Μόνο ...σιγουριά δεν νιώθουν οι πλημμυροπαθείς της Θεσσαλίας μετά τις κυβερνητικές εξαγγελίες για τις «αποζημιώσεις» και την «αποκατάσταση» των τεράστιων καταστροφών.

Αντίθετα, έρχονται κι αυτές να επιβεβαιώσουν ότι χωρίς οργάνωση, διεκδίκηση και αγώνα, το μέλλον στον κάμπο είναι δυσοίωνο. Χιλιάδες βιοπαλαιστές αγροτοκτηνοτρόφοι κινδυνεύουν με «χαριστική βολή», ενώ για άλλους «επενδυτές» αναδύονται από τα λασπόνερα «ευκαιρίες» και κερδοφόρα σχέδια.

Την ώρα της μεγάλης ανάγκης, κι ενώ οι ευθύνες κυβέρνησης και κρατικού μηχανισμού είναι εγκληματικές, η κρατική αρωγή εξαντλείται στο «μια από τα ίδια»: Εκτακτες επιδοτήσεις που δεν φτάνουν ούτε για να καθαριστούν τα σπίτια από τη λάσπη.

Αναστολές σε φορολογικές υποχρεώσεις υπό προϋποθέσεις. Επιδότηση ενοικίου - «ουδέν μονιμότερον του προσωρινού» για όσους αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους.

Και βέβαια, ένα βουνό που πρέπει να ανέβουν επαγγελματίες, αγρότες και κτηνοτρόφοι, για να αποζημιωθούν μερικώς, χωρίς να ξέρουν αν και πώς θα παράξουν ξανά στον τόπο τους.

Τα παχιά λόγια της κυβέρνησης για «άμεση ανταπόκριση του κράτους» είναι ακόμα πιο προκλητικά αν σκεφτεί κανείς την «τύχη» όσων δοκιμάστηκαν σε προηγούμενες πλημμύρες, πυρκαγιές και σεισμούς. Οπως οι βιοπαλαιστές της Θεσσαλίας, που έζησαν τον «Ιανό» και τον μεγάλο σεισμό στη Λάρισα.

`Η ο λαός στη Β. Εύβοια, που συνεχίζει μόνος του να δίνει μάχη μετά την καταστροφική πυρκαγιά, όπως και στο πλημμυρισμένο Ληλάντιο Πεδίο. Αλλά και στο σεισμόπληκτο Αρκαλοχώρι της Κρήτης, όπου οι πληγέντες ζουν τους «μετασεισμούς» της εγκατάλειψης από τον κρατικό μηχανισμό.

Το ίδιο κράτος που αποδείχτηκε επιλεκτικά ανήμπορο να προστατέψει τον λαό από φυσικές απειλές, δεν μπορεί και δεν θέλει να προσφέρει ουσιαστική φροντίδα και αποκατάσταση μετά την καταστροφή.

Θεωρώντας μάλιστα αδιαπραγμάτευτο ότι η όποια βοήθεια δοθεί θα είναι «εντός δημοσιονομικών ορίων», η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της διαρρέουν ήδη σχέδια για «διορθώσεις στο παραγωγικό μοντέλο», «προγράφοντας» τους βιοπαλαιστές αγροτοκτηνοτρόφους, που δεν χωρούν στα σχέδια της ΚΑΠ.

Οσο για έργα πρόληψης και προστασίας; Ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα, όπως ξεκαθάρισε τις προάλλες ο υπουργός Επικρατείας Μ. Βορίδης, «αναρωτώμενος» προκλητικά αν θα πρέπει να σχεδιάσουμε αντιπλημμυρικά έργα για την αντιμετώπιση φαινομένων ...χιλιετίας, όπως χαρακτήρισε την καταιγίδα «Ντάνιελ».

Οταν θέλουν να δικαιολογήσουν τις καταστροφές και να κρύψουν τις ευθύνες τους, ανακαλύπτουν την «κλιματική κατάρρευση» που προκαλεί «ακραία φαινόμενα».

Οταν όμως επιβεβαιώνεται τραγικά η ανάγκη της πρόληψης, επικαλούνται ξεδιάντροπα τη ...σπανιότητα των φαινομένων και ισχυρίζονται ότι το κόστος της προστασίας είναι αναντίστοιχο με τον κίνδυνο της καταστροφής. Η πολιτική του κόστους - οφέλους στην πιο κυνική, στην πιο απάνθρωπη εκδοχή.

Τέλος, η συζήτηση για τη στήριξη των πληγέντων επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά τον μύθο της «ευρωπαϊκής αλληλεγγύης», που καταρρέει με πάταγο.

Η απάντηση της προέδρου της Κομισιόν στον πρωθυπουργό για τη «δημοσιονομική ευελιξία» και την ενίσχυση με κοινοτικούς πόρους ήταν ...«περάστε τον άλλο μήνα», παραπέμποντας στους γνωστούς ευρωπαϊκούς «μηχανισμούς», που σε προηγούμενες καταστροφές αρνήθηκαν να δώσουν ακόμα και ψίχουλα για αποζημιώσεις.

Με φόντο τα κατεστραμμένα χωριά και τα πλημμυρισμένα χωράφια, η κυβέρνηση στήνει το «αφήγημα» της επόμενης μέρας, που δεν χωράει τις αγωνίες και τις ανάγκες του λαού. Οχι μόνο των πλημμυροπαθών της Θεσσαλίας αλλά συνολικά των λαϊκών στρωμάτων, που τους κουνάει το δάχτυλο να μη ζητάνε και πολλά πολλά, επειδή τα «δημοσιονομικά περιθώρια» εξαντλήθηκαν μετά τις φυσικές καταστροφές.

Δεν διστάζει μάλιστα η κυβέρνηση να καλλιεργεί την «ανθρωποφαγία» ανάμεσα σ' αυτούς που πνίγηκαν και σ' αυτούς που κάηκαν, για το ποιος θα πρωτοπάρει την πενιχρή κρατική βοήθεια. «Αν νομίζετε ότι η πολιτεία θα σας ξεχάσει τώρα που τα βλέμματα στρέφονται στη Θεσσαλία, αυτό δεν θα συμβεί», είπε κυνικά και χωρίς να ντρέπεται ο πρωθυπουργός στους κατοίκους του πολύπαθου Εβρου.

Απέναντι σ' αυτήν την ωμότητα και τον κυνισμό, που χαρακτηρίζει την πολιτική όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων, ο λαός στη Θεσσαλία, στον Εβρο, στην Αττική, στη Ρόδο και παντού αντέταξε τους προηγούμενους μήνες την αλληλεγγύη, κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου για να σώσουν ό,τι σώζεται.

Τώρα είναι η ώρα να γίνει η αγανάκτηση δύναμη οργάνωσης, αγώνα, διεκδίκησης! Μέσα από τις Επιτροπές που στήνονται σε κάθε περιοχή, με τη στήριξη συνδικάτων και φορέων, να πάρει απάντηση η άγρια αντιλαϊκή πολιτική, που βάζει στο ζύγι του κέρδους τις ζωές μας, διεκδικώντας αποζημιώσεις 100%, πλήρη αποκατάσταση, πραγματική προστασία του λαού.