Η Κομισιόν, με «τεχνητή» καθυστέρηση δύο βδομάδων, ανακοίνωσε χτες στις Βρυξέλλες το δωδέκατο φαρμακερό «πακέτο» αγροτικών τιμών και συνοδευτικών μέτρων για την εμπορική περίοδο 2000 - 2001, αποφασίζοντας επιπλέον την ανατροπή των δημοσιονομικών αποφάσεων του Βερολίνου («Ατζέντα 2000») και τη μείωση των δαπανών για τη ζάχαρη, ύψους 300 εκατομμυρίων ΕΥΡΩ, για την «ανασυγκρότηση του Κόσσοβου». Οσον αφορά το αγροτικό «πακέτο» προτείνονται όλα τα αποφασισθέντα ως «Ατζέντα 2000», με δραστικές μειώσεις τιμών στα σιτηρά και το βόειο κρέας, ενώ «παγώνουν» οι τιμές σ' όλα τα υπόλοιπα (βλέπε «Ρ», 8/2/2000).

Η επιπλέον δυσάρεστη έκπληξη αφορά την απαράδεκτη πρόταση της Κομισιόν για χρηματοδότηση της ευρωπαϊκής κατοχής του Κοσσυφοπεδίου, σε βάρος των Ευρωπαίων αγροτών. Πρόκειται για απόφαση, που αν εγκριθεί από το Συμβούλιο Υπουργών Γεωργίας, μπορεί να δημιουργήσει ένα «προηγούμενο», επιβάλλοντας πρωτόγνωρες κοινοτικές πολιτικές, που θα «εξοικονομούν» από τα ήδη ισχνά γεωργικά ταμεία οτιδήποτε έξοδα προκύπτουν (...) την τελευταία στιγμή. Ετσι έγινε και αυτή τη φορά. Η αρμόδια για τη χρηματοδότηση του Κόσσοβου, Γερμανίδα επίτροπος Μ. Σρέγιερ, ανακοίνωσε (...) ξαφνικά στην Κομισιόν ότι τα κονδύλια 300 εκατ. ΕΥΡΩ, που είχαν αποφασιστεί ομόφωνα από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, δεν μπορούσαν να βρεθούν. Οι ευρωπαϊκές «μεγάλες δυνάμεις» βομβαρδίζουν εύκολα, υπόσχονται ακόμη ευκολότερα, αλλά μετά ξεχνούν να βάλουν το χέρι στην τσέπη, ακόμη και για να εξυπηρετήσουν μακροπρόθεσμα γεωστρατηγικά τους συμφέροντα.

Η επίτροπος πρότεινε και η Κομισιόν αποδέχτηκε ότι αυτά τα κονδύλια «προπαγάνδας» δεν μπορούσαν να «εξοικονομηθούν» παρά μόνο από τον ταλαίπωρο αγροτικό τομέα. Απαιτήθηκαν δύο βδομάδες για «διαβουλεύσεις» και η Κομισιόν ανακοίνωσε χτες, μαζί με το φαρμακερό «πακέτο», και το φιρμάνι για μειώσεις στην ΚΟΑ ζάχαρης. Αυτό σημαίνει δύο πράγματα ταυτόχρονα. Από τη μια ανατρέπονται οι αγροτικές δημοσιονομικές συμφωνίες της «Ατζέντας 2000», και μάλιστα με το στανιό. Απ' την άλλη δημιουργείται πλέον «προηγούμενο» για περικοπές από τον αγροτικό τομέα, οι οποίες θα χρηματοδοτούν οποιαδήποτε έκτακτη «ανάγκη» κοινοτικής πολιτικής με φιρμάνι της Κομισιόν, που 'ναι μεγάλο αφεντικό της «κοινής» αγροτικής πολιτικής.