ΚΑΘΟΛΟΥ καλά δεν ακούγεται αυτό το «πνεύμα δημιουργικής συνεργασίας» για το οποίο έκανε λόγο χτες ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Χρήστος Πολυζωγόπουλος, βγαίνοντας από τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό. Οπως καταλαβαίνετε ό,τι και να δημιουργήσει κανείς με τον Σημίτη παρέα, για καλό δεν μπορεί να είναι.

Βεβαίως, δεν είναι η πρώτη φορά που διαπιστώνει κανείς αυτό το πνεύμα. Είναι γνωστό το τι κάνει και τι ρόλο παίζει η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ στις μέρες μας.

ΟΤΑΝ ΤΟ ΚΚΕ είχε επανειλημμένα καταγγείλει την ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών στη Βουλή, ως αγωγό χρηματοδότησης της τότε σερβικής αντιπολίτευσης (και νυν συμπολίτευσης) με τα κοινοτικά κονδύλια, ο Γιώργος Παπανδρέου έκανε πως δεν ήξερε τίποτε και διέψευδε.

Τώρα, όμως, που οι «Τάιμς» έκαναν ολόκληρο αφιέρωμα στην προσφορά τού εν λόγω υπουργού, ώστε να ενισχυθεί η τότε αντιπολίτευση και φυσικά τα αμερικανικά σχέδια, που είδαμε βέβαια πού έχουν φτάσει τα πράγματα τι σκέφτεται να κάνει; Θα διαψεύσει και τους «Τάιμς»;

Βέβαια, έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο, ώστε το συγκεκριμένο δημοσίευμα να θεωρείται εύσημο για έναν Ελληνα πολιτικό, ασχέτως αν δείχνει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο το ρόλο που έχει παίξει ο υπουργός Εξωτερικών. Να τον χαίρονται εκεί στο ΠΑΣΟΚ είτε τον εκλέξουν για αρχηγό τους είτε όχι.

Οσο για την απορία που διατυπώνουν οι Αμερικανοί περί του πώς έγινε και προέκυψε ένας τόσο φιλοαμερικανός πολιτικός από έναν τόσο ...αντι-Αμερικανό πατέρα ας μην ανησυχούν. Δεν έχει διαταραχτεί τόσο όσο νομίζουν η ...πολιτική «κληρονομικότητα» στην όλη υπόθεση.

Α, ΜΑΛΙΣΤΑ. Αφού ανέλαβε την «ιστορική του ευθύνη», όπως είπε ο Λαλιώτης και θα είναι υποψήφιος για τη θέση του γραμματέα του ΠΑΣΟΚ, όλα πάνε πρίμα. Μας έφυγε και το άγχος. Οχι για το ΠΑΣΟΚ, για την ιστορία νοιαζόμαστε.

Αλήθεια, ποια είναι ακριβώς η ιστορική αυτή ευθύνη, έτσι για να καταλάβουμε. Η διαμόρφωση των εσωκομματικών συσχετισμών και των «κουκιών»; Μάλλον ναι, οπότε και το ΠΑΣΟΚ είναι έτσι αντάξιο της ιστορίας του.