"Αυτό που έχουμε να κάνουμε αυτές τις μέρες είναι να κινητοποιηθούμε όλοι. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι τα αιτήματα των μαθητών και των γονιών, ανεξάρτητα αν μερικοί διαφωνούν ή φοβούνται τον εισαγγελέα, είναι δίκαια. Επομένως εδώ η κυβέρνηση πρέπει να κάνει το πρώτο βήμα. Δεν μπορεί να κάνει το πρώτο βήμα ο μαθητής".

Τα παραπάνω τόνισε χτες, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα, σε συνέντευξή της στο δημοσιογράφο Λ. Κομίνη, στο Ραδιοσταθμό "Πλάνετ". Ταυτόχρονα η Αλ. Παπαρήγα υπογράμμισε ότι "το ΚΚΕ αγωνίζεται όχι απλώς για ανοιχτά σχολεία αλλά και για πραγματική μόρφωση", ενώ προειδοποίησε ότι "οι αγώνες για την παιδεία είναι μπροστά μας".

Η Αλ. Παπαρήγα ξεκίνησε τη συνέντευξή της στο Λ. Κομίνη, δίνοντας την είδηση για την επέμβαση του εισαγγελέα στην Αρτα, υπογραμμίζοντας: "Ολα τα κόμματα της αντιπολίτευσης προχθές στη Βουλή, ανεξαρτήτως της άποψης που υπάρχει, είτε για τις μορφές πάλης, είτε για την ίδια τη μεταρρύθμιση, καταγγείλαμε τον αυταρχισμό και μάλιστα απέναντι σε μαθητές, απέναντι σε αυτή την ηλικία. Από αυτή την άποψη έχει μεγάλη ευθύνη ο κ. Σημίτης".

Ολόκληρη η συνέντευξη έχει ως εξής:

Λ. Κ.: Νομίζω ότι και οι γονείς που αυτή την ώρα ζητάνε να ανοίξουν τα σχολεία και σπάνε τα λουκέτα, τον εισαγγελέα δε θα τον θέλουν μέσα στα σχολεία και με αυτό τον τρόπο να ανοίξουν. Θα ήθελα να μας πείτε, γιατί ακούσαμε πολλά επιχειρήματα από την πλευρά της κυβέρνησης, για τη θερμή συμπαράσταση και υποστήριξη της προσπάθειας των μαθητών να καταλάβουν τα σχολεία, υπάρχουν καταγγελίες του υπουργού που λένε ότι μέλη της ΚΝΕ μοίραζαν προκηρύξεις, ότι βουλευτές επισκέφτηκαν σχολεία και ότι και το τμήμα της ΟΛΜΕ που πρόσκειται στο ΚΚΕ υποθάλπει τις καταλήψεις και σήμερα βλέπουμε και τον "Ριζοσπάστη", ενώ οι άλλες εφημερίδες φωνάζουν πια για τις καταλήψεις γιατί η χρονιά χάνεται, έχει τίτλο "Καμαρώνουμε για τον αγώνα των παιδιών μας".

Α. Π.: Είναι δικαίωμα του κάθε κόμματος, και όλα τα κόμματα το ασκούν, να παρεμβαίνουμε μέσα στην κοινωνία. Και μάλιστα εμείς το κάνουμε ανοιχτά, έτσι που μπορεί ένα μέρος της κοινωνίας να μας συμπαθήσει, άλλο όχι. Εχουμε μια ανοιχτή δράση. Γνωρίζουμε βεβαίως ότι το κάθε κίνημα, όπως το μαθητικό, το νεολαιίστικο, έχει τη δική του αυτοτέλεια. Εμείς σαφώς είμαστε υπέρ του αγώνα για την παιδεία. Από εκεί και πέρα πρέπει να σας πω ότι τις μορφές πάλης, τη διάρκεια και το πείσμα, τις καθορίζει κάθε φορά η οξύτητα του προβλήματος, οι επιλογές των ίδιων που αγωνίζονται. Και με αυτή την έννοια, δε θα έλεγα ότι είναι σωστό να διαχωριστούμε σε αυτούς που είναι υπέρ των καταλήψεων ή σε αυτούς που είναι κατά, αλλά σε αυτούς που είμαστε κατά του νόμου της κυβέρνησης και υπέρ του δικαιώματος του αγωνίζεσθαι, ή όχι. Οι μορφές σε άλλες διαδικασίες είναι ένα ζήτημα που αφορά τους ίδιους τους αγωνιζόμενους. Η κυβέρνηση θέλει να κλείσει στόματα, να καταργήσει κάθε οργανωμένη και ανοιχτή διαμαρτυρία.

