις και μιλάει για τα προβλήματα του λαού, σε διάφορα Εργατικά Κέντρα κλπ.).

Προσωπικά γνωρίζω το Μ. Κωστόπουλο, απ' τα χρόνια της πρώτης Καραμανλικής οκταετίας, που για όποιον δεν την έζησε και δεν τη θυμάται, να πως πως ήταν το πιο στυγνό, αυταρχικό, αστυνομικό κράτος που γνώρισε ο τόπος μας. Στα συνδικάτα δε, κυριαρχούσαν οι Μακρυθεοδωρακαίοι και οι Λυκιαρδοπουλαίοι. Τιτάνιος ο τότε αγώνας των συντρόφων, να αντιμετωπίσουν την τρομοκρατία και ταυτόχρονα να εξυγιάνουν το συνδικαλιστικό κίνημα. Γι' αυτό δημιουργήθηκε η πανελλήνια συντονιστική των οικοδόμων και η κίνηση των 115 σωματείων (και όχι των 114 που είπε ένας σύντροφος και χαρακτήρισε τον Μ. Κωστόπουλο ύποπτο), που έφτασαν τα 1.115 σαρώνοντας τη μαφία των Μακρυθεοδωρικών, αλλά και ανοίγοντας το δρόμο για καλύτερες εξελίξεις, ανατρέποντας και τον Καραμανλή. Από τα πρωτοβάθμια σωματεία ξεκίνησε ο αγώνας τότε κι από εκεί πρέπει να ξεκινάμε, αλλά με μόχθο μέχρι εξαντλήσεως, ώστε να πετύχουμε τη συσπείρωση των μελών του κάθε κλάδου. Σ' αυτούς τους αγώνες ο Μήτσος Κωστόπουλος αναδείχτηκε πρωτομάστορας στη μαζικοποίηση των σωματείων και ηγέτης καλός, στους αγώνες τους σκληρούς του χώρου του. Προτέρημα μεγάλο είναι να τυχαίνει ο κάθε αγωνιστής και ηγέτης της γενικής ή πλατιάς αν θέλετε αποδοχής και εκτίμησης και όχι μειονέκτημα.

Σύντροφοι αγαπητοί, από σφάλματα ηγεσιών των ΚΚ και μάλιστα με τη σφραγίδα τήρησης των καταστατικών τους αρχών, τις οποίες πάντα επικαλούμαστε, φτάσαμε στην ανατροπή του σοσιαλιστικού στρατοπέδου και τη βύθιση της ανθρωπότητας στο έρεβος και στο έλεος των κεφαλαιοκρατών που διαφεντεύουν τώρα την ανθρωπότητα.

Το Κόμμα μας στη μεγάλη πορεία του προσέφερε με τους αγώνες που οργάνωσε και καθοδήγησε, πάρα πολλά στο λαό μας και στην πατρίδα μας (ΕΑΜ, ΔΣΕ, Αντιδικτατορικός Αγώνας) και σήμερα είναι ζωτική ανάγκη η ύπαρξή του και δράση του για το λαό μας.

Στην περίοδο αυτή που διανύουμε και με το πρόγραμμα και τις αποφάσεις του 15ου Συνεδρίου για το χτίσιμο του πλατιού μετώπου που στοχεύει να απεγκλωβίσει τις παγιδευμένες μάζες του λαού μας από το δικομματισμό και να τις οδηγήσει στο δρόμο του αγώνα για καλύτερη ζωή, δε συμβάλλουν οι διαγραφές και ιδιαίτερα του μεγέθους και του ήθους του Μήτσου Κωστόπουλου.

Είμαι 70 χρόνων και η συμμετοχή μου στο Κόμμα και γενικότερα στο κίνημα, ως μαχητής και από τους λίγους εναπομείναντες του ΔΣΕ, καθώς και μετά το 1955 με συμμετοχή σ' όλους τους αγώνες και στην πορεία του κινήματος, μου δίνει το δικαίωμα να κάνω μια πρόταση - έκκληση στην ΚΟΒ του Μήτσου Κωστόπουλου, αλλά και στην ηγεσία του Κόμματος:

Να συνέλθουν και να αποφασίσουν την ανάκληση της διαγραφής και στο συνέδριο που οργανώνεται να γίνουν εκατέρωθεν κριτικές και αυτοκριτικές. Δεν πάει να προσπαθούμε για συγκρότηση και πλάτεμα μετώπου του λαού μας απ' τη μια και απ' την άλλη διαγραφές και μαλώματα με μέλη και στελέχη του μεγέθους του Μήτσου Κωστόπουλου.

Βόλος