Το κόμμα Αβραμόπουλου, η συγκρότηση του περιλάλητου φόρουμ της «κεντροαριστεράς», η κινητικότητα στο πολιτικό σκηνικό και η θρυλούμενη ανασύνθεσή του, προκαλούν «τριγμούς» στην Κουμουνδούρου. Πολύ δε περισσότερο που αρκετά πρωτοκλασάτα στελέχη της επιδιώκουν συμμετοχή στο «παιχνίδι», όχι μόνο των ιδίων, μα και του Συνασπισμού συνολικά. Την ανησυχία του ΣΥΝ διογκώνουν τα μηνύματα που λαμβάνει από την «κοινωνική βάση», σύμφωνα με τα οποία καταγράφεται ολοένα και περισσότερο ως κόμμα φύσει και θέσει σύμμαχο του ΠΑΣΟΚ.

Ακριβώς σ' αυτή την αντίληψη επιχειρεί να απαντήσει η ηγεσία του κόμματος, αναλαμβάνοντας σειρά πρωτοβουλιών, ικανές, όπως πιστεύει, να καταστήσουν διακριτή την πολιτική φυσιογνωμία του ΣΥΝ. Αν αυτό δεν επιτυγχάνεται, δε φταίει σε τίποτε η ουσία της πολιτικής του, αλλά - όπως ισχυρίζεται τμήμα της ηγεσίας -το γεγονός ότι στελέχη ανανεωτικών αντιλήψεων με τις δημόσιες παρεμβάσεις τους ακυρώνουν τις όποιες προσπάθειες γίνονται.

Ενδεικτική της προσπάθειας που καταβάλλεται να έχει ο ΣΥΝ το μικρότερο δυνατό κόστος από τις αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό, είναι η δήλωση του Στ. Πιτσιόρλα στο «ΤΕΜΠΟ» ότι ο ΣΥΝ δε θα μείνει αδιάφορος στο πραγματικό πολιτικό πρόβλημα, που είναι η σύγκρουση που εξελίσσεται στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ (!), μιας και το ίδιο έχει ξεπεράσει κάθε όριο στην ανάμειξή του στα εσωτερικά άλλων κομμάτων. Εξέφρασε δε τη διάθεση του Συνασπισμού, να διαμορφωθεί ένα μέτωπο απέναντι στη Χαριλάου Τρικούπη, προαναγγέλλοντας κατ' αυτόν τον τρόπο τη στάση που θα τηρήσει ο ΣΥΝ.

Ενδεικτική είναι επίσης και η χτεσινή ομιλία του προέδρου του κόμματος Ν. Κωνσταντόπουλου στο διήμερο για τα «Νέα κοινωνικά κινήματα στις συνθήκες της παγκοσμιοποίησης» που διοργανώνει ο ΣΥΝ. Παρ' ότι είχε αναγγελθεί ότι ο ΣΥΝ επιθυμεί να δώσει το λόγο στα κοινωνικά κινήματα και όχι την «κομματικοποίηση» του διήμερου και για το λόγο αυτό ούτε κόμματα έχουν προσκληθεί, ούτε ο πρόεδρος του ΣΥΝ θα μιλήσει παρά θα απευθύνει ένα σύντομο χαιρετισμό, τελικά ο Ν. Κωνσταντόπουλος μίλησε και η μισή περίπου ομιλία του ήταν αφιερωμένη στο ΠΑΣΟΚ.

Η κριτική του βέβαια εστιάστηκε στα επιμέρους, αφού νωρίτερα φρόντισε να διευκρινίσει ότι ο ΣΥΝ δεν αντιτίθεται στην παγκοσμιοποίηση αλλά στον τρόπο διαχείρισής της και αφού κατέθεσε προτάσεις για πολιτικές παρεμβάσεις και πολιτική ρύθμιση του φαινομένου, ώστε να επαναδιατυπωθούν οι όροι του. Αφού λοιπόν μίλησε για τα κινήματα που υιοθετούν αυτές τις ουτοπικές, αποπροσανατολιστικές στοχεύσεις και για εκείνα που «πάνε πιο πέρα και επιδιώκουν την υπέρβαση (!) του καπιταλισμού» ήρθε στα εν οίκω...

Υψώνοντας τους αντιπολιτευτικούς τόνους προς όλους, απ' τους οποίους νιώθει να απειλείται ο Συνασπισμός και καταδεικνύοντας το ΠΑΣΟΚ, αναφέρθηκε στο δεύτερο και τρίτο κύμα αντικοινωνικών εκσυγχρονιστικών πολιτικών, για τη διαχείριση του οποίου: «Σφάζονται τα διαπλεκόμενα, οι πολιτικές ομάδες των φωστήρων πρώτης και δεύτερης γενιάς εκσυγχρονιστών ενός κατ' όνομα ήδη συντηρητικά μεταλλαγμένου, σοσιαλδημοκρατικού πολιτικού χώρου, που είναι θερμοκήπιο της κεντροδεξιάς, της διαπλοκής και των πελατειακών σχέσεων».

Εκανε λόγο - αναφερόμενος προφανώς στο κόμμα Αβραμόπουλου - για «κουρνιαχτό παραπολιτικής» για «διαθεσιμότητες και ιδιοτέλειες που μεταμφιέζονται σε διάττοντες αστέρες, για να προσδώσουν δήθεν νέα λάμψη και δυναμική στη συνέχιση των ίδιων πολιτικών, στη συντήρηση των ίδιων θυλάκων κατεστημένης εξουσίας και παραεξουσίας».

Μίλησε, όμως, και για τις παραφυάδες του ΠΑΣΟΚ, πιθανόν και για τους ανανεωτές του ΣΥΝ, λέγοντας ότι είναι «παράγοντες και στελέχη με διαδρομή και συμβολή σε αριστερές, κεντροαριστερές, προοδευτικές δυνάμεις» και για την «οδυνηρή έκπληξη» που προκαλεί «η εθελοτυφλία, ο μιθριδατισμός, η σιωπή τους» και πολύ περισσότερο «η συναίνεσή τους και το αίτημά τους για συμμετοχή στη σύμπηξη μιας κεντροαριστερής παράταξης χωρίς να αλλάξουν τα σημερινά δεδομένα».

«Δηλώνουν - κατέληξε - πρόθυμα τη διαθεσιμότητά τους για την αυτοανανέωση ή μετεξέλιξη του κυβερνώντος κόμματος. Δεν ενοχλούνται από τον αντικοινωνικό χαρακτήρα των παραγόμενων πολιτικών, των διαθεσιμοτήτων που αλέθονται και ανακυκλώνονται σε τακτικές σκοπιμότητας και παιχνίδια εξουσίας».