Την ακούμε και τη διαβάζουμε με προσοχή. Η κ. Αννα Παναγιωταρέα είναι δημοσιογράφος. Εργάζεται σε κρατικό κανάλι. Στη ΝΕΤ. Πληρώνεται δηλαδή με τα χρήματα του ελληνικού λαού. Λειτουργεί όμως σαν κυβερνητικός υπάλληλος, με εξέχουσα θέση στην προώθηση της μαύρης κυβερνητικής προπαγάνδας και το προβοκάρισμα των λαϊκών αγώνων.

Καταλαβαίνουμε, η δουλιά που της έχει ανατεθεί είναι ο εξωραϊσμός της αντιλαϊκής πολιτικής, η δυσφήμηση όσων αγωνίζονται, το χτύπημα των αγώνων. Και αυτή τη δουλιά προσπαθεί να την κάνει με τον καλύτερο τρόπο, αξιοποιώντας όλη την πείρα και τα μέσα που διαθέτει. Γι' αυτό άλλωστε και οι εργοδότες της φροντίζουν για τον παχυλό μισθό της.

Ομως από την κ. Παναγιωταρέα, έμπειρη δημοσιογράφο, θα περιμέναμε περισσότερα πράγματα. Η γλώσσα που μιλά και γράφει, μας είναι γνωστή. Μας θυμίζει τη γνωστή ξύλινη γλώσσα του Ρέππα, του Αρσένη, του Ανθόπουλου, του Τσουκάτου. Είναι ακριβώς η γλώσσα που χρησιμοποιείται στα "μπιλιετάκια" πουστέλνουν, προσπαθώντας να δυσφημίσουν, να προβοκάρουν, να παραπληροφορήσουν, να αποπροσανατολίσουν, να διασπάσουν, να τσακίσουν το μαθητικό κίνημα.

Εχει περισσότερες δυνατότητες η κ. Παναγιωταρέα! Θα μπορούσε να βάλει και το προσωπικό της στοιχείο, να αναμορφώσει το περιεχόμενο των "σημειωμάτων", να το δώσει με το δικό της τρόπο, πρωτότυπο. Παρ' όλα αυτά όμως συνεχίζει να αναμασά, με ξερό και ανούσιο τρόπο, ακριβώς ό,τι της σερβίρουν. Ετσι όμως αποκαλύπτεται, γίνεται αναποτελεσματική, την παίρνουν χαμπάρι και οι πέτρες.

Πραγματικά μας απογοητεύει!