Σύμφωνα με το νομοσχέδιο, ως υπαίθρια διαφήμιση ορίζεται «η προβολή, με οποιονδήποτε τρόπο και μέσο, μηνυμάτων κάθε μορφής, για την προώθηση εμπορικών και επαγγελματικών σκοπών, καθώς και πολιτικών, κοινωνικών ή άλλων συναφών αρμοδιοτήτων». Η υπαίθρια διαφήμιση επιτρέπεται μόνο σε ειδικά πλαίσια που τοποθετούνται σε συγκεκριμένους χώρους, για τη χρήση των οποίων ο διαφημιζόμενος θα πρέπει να καταβάλλει ενοίκιο. Δηλαδή, μετά τη ραδιοτηλεοπτική και διά του Τύπου πολιτική διαφήμιση, εμπορευματοποιείται και η υπαίθρια και είναι προφανές ότι θα τη χρησιμοποιούν πλέον μόνο κόμματα και οργανώσεις που εκφράζουν τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης και άρα διαθέτουν και τα «χοντρά πουγκιά».

Αλλωστε, στην εισηγητική έκθεση του νομοσχεδίου, σχεδόν ομολογείται ο πραγματικός σκοπός. Αναφέρεται συγκεκριμένα: «Η αξία της υπαίθριας διαφήμισης τόσο ως έκφρασης της οικονομικής ελευθερίας όσο και ως τρόπου διακίνησης ιδεών συγκρινόμενη με την αξία του έννομου αγαθού του περιβάλλοντος πρέπει υπό ορισμένες προϋποθέσεις να υποχωρεί».

Το νομοσχέδιο αυτό δεν μπορεί παρά να ενταχθεί σε ένα γενικότερο πλαίσιο νομοθετημάτων που προωθεί η κυβέρνηση, με στόχο την ενδυνάμωση του αυταρχικού οπλοστασίου της. Ο «τρομονόμος», η ενίσχυση των ήδη υπαρχόντων, αλλά και η ίδρυση νέων μηχανισμών καταστολής τύπου Σένγκεν, Ευρωπόλ, Ευρωμάτ κλπ, τα σχέδια για περιορισμούς σε συγκεντρώσεις και πορείες, για τη διεύρυνση των δυνατοτήτων χρήσης των όπλων από τους αστυνομικούς, είναι μερικά από αυτά που στόχο έχουν τον περιορισμό των λαϊκών αντιδράσεων και αγώνων.

Ηδη, η «Δημοκρατική Συσπείρωση για τις λαϊκές ελευθερίες και την αλληλεγγύη», έχει καλέσει σε συναγερμό για να μην περάσει αυτό το νομοσχέδιο που «επιδιώκει κυριολεκτικά την κατάπνιξη της φωνής των συνδικάτων, των εργαζομένων, των φορέων και κομμάτων που αντιδρούν στην πολιτική της», που «θα οδηγήσει σε νέο ακρωτηριασμό δικαιώματα και ελευθερίες που κατακτήθηκαν με αίμα».

Χαρακτηριστικές των αντιδράσεων είναι και παρακάτω δηλώσεις που δημοσιεύει σήμερα ο «Ρ»: