Υπό απαγόρευση έχει θέσει ουσιαστικά η κυβέρνηση το δικαίωμα των εργαζομένων στο Δημόσιο Τομέα να προσφεύγουν στα διοικητικά δικαστήρια για την επίλυση μισθολογικών και άλλων διαφορών τους! Οσο και αν ακούγεται απίστευτο είναι αληθινό και καθαρό επίτευγμα της κυβέρνησης Σημίτη. Οι δημόσιοι υπάλληλοι που θα θελήσουν να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη για μισθολογικά ή εργασιακά προβλήματα βρίσκονται αντιμέτωποι με μια σειρά, ανυπέρβλητα πολλές φορές, εμπόδια που έχει ορθώσει η κυβέρνηση, τα οποία ουσιαστικά αχρηστεύουν και εξουδετερώνουν το συνταγματικό δικαίωμά τους για «δικαστική προστασία». Τα εμπόδια, τα οποία προφανώς απορρέουν από τη βούληση της κυβέρνησης να αποτρέπει τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα να διεκδικούν και δικαστικά τα δικαιώματά τους, είναι τόσο οικονομικής φύσης (υψηλά παράβολα και δικαστικά έξοδα) όσο και μακροχρόνια παραμονή των υποθέσεων στα συρτάρια των δικαστηρίων.

Τα στοιχεία, τα πιο σημαντικά, που συνθέτουν το οξυμένο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί είναι τα εξής:

Πρώτον, με νόμο του 1999 (τον 2717) προβλέπεται ότι από τις 18 Ιούλη του περασμένου χρόνου για να συζητηθούν στο Εφετείο οι εφέσεις πρέπει να καταβληθεί παράβολο 3.000 δρχ. από κάθε υπάλληλο που συμμετέχει στην έφεση και όχι ένα για κάθε έφεση! Πρόκειται για ένα χαράτσι, το οποίο σε ομαδικές προσφυγές όπως συνήθως συμβαίνει, ανέρχεται σε εκατοντάδες χιλιάδες ή εκατομμύρια δραχμές. Αυτό συμβαίνει παρά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που είχε αποφανθεί ότι το παράβολο αφορά όλους που περιλαμβάνονταν στην έφεση. Αξίζει να σημειωθεί όμως ότι το παράβολο αυτό δεν αφορά ούτε τα δικαστικά έξοδα ούτε τη δικηγορική αμοιβή. Σύμφωνα με μετριοπαθείς υπολογισμούς το κόστος για προσφυγή στο Πρωτοδικείο και το Εφετείο - όχι Συμβούλιο της Επικρατείας - είναι γύρω στις 200.000 δρχ.! Μάλιστα από 1 Ιούλη 2000 θα αυξηθεί περισσότερο μετά την απόφαση για υπερδιπλασιασμό στην αμοιβή των δικηγόρων. Είναι ολοφάνερο ότι η εισπρακτική λογική της κυβέρνησης και η αντίληψή της για πληρωμή -και μάλιστα ακριβή- όλων των υπηρεσιών του δημοσίου αποτελεί ένα πρώτο σοβαρό παράγοντα υπονόμευσης του δικαιώματος προσφυγής στη Δικαιοσύνη.

Δεύτερον, ακόμα πιο σοβαρό είναι το λεγόμενο ζήτημα της ομοδικίας. Πολύ συχνά παρατηρείται το φαινόμενο να απορρίπτονται αγωγές με το ίδιο αντικείμενο επειδή διαφέρει το ποσό μεταξύ των εναγόντων! Δηλαδή, εξωθούνται τα πράγματα σε μια κατάσταση όπου υποχρεώνεται να ασκείται μία αγωγή ξεχωριστά για κάθε εργαζόμενο και αίτημα! Είναι φανερό ότι αν γενικευτεί και επικρατήσει αυτή η πρακτική των διοικητικών δικαστηρίων αφενός η απονομή της Δικαιοσύνης θα καθυστερεί πολύ περισσότερο -λόγος γίνεται για 15ετία ή 20ετία!- και από την άλλη το οικονομικό κόστος θα είναι απαγορευτικό και θα αποθαρρύνει τους εργαζόμενους να διεκδικούν και μέσω των δικαστηρίων το δίκιο τους για μισθολογικές και άλλες διαφορές. Αυτό το τελευταίο φαίνεται ότι επιδιώκει η κυβέρνηση, ακριβώς γιατί τη βολεύει στην πολιτική λιτότητας που εφαρμόζει. Αξίζει να σημειωθεί ότι με βάση την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί σήμερα, η εκδίκαση των αγωγών σε πρώτο βαθμό «απαιτεί» 2-3 χρόνια και άλλα 3 χρόνια στο εφετείο! Ετσι σήμερα στο Εφετείο εξετάζονται ακόμα υποθέσεις του 1993!!!

Τρίτον, επίσης σημαντικό ζήτημα είναι αυτό του δικαστικού ενσήμου (αγωγόσημου). Πρόκειται για το παράβολο που ο κάθε ενάγων καταθέτει στο Δικαστήριο κατά την πρώτη συζήτηση της αγωγής και ανέρχεται στο 1 τοις χιλίοις επί του αιτούμενου ποσού που ζητείται με την αγωγή. Ενώ στα πολιτικά δικαστήρια, δηλαδή για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, το αγωγόσημο καταβάλλεται όταν το απαιτούμενο ποσό ξεπερνά το 1 εκατ. δρχ. στα διοικητικά δικαστήρια το ένσημο καταβάλλεται για κάθε ποσό!

Αξίζει να σημειωθεί ότι είναι συνήθης τακτική η μαζική προσφυγή δημοσίων υπαλλήλων στα διοικητικά δικαστήρια για μισθολογικά τους προβλήματα (επιδόματα πάσης φύσης (οικογενειακά, ανθυγιεινά κλπ), ένταξη σε μισθολογικές κλίμακες, διάφορες απαιτήσεις για τα εργασιακά, κ.α.), γεγονός που έχει δημιουργήσει μια ασφυκτική και απαράδεκτη κατάσταση στον τομέα αυτό. Η κυβέρνηση όσο επιμένει να μην την αλλάζει - υπάρχουν συγκεκριμένες προτάσεις - τόσο θα επιβεβαιώνει ότι χρησιμοποιεί όλα τα μέσα για να κρατά δεμένους χειροπόδαρα τους εργαζόμενους στο δημόσιο. Ακόμα και αχρηστεύοντας συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματά τους.