Πριν από τρία χρόνια, η αρμόδια επίτροπος της ΕΕ απαντούσε στην Ερώτηση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ για την πλήρη αποζημίωση των πλημμυροπαθών της Καρδίτσας από τον «Ιανό»: «Σε περίπτωση σοβαρών φυσικών καταστροφών, το Ταμείο Αλληλεγγύης της ΕΕ μπορεί να συμβάλει στην κάλυψη του κόστους των ενεργειών έκτακτης ανάγκης και αποκατάστασης. Οι ιδιωτικές ζημίες δεν είναι επιλέξιμες. Ωστόσο, το Ταμείο δεν είναι μέσο ταχείας αντίδρασης. Η υλοποίησή του και η σχετική δημοσιονομική διαδικασία μπορεί να χρειαστούν αρκετούς μήνες για να ολοκληρωθούν».

Την ίδια ακριβώς απάντηση έχει δώσει η Κομισιόν σε όλα τα αντίστοιχα αιτήματα και τις Ερωτήσεις του ΚΚΕ: Για τους πλημμυροπαθείς της Εύβοιας και αυτούς της Κρήτης, για τους σεισμοπαθείς της Σάμου, για τους πυρόπληκτους σε όλη την Ελλάδα, η δήθεν «αλληλεγγύη» της ΕΕ δεν περιλαμβάνει αποζημιώσεις, που «δεν είναι επιλέξιμες», ενώ όλες οι διαδικασίες περνάνε από την «κρησάρα» των «δημοσιονομικών αντοχών» και τα κάθε είδους παζάρια στο εσωτερικό της ΕΕ.

Ακόμη και στις ελάχιστες περιπτώσεις που τα ταμεία αυτά «ενεργοποιούνται», δίνουν μόνο ψίχουλα - για τον σεισμό στην Κρήτη το 2021, η αποζημίωση κάλυψε το ...0,94% του κόστους της ζημιάς που προκλήθηκε - και με κριτήριο την περιβόητη «αρχή» του κόστους - οφέλους. Το ίδιο κριτήριο ισχύει και στην πρόληψη, όπου τα έργα για την προστασία του λαού είναι «μη επιλέξιμα» από τα χρηματοδοτικά προγράμματα της ΕΕ, ενώ κι όσα γίνονται, είναι ως επί το πλείστον αποσπασματικά και αναποτελεσματικά, χωρίς ενιαίο σχεδιασμό.

Αποκαλυπτική είναι η Οδηγία της ΕΕ, που επικαλούνται αυτές τις μέρες δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, για τους «χάρτες κινδύνου πλημμύρας». Σύμφωνα με την Οδηγία, οι χάρτες αυτοί θα πρέπει να περιλαμβάνουν πρακτικές και μέσα «που δεν συνεπάγονται υπερβολικό κόστος στον τομέα της διαχείρισης των κινδύνων πλημμύρας»! Επίσης, όσον αφορά το ποιες παρεμβάσεις θα γίνουν και πού, εξαρτάται από τη λεγόμενη «οικονομική αποδοτικότητα», για την προσέλκυση δηλαδή κεφαλαίων ή για την προστασία μεγάλων επενδύσεων.

Οι περιοχές με αυτά τα χαρακτηριστικά έχουν προτεραιότητα σε αντιπλημμυρικά έργα, σε αντίθεση με άλλες, «αραιοκατοικημένες» ή «με περιορισμένους οικονομικούς πόρους», που αφήνονται ...στο έλεος λοιμών και καταποντισμών! Τι άλλο λένε η ΕΕ και οι οργανισμοί της στην ανάλυση του κόστους - οφέλους για την αντιπλημμυρική προστασία; Οτι «είναι οικονομικά αποδοτικότερο να προστατευθούν από την πλημμύρα εκείνοι με τα μεγαλύτερα περιουσιακά στοιχεία (δηλαδή εύπορες οικογένειες ή πολύτιμα εργοστάσια) από το να προστατευθούν εκείνοι που είναι φτωχοί και με πενιχρά περιουσιακά στοιχεία»!

Για τέτοιον κυνισμό και για τέτοια απανθρωπιά μιλάμε... Κι επειδή ανησυχούν για την έκρηξη της λαϊκής οργής την ώρα της καταστροφής, έχουν έτοιμο και το «αντίδοτο» της μαύρης προπαγάνδας: «Δεδομένου ότι οι περισσότερες αμυντικές δαπάνες πλημμυρών ανεβάζουν τη γενική φορολογία, θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι η κοινή γνώμη πρέπει να αποφασίζει πώς ξοδεύονται τα δημόσια χρήματα». Εκβιάζουν δηλαδή τον λαό πως αν θέλει να είναι ασφαλής, θα πρέπει να πληρώσει μεγαλύτερους φόρους ή να αποδεχτεί την ανταποδοτικότητα σε κρίσιμα έργα και υποδομές, αφού λεφτά υπάρχουν μόνο για το κεφάλαιο και τις ανάγκες του.

Αυτή είναι λοιπόν η ΕΕ, βασικός συνένοχος μαζί με την κυβέρνηση και τις τοπικές αρχές για το έγκλημα σε βάρος του λαού, στη Θεσσαλία και αλλού. Αυτή είναι η «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη», που διαφημίζει ξεδιάντροπα ο πρωθυπουργός, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ εγκαλεί την κυβέρνηση ότι δεν ζήτησε έγκαιρα τα λεφτά, γι' αυτό τα παίρνει λειψά και με καθυστέρηση. Ομως, ακόμα και αυτά που τώρα ανακοινώθηκαν ως «ευρωπαϊκή βοήθεια», δεν είναι παρά ανακύκλωση προϋπολογισμένων κονδυλίων, που θα πληρώσει από την τσέπη του ο λαός μέχρι τελευταίας δεκάρας!

Οσο κι αν προσπαθούν αυτές τις δύσκολες ώρες να αποπροσανατολίσουν και να σπείρουν εφησυχασμό, η ίδια η ζωή φανερώνει τον μόνο δρόμο που έχει συμφέρον να βαδίσει ο λαός, σε σύγκρουση με την πολιτική της ΕΕ και των κομμάτων της, που βάζει στο «ζύγι» του κέρδους τη ζωή, την υγεία, το βιος του: Τον δρόμο της αλληλεγγύης, της οργάνωσης και του αγώνα για πλήρη αποζημίωση των πληγέντων, αποκατάσταση των υποδομών και κάλυψη των αυξημένων αναγκών, με ολοκληρωμένο αντιπλημμυρικό σχεδιασμό.