Λ. Κ.: Υπάρχει ένα δεδομένο, ότι η χρονιά για πάρα πολλά παιδιά είναι απειλητικός ο κίνδυνος να χαθεί.

Α. Π.: Αυτό είναι υπερβολικό. Αυτό το πρόβλημα είναι της κυβέρνησης.

Λ. Κ.: Το πρόβλημα είναι της κυβέρνησης, αλλά έχει αντανάκλαση στα παιδιά.

Α. Π.: Το ΚΚΕ αγωνίζεται όχι απλώς για ανοιχτά σχολεία και ξέρετε ότι έχουμε μια ιστορική πορεία στα ζητήματα της εκπαίδευσης. Αγωνιζόμαστε για ανοιχτά σχολεία αλλά και για πραγματική μόρφωση. Το πρόβλημα είναι η κυβέρνηση. Και όσο περνάνε τα χρόνια, αν δεν αλλάξει πολιτικά η κατάσταση στην Ελλάδα, θα έχουμε ακόμα πιο δραματικές επιλογές, είτε στο εσωτερικό, είτε στα σύνορά μας, είτε στη γύρω περιοχή. Εμείς θέλουμε να προλάβουμε ακόμα πιο αρνητικές καταστάσεις. Η κυβέρνηση σήμερα θα μπορούσε να κάνει αυτό που είχε γίνει και στο παρελθόν. Να πει ότι "παγώνω προσωρινά το νόμο" ή να αναστείλει ορισμένες διαδικασίες που είναι στο επίκεντρο της συζήτησης.

Λ. Κ.: Εμμέσως δεν ανέστειλε στο θέμα των εξετάσεων, έστω μεταβατικά γι' αυτή τη χρονιά και την επόμενη;

Α. Π.: Το θέμα δεν είναι να πει ένα χρόνο δεν κάνουμε εξετάσεις. Το βασικό ζήτημα των εξετάσεων για εμάς είναι ότι πρέπει να απεξαρτηθεί το Λύκειο από την είσοδο στα ΑΕΙ και να αποκτήσει μια οντότητα.

Λ. Κ.: Η απεξάρτηση δεν οδηγεί στις γενικές εξετάσεις; Γιατί κάποιος τρόπος πρέπει να υπάρχει για να μπαίνουν στο πανεπιστήμιο.

Α. Π.: Σε αυτό το ζήτημα εμείς έχουμε σκέψεις, το είπα και χθες στη Βουλή και εδώ είμαστε ανοιχτοί να ακούσουμε και τις σκέψεις των πανεπιστημίων και των άλλων κομμάτων, πώς θα γίνεται η ένταξη στα ΑΕΙ αυτών που θέλουν να πάνε. Μπορεί να γίνει κατά σχολή, μπορεί να υπάρξουν κάποιες εξετάσεις κατά σχολή, αυτό θα το συζητήσουμε, εγώ δε θέλω να δεσμευτώ. Μέσα στο Κόμμα έχουμε επεξεργαστεί αυτό το ζήτημα και αν δεν το έχουμε δημοσιοποιήσει είναι επειδή καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι σωστό σαν κόμμα να μετατραπούμε σε εκπαιδευτική ηγεσία. Και είναι ένα επιστημονικό πρόβλημα να αξιοποιήσουμε την πείρα, τη θετική και την αρνητική και άλλων χωρών. Για εμάς όμως το θέμα είναι ουσιαστικό. "Τελειώνω το λύκειο, έχω ένα απολυτήριο", αυτό πρέπει να έχει ένα αντίκρισμα σε γνώσεις. Υπάρχουν και άλλες λύσεις, μεταλυκειακές σχολές επαγγελματικής κατάρτισης κλπ. Ας βάλει αυτό το θέμα η κυβέρνηση. Δε θα ανασταλούν οι αγώνες. Θα αντιμετωπιστεί το πρόβλημα και θα συνεχιστούν οι αγώνες, με άλλες μορφές.

Λ. Κ.: Δεν υπάρχει όριο στους αγώνες όταν βρισκόμαστε μπροστά σε αδιέξοδα και αδικούνται κάποιοι οι οποίοι δε φταίνε, όπως είναι οι μαθητές; Π. χ. έχουμε τώρα ένα νόμο που ψήφισε η Βουλή καλώς ή κακώς και το κόμμα αυτό θα κριθεί στις εκλογές γι' αυτή την πολιτική του και ο ελληνικός λαός έχει κάθε δικαίωμα να το αποδοκιμάσει ή να το επιδοκιμάσει. Υπάρχει και το όριο του χρόνου για τη διδακτέα ύλη. Αυτά δεν πρέπει να συνεκτιμηθούν και να υπάρξει από όλες τις πλευρές μια κατανόηση και μια υποχώρηση για να βρεθεί μια λύση;

Α. Π.: Πάντα οι αγώνες έχουν όρια. Ο αγώνας γενικά δεν έχει όριο, οι αγώνες οι συγκεκριμένοι κάθε φορά έχουν όρια. Πείτε μου, όμως, τα όρια ποιος θα τα καθορίσει; Ο εισαγγελέας, η αστυνομία, η τρομοκρατία, οι εκβιασμοί ή οι ίδιοι οι μαθητές θα αποφασίσουν γι' αυτά; Οι αγώνες έχουν όρια. Η πολιτική της κυβέρνησης δεν έχει όρια; Διότι με αυτή τη λογική οδεύουμε για πλήρη κατάργηση των αγώνων. Σήμερα βρισκόμαστε σε μια καινούρια φάση. Παλαιότερα οι αγώνες έδιναν ορισμένα επιμέρους αποτελέσματα. Σήμερα επειδή πρόκειται για στρατηγικές επιλογές δε φέρνουν ενδεχόμενα άμεσα αποτελέσματα. Για να έχει όριο ο συγκεκριμένος αγώνας, όρια δε θα έχουν οι αγώνες γενικά, χρειάζεται η ευρύτατη κινητοποίηση όλης της κοινής γνώμης. Δηλαδή των εργαζομένων, των συνδικάτων, των επιστημόνων, της διανόησης, των κομμάτων και δε λέω να υιοθετήσουν τις θέσεις του ΚΚΕ αλλά ακριβώς μια τέτοια παγκινητοποίηση θα ανεβάσει την πίεση, θα φέρει κάποιο αποτέλεσμα και θα πάρουν τα πράγματα όχι την πορεία της ύφεσης αλλά την πορεία μιας πιο νέας, ολοκληρωμένης παρέμβασης που δε δέχεται απλώς την κατάληψη.

Λ. Κ.: Αυτή τη στιγμή έτσι όπως είναι τα πράγματα, με όλα τα λάθη που έχει διαπράξει η κυβέρνηση και όλα τα λάθη που έχουν διαπράξει και οι εκπαιδευτικοί, νομίζετε ότι μπορεί να υπάρξει ένα modus viventi, να συνεχιστεί η σχολική χρονιά και να ξεκινήσει ένας διάλογος για να βρεθεί μια λύση;

Α. Π.: Βεβαίως, είναι θέμα πολιτικής.

Λ. Κ.: Δηλαδή αν γίνει μια συμφωνία από την πλευρά και του υπουργείου ότι θα υπάρξει πραγματικός διάλογος και δημόσιος και εν πάση περιπτώσει σε ένα τραπέζι που να είναι όλοι ίσοι μεταξύ ίσων, νομίζετε ότι μπορεί να συνεχιστεί η σχολική χρονιά;

Α. Π.: Αν μου το λέγατε εσείς αυτό, θα το εξέταζα. Αλλά η κυβέρνηση έχει δώσει εξετάσεις και στο παρελθόν, τα ίδια έκανε στους αγρότες και σε όλους. Κοιτάζει να κερδίσει χρόνο για να γίνει το δικό της. Περιμένουμε κατ' αρχήν να δούμε τι θα πει η κυβέρνηση.

Λ. Κ.: Είπε ο κ. Αρσένης να συνεχίσουμε τη χρονιά και να κάτσουμε σε ένα τραπέζι να συζητήσουμε.

Α. Π.: Δεν τον "κόβει" η χρονιά τον κ. Αρσένη. Είναι στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης αυτός ο νόμος. Αυτό που έχουμε να κάνουμε αυτές τις μέρες, είναι να κινητοποιηθούμε όλοι. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι τα αιτήματα των μαθητών και των γονιών, ανεξάρτητα αν μερικοί διαφωνούν ή φοβούνται τον εισαγγελέα, είναι δίκαια. Επομένως εδώ η κυβέρνηση πρέπει να κάνει το πρώτο βήμα. Δεν μπορεί να κάνει το πρώτο βήμα ο μαθητής. Από εκεί και πέρα δεν είμαστε εμείς που υπαγορεύουμε και αυτό από λόγους αντίληψης και δεν το λέω για παραχώρηση σε κανέναν, οι μορφές πάλης, η έκταση και η διάρκεια των αγώνων καθορίζονται και από τις διαθέσεις των ίδιων. Σε αυτό όμως που δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω, είναι ότι οι αγώνες για την παιδεία είναι μπροστά μας.

Λ. Κ.: Είχαμε μια επιστολή από τη Φιλοσοφική χθες, που είναι υπό κατάληψη από καιρό και κινδυνεύουν να χάσουν το εξάμηνο. Επίσης στην Κρήτη υπάρχουν προβλήματα. Τι πρόκειται να γίνει με αυτό;

Α. Π.: Πολύ φοβάμαι ότι ο πραγματικός αγώνας στα ΑΕΙ δεν έχει γίνει. Γίνονται ορισμένες κινητοποιήσεις, τις θεωρώ πολύ αποσπασματικές και με αυτή την έννοια καμιά φορά μια κινητοποίηση η οποία έχει μια αποσπασματικότητα και είναι και αποσπασμένη από την ενημέρωση της κοινής γνώμης δεν είναι και αποτελεσματική. Προβληματιζόμαστε πάρα πολύ για τις μορφές πάλης, όχι για να κάνουμε τη χάρη στην κυβέρνηση, αλλά ένας αγώνας δεν κρίνεται μόνο από τη μορφή πάλης, κρίνεται και από το μέτωπο, από την πολυμορφία και ειδικά για τα ΑΕΙ πιστεύω ότι ο μεγάλος αγώνας δεν έχει γίνει. Δυστυχώς στα πανεπιστήμια η κατάσταση είναι ακόμα πιο άθλια.

Λ. Κ.: Εχω τη διαβεβαίωσή σας ότι τη συζήτηση που αφήσαμε για την οικονομία και τις εργασιακές σχέσεις θα την κάνουμε κάποια άλλη στιγμή;

Α. Π.: Βεβαίως. Απλώς θέλω να πω ότι οι αναδιαρθρώσεις που γίνονται στην αγορά εργασίας φαίνονται ακόμα πιο έντονα στο νόμο για την παιδεία. Ο κάθε λογικός άνθρωπος καταλαβαίνει ότι αν θέλω να κάνω πλήρη αναδιοργάνωση αρνητική στην αγορά εργασίας, πρέπει να προσαρμόσω και την παιδεία και δυστυχώς αυτό γίνεται.