ΔΙΑΝΟΗΣΗ: Επένδυση ελπίδων | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Κόντρα στη νέα (α)ταξία

ΔΙΑΝΟΗΣΗ: Επένδυση ελπίδων

Πληθαίνουν μέρα με τη μέρα οι εκδηλώσεις των ανθρώπων της διανόησης που αναλαμβάνουν, στο πλευρό του λαού μας, το μερίδιο του χρέους, της ευθύνης και της τιμής, μπροστά στα συσσωρευμένα προβλήματα. Των ανθρώπων της σκέψης, του λόγου και της πράξης, των ανθρώπων της επιστήμης και της Τέχνης που δε μένουν περίκλειστοι και ομφαλοσκοπούντες στον κρυστάλλινο πύργο της αδιαφορίας και της αδράνειας, αλλά συντάσσονται με τις λαϊκές προοδευτικές δυνάμεις που δέχονται την επίθεση της παγκοσμιοποιημένης αδηφαγίας του κεφαλαίου, τη θηριωδία της «νέας τάξης» και τα αποτελέσματα της «εκσυγχρονιστικής» ευρωπαϊκής σύμπλευσης.

Οπωςέγινε και κατά την περίοδο της Κατοχής, κάθε μέρα και περισσότερο γίνεται φανερή η αντίσταση των πνευματικών εκείνων ανθρώπων που δεν υποκύπτουν και δε συντάσσονται με το «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω». Ούτε αποδέχονται τα μεταμοντέρνα ιδεολογήματα του τέλους της φιλοσοφίας και της ιστορίας ούτε τις θεωρίες του τίποτα, (νιχιλισμού).

Ηεπίθεση κατά του «Ριζοσπάστη», έδωσε μια πρόσθετη αιτία, για να εκδηλωθεί η ευρύτερη κοινωνική συμπαράσταση, η οποία βρήκε τη συνεπικούρηση του πνευματικού χώρου, στο όνομα υπεράσπισης της ελευθεροτυπίας και των κοινωνικών θεσμών και αξιών. Και η συμπαράταξη αυτή των πνευματικών ανθρώπων ενισχύεται ακόμη περισσότερο, στην πορεία προς τις εκλογές στα πλαίσια του κοινωνικού μετώπου και των θέσεων και των αρχών που εκφράζει το ΚΚΕ. Το σημαντικό είναι ότι οι φωνές αυτές αντίστασης στον ξεπεσμό που εκφράζεται από τους δύο βασικούς διεκδικητές της εξουσίας, βρίσκουν απήχηση στην ευρύτερη προοδευτική διανόηση.

Ανθρωποι των γραμμάτων, της επιστήμης και τις τέχνης που σπούδασαν με θυσίες, με το μόχθο της οικογένειας, άνθρωποι προικισμένοι, που αποτελούν «επένδυση ελπίδων» για την κοινωνία, δηλώνουν την παρουσία και τη συνδρομή τους, στον εργάτη, τον αγρότη, τον άνεργο, δηλώνουν τη συμμετοχή στους αγώνες.

Οι γνώσεις του επιστήμονα, ο λόγος του διανοητή, η έμπνευση του καλλιτέχνη, αποτελούν στοιχεία του κοινωνικού πλούτου του λαού μας, απ' όπου συναθροίζονται και στον οποίο πρέπει να αποδίδονται. Ας μην ξεχνούν το κοινωνικό τους καθήκον, όπως έλεγε ο Βίκτωρ Ουγκώ: «Φωτίστε το κεφάλι του λαού, για να μην το κόψουν οι δήμιοί του κάποια μέρα».

Του
Γιώργου Κ. ΤΣΑΠΟΓΑ