Ισως, κάποιος αρμόδιος μας αντιτείνει, ότι τα προβλήματα αυτά θέλει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση με τη λεγόμενη μεταρρύθμιση του ΕΣΥ και τα σχετικά νομοσχέδια του υπουργείου Υγείας. Ας μας επιτρέψουν, να έχουμε την ακριβώς αντίθετη γνώμη. Αλλωστε, τόσο η μη διάθεση των απαραίτητων κονδυλίων, όσο και η παραπέρα εμπορευματοποίηση της υγείας, σ' ένα και μόνο αποτέλεσμα μπορούν να οδηγήσουν: Στον πολλαπλασιασμό και στην όξυνση όλων των προβλημάτων της δημόσιας υγείας, πάντα σε βάρος των εργαζομένων και του λαού.
Και δε γίνονται, βέβαια, όλ' αυτά τυχαία. Ούτε οφείλονται σε λόγους ανικανότητας, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι. Η κυβερνητική πολιτική της συνεχούς, εντεινόμενης και πολύμορφης υποβάθμισης της Δημόσιας Υγείας είναι συνειδητή και αποτελεί το βασικό μοχλό ενίσχυσης του αντίστοιχου ιδιωτικού επιχειρηματικού τομέα. Χάρη σ' αυτή την πολιτική, το 1999, το συνολικό μέγεθος των ιδιωτικών υπηρεσιών υγείας έφτασε τα 300 δισ. δραχμές, σημειώνοντας σοβαρότατη αύξηση, από τα 188 δισ. που ήταν τον προηγούμενο μόλις χρόνο. Αντίστοιχη αύξηση παρουσίασαν και τα κέρδη των διαφόρων ιδιωτικών ιατρικών κέντρων και θεραπευτηρίων.
Και να σκεφθείτε ότι τώρα μπαίνουν μπροστά τα «μεγάλα μέσα», με τη λεγόμενη μεταρρύθμιση του ΕΣΥ, τη συρρίκνωση και διάλυση της Πρόνοιας και τα υπόλοιπα μέτρα και νομοσχέδια, που ετοιμάζει το υπουργείο Υγείας.
Εχει παραγίνει το κακό με τα ιδιωτικά κανάλια, τα άθλια προγράμματά τους και τα τρισάθλια δελτία ειδήσεων και γι' αυτό είναι απολύτως δικαιολογημένη η οργή και η αγανάκτηση του Στάθη, που γράφει στο χτεσινό «Υποβρύχιο», στα «Νέα»:
«...Τους δείχνω με το δάκτυλο και λέω ότι διασύρουν την Ελλάδα στα ίδια της τα μάτια, ότι είναι ένοχοι για τους συνενόχους που δημιουργούν κι ας φτύσουν στον τάφο μου.
Είμαι απ' αυτούς που έλεγαν ότι δεν πρέπει να "δαιμονοποιούμε το μέσον" - εις ό,τι αφορά το δελτίο ειδήσεων των ιδιωτικών καναλιών, έκανα λάