Μόλις 128 χιλιόμετρα απέχει το Μαντούδι από το Σύνταγμα και από τα γραφεία των καρεκλοκένταυρων, που δεν προφτάνουν αυτό το διάστημα να κόβουν κορδέλες, ευδαιμονούντες και ευημερούντες αυτοί και οι αριθμοί τους. Στο Μαντούδι, όμως, και στην ευρύτερη περιοχή της Βορειοκεντρικής Εύβοιας, οι αριθμοί, τα νούμερα και τα ποσοστά έχουν πάρει ένα άλλο, ένα τοπικό, περιεχόμενο. Εδώ δε μετράνε τους άνεργους και την ανεργία, γιατί έχασαν πια το λογαριασμό. Εδώ μετράνε την εργασία, που κοντεύει να γίνει μια ...ιδέα και τους εργαζόμενους, που τείνουν να εξαφανιστούν ως ...είδος, μετά και το νέο «λουκέτο» που έβαλε η «ΒΙΟΜΑΓΝ» (μεταλλεία πρώην Σκαλιστήρη).

Με συνεχείς κινητοποιήσεις, το τελευταίο διάστημα, οι άνεργοι της περιοχής επιχειρούν να διανύσουν αυτά τα 128 χιλιόμετρα, να διαμαρτυρηθούν πιο κοντά στα θεόκλειστα ώτα των αρμοδίων, να απαιτήσουν «δουλιά και όχι ανεργία». Μέχρι τώρα, εισέπραξαν την αδιαφορία, τον εμπαιγμό, αλλά και τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα. Τώρα, που η παρουσία τους και μόνο στους δρόμους χαλά την εικόνα της προεκλογικής ευδαιμονίας και αναδεικνύει το εφιαλτικό αυριανό τοπίο, όχι μόνο του Μαντουδίου, αλλά της χώρας ολόκληρης, βρίσκουν απέναντί τους το απαίσιο πρόσωπο του «κράτους του νόμου», τα ΜΑΤ και τα ρόπαλα. Για να επιβεβαιωθεί, για μια ακόμα φορά, ότι ο δρόμος προς τη σύγχρονη βαρβαρότητα είναι στρωμένος με ακόμα πιο έντονο αυταρχισμό.