Δεν του φτάνει η αγωνία του να επιβιώσει, παλεύοντας για 10η μέρα με τις λάσπες, ο λαός της Θεσσαλίας έχει να αντιμετωπίσει και «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» της κυβέρνησης, που υπόσχεται «άμεσες αποζημιώσεις (...) χωρίς γραφειοκρατία» και «ταχεία αποκατάσταση των υποδομών». Παρθενογένεση δεν υπάρχει όμως ούτε για την κυβερνητική κοροϊδία απέναντι στα θύματα των φυσικών καταστροφών. Για παράδειγμα, οι σεισμόπληκτοι του δήμου Μινώα Πεδιάδος στην Κρήτη είχαν ακούσει ακριβώς τις ίδιες υποσχέσεις πριν από τρία χρόνια, αλλά συνεχίζουν να ζουν σε κοντέινερ 25 τ.μ., όπου ξεπαγιάζουν τον χειμώνα και σκάνε από τη ζέστη το καλοκαίρι. Για να καταθέσουν φάκελο αποζημίωσης, αντιμετώπισαν μια απίστευτη γραφειοκρατία. Η έγκριση των αποζημιώσεων έχει προχωρήσει μόνο για 10 από τους 1.000 φακέλους που έχουν κατατεθεί, ενώ οι ανατιμήσεις στα δομικά υλικά αποτρέπουν πολλούς από το να πάρουν δάνειο. Οι σεισμόπληκτοι συνεχίζουν και σήμερα να πληρώνουν ΕΝΦΙΑ και λογαριασμούς ρεύματος για τα χαλασμένα σπίτια, ενώ πολλοί βρίσκονται αντιμέτωποι με πλειστηριασμούς και κατασχέσεις. Οι υποδομές δεν έχουν αποκατασταθεί και οι μαθητές έκαναν και φέτος αγιασμό σε κοντέινερ. Παρόμοια είναι η κατάσταση στις πλημμυροπαθείς περιοχές της Σητείας, της Χερσονήσου, της Αγίας Πελαγίας: Ακόμα δεν έχει προχωρήσει ολοκληρωτικά η αποζημίωση των πληγέντων και οι κάτοικοι μάταια περιμένουν τη δημιουργία αντιπλημμυρικών έργων για να μην επαναληφθούν τα ίδια στην επόμενη «θεομηνία». Καμία αναμονή και εφησυχασμός δεν χωράει λοιπόν και για τον λαό της Θεσσαλίας. Η οργή και η αγανάκτηση να γίνουν διεκδίκηση και αγώνας, να μην αποδεχτούν σαν «κανονικότητα» ούτε την καταστροφή, ούτε την κοροϊδία.