***

α) Την Κυριακή, «Το Βήμα», η εφημερίδα του συγκροτήματος Λαμπράκη, που τελεί υπό τη διεύθυνση του κ.Ψυχάρη, μας ανακοίνωσε ότι ο επόμενος που φιλοδοξεί να πρωθυπουργεύσει είναι ο κ. Γ. Παπανδρέου. Μια μέρα αργότερα, η έτερη του συγκροτήματος Λαμπράκη, η εφημερίδα «Τα ΝΕΑ», μας ανακοίνωσε ότι ο επόμενος γραμματέας του ΠΑΣΟΚ θα είναι ο Κ. Λαλιώτης. «Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ ο Λαλιώτης», ήταν ο τίτλος των «ΝΕΩΝ». Ούτε ένα ερωτηματικούλι, έτσι για τα προσχήματα. «Θα είναι γραμματέας». Τελεία και παύλα!

Οπως βλέπετε, αφενός όλα τα πόστα είναι πιασμένα, αφετέρου υπάρχει και ο αναγκαίος καταμερισμός: Τουτέστιν, το ένα χέρι έχει αναλάβει να χρίσει πρωθυπουργό και πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και το άλλο χέρι έχει αναλάβει να χρίσει γραμματέα του ΠΑΣΟΚ. Για να γίνουμε πιο κατανοητοί «το ένα χέρι νίβει το άλλο...».

β) Η ανακοίνωση της προώθησης του Κ.Λαλιώτη στη θέση του γραμματέα των ...Φαρισαίων του «σοσιαλισμού», συνοδεύτηκε από την εφημερίδα με σχόλια για τα «7 χρόνια ευδόκιμης και παραγωγικής παρουσίας» του στο ΥΠΕΧΩΔΕ, ή με αναφορές στο «πολιτικό αισθητήριο που διαθέτει» και τις «αναμφισβήτητες οργανωτικές και επικοινωνιακές ικανότητες που έχει επιδείξει...».

Για να είμαστε δίκαιοι, όμως, και λίγο είναι το μέλι του στάζει η γραφίδα των «ΝΕΩΝ» για τον Κ. Λαλιώτη. Αλλωστε, τα «7 ευδόκιμα χρόνια» του στο ΥΠΕΧΩΔΕ, που συνέπεσαν με τις πολεοδομικές «παραφωνίες» του Μεγάρου Μουσικής ή με τα προγράμματα του κ. Λαμπράκη για τη διαχείριση των ορεινών όγκων της Αττικής, το αποδεικνύουν... Ομοίως έχουν δίκιο τα «ΝΕΑ» για τις «επικοινωνιακές ικανότητες» του ανδρός. Σκεφτείτε όσα έλεγε προεκλογικά για το Χρηματιστήριο ο Κ. Λαλιώτης. Και να δεις κάτι πράγματα! Οταν τα έλεγε αυτά ο Κ. Λαλιώτης, λίγο πριν ήταν που είχε μπει και ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη στο Χρηματιστήριο...

γ) Ομοίως, έχει δίκιο το «Βήμα» που διακονεί την ανιδιοτέλεια του κ. Παπανδρέου να αναλάβει τις ευθύνες του και να γίνει πρωθυπουργός. Ας σημειωθεί ότι στην ίδια συνέντευξη που ο θέτει υποψηφιότητα πρωθυπουργού, εκτός από την έτσι κι αλλιώς γνωστή θέση του για τα ναρκωτικά, απέδειξε επιπλέον τον «εκσυγχρονισμό» του, δηλώνοντας ότι δεν έχει ταμπού με τη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων στη χώρα (σ.σ: πριν είχε δηλώσει απαλλαγμένος από «ταμπού» σε ό,τι αφορά την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας...).

Αυτή, δε, την έλλειψη ταμπού πολύ την έχουν εκτιμήσει και οι «Τάιμς» της Νέας Υόρκης, που, όπως έγραψαν προχτές, πολύ τον έχουν σε υπόληψη τον κ. Παπανδρέου, γιατί είναι «αμερικανογεννημένος, αμερικανοτραφείς και περιτριγυρισμένος από έναν κύκλο Ελληνοαμερικανών συμβούλων ορισμένοι από τους οποίους μιλούν μόνο αγγλικά». Κατόπιν όλων αυτών, γιατί να μην του τρέφει ανάλογη εκτίμηση και «Το Βήμα»;

δ) Η επόμενη παρατήρησή μας έχει να κάνει με το σεβασμό που γίνονται δεκτά τα λόγια του κ. Σημίτη μέσα στο κόμμα του. Προσέξτε: Το Σάββατο ο πρωθυπουργός κάλεσε τους «συντρόφους» του να βάλουν τέρμα στις «προσωπικές στρατηγικές» τους.

Το αποτέλεσμα; Μια μέρα μετά ο κ. Παπανδρέου ανακοίνωσε ότι θέλει να γίνει πρωθυπουργός, και τη μεθεπόμενη ο Κ. Λαλιώτης ότι θέλει να γίνει γραμματέας! Αλλά αυτές δεν είναι «προσωπικές στρατηγικές» θα πείτε. Είναι «αγνή διάθεση για προσφορά στον τόπο»...

ε) Συναφές με το προηγούμενο: Ας φανταστεί ο καθένας μας πώς θα αντιμετώπιζε στον προσωπικό του περίγυρο κάποιον τύπο που θα εμφανιζόταν ενώπιον της παρέας και με πάθος και στόμφο θα προχωρούσε στην εξής ανακοίνωση: «Αναλαμβάνω την ευθύνη που έχω απέναντί σας να σας σώσω και θα σας σώσω»!... Το λιγότερο που θα εισέπραττε ο «σωτήρας» θα ήταν ο χαρακτηρισμός «ψώνιο» και τη χλεύη της ομήγυρης.

Κι όμως. Ο παραπάνω «σωτηριολογικός» λόγος της εποχής του μαυρογιαλουρισμού αποτελεί σήμερα βαρύγδουπη προμετωπίδα του πολιτικού συστήματος. Απολαύστε: «Αναλαμβάνω την ιστορική ευθύνη που μου αναλογεί, θέτοντας υποψηφιότητα για τη θέση του γραμματέα», λέει ο ένας στα «ΝΕΑ». «Μπορώ να πω ότι ευθύνες έχω αναλάβει στη ζωή μου και θα πρέπει, αν έρθει κάποια στιγμή τέτοια, να αναζητήσω μέσα μου το πώς βλέπω πιο υπεύθυνα ότι θα χειριστώ μια τέτοια κρίσιμη απόφαση», λέει ο άλλος στο «Βήμα»...

***

Προς το παρόν έχουμε περάσει από τη φάση των παρασκηνιακών εργαστηρίων στην ανακοίνωση (κάποιων) σεναρίων. Προς το παρόν ο μεν Κ. Λαλιώτης «καβαντζάρησε» το ανώτερο που θα μπορούσε να διεκδικήσει, θέση γραμματέα δηλαδή σε ένα κόμμα που, είτε βρεθεί στην αντιπολίτευση είτε παραμείνει στην κυβέρνηση, θα είναι πολύτιμη. Ο δε κ. Παπανδρέου σέρνει το χορό της διαδοχής. Μέχρι να «κάτσει η μπίλια» θα δουν ακόμα πολλά τα μάτια μας.