***

Ακολούθως, η «διαχωριστική γραμμή» μεταξύ «φωτός και σκότους» εμπλουτίστηκε με ένα ακόμα στοιχείο: Τις ταυτότητες και την αναγραφή η μη του θρησκεύματος! Εδώ πια το «σκληρό ροκ», που έχει υποχρεώσει η κυβέρνηση την κοινή νοημοσύνη (σ.σ: πρόκειται για το... αισθησιακό μπλουζ του «προοδευτικού» ΠΑΣΟΚ με τη «συντηρητική» ΝΔ) δε λέγεται. Τουτέστιν, αφού κανένας άλλος δε διανοείται να εκδώσει στο ΠΑΣΟΚ και στην κυβέρνηση ταυτότητα «αριστερού», ο κ. Σημίτης σκέφτηκε να αξιοποιήσει τον κ.Χριστόδουλο για να βγάλει την κάλπικη ταυτότητα. Εκτοτε, λοιπόν, ο Κ.Σημίτης επιδεικνύει το πλαστό δελτάριο που του «χορηγήθηκε» από την Αρχιεπισκοπή - μέσω της γνωστής σικέ διαμάχης - και περιφέρεται σαν δήθεν «αριστερός» και γνήσιος απόγονος του «διαφωτισμού». Οσο για τα φερέφωνά του διατείνονται ότι η «σύγχρονη διαχωριστική γραμμή» μεταξύ «Αριστεράς - Δεξιάς» είναι η θέση για τις ταυτότητες! Λίγο ακόμα και θα ανακηρύξουν τους Κ.Στεφανόπουλο και Α.Ανδριανόπουλο, που έχουν αρνητική θέση όσον αφορά την αναγραφή, σε ...«Νέστορες» και «θεία βρέφη» της ...Αριστεράς!

Σα να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθε και υπόθεση Γλύξμπουργκ, οπότε μια νέα «διαχωριστική γραμμή» ήρθε από το ...«μέλλον»: Να πάρει ή να μην πάρει σπίτι στην Ελλάδα ο Κοκός; Να έρθει ή να μην έρθει με ξένο διαβατήριο; Τέλος πάντων, κοντά τρεις δεκαετίες μετά από το δημοψήφισμα, κάποιοι αναζητούν την οριογραμμή για να αποδείξουν την «προοδευτικότητά τους», ζητώντας απάντηση στο φλέγον ερώτημα: Είμεθα υπέρ ή κατά της ...βασιλευομένης δημοκρατίας(!); Ελεος!

***

Αλλωστε, δεν είναι τυχαίο πως οι ίδιοι σεναριογράφοι που θέλουν να ποδηγετήσουν την κοινωνική και πολιτική εξέλιξη με όρους «φωτός και σκότους» ή «Κοκού», ή «χριστοδουλιάδας», είναι οι ίδιοι που εκτός από τους «τέως» και νυν θεομπαίχτες, σπονσοράρουν και την επιστροφή της Ελλάδας σε κλωνοποιημένα διλήμματα του τύπου «Καραμανλής ή Παπανδρέου»!

Ο λαός, με την εμπειρία τόσων δεκαετιών δικομματισμού, με τις μνήμες και τη ζώσα αρνητική εμπειρία αυτής της πραγματικότητας, δεν έχει την πολυτέλεια να αιχμαλωτιστεί ξανά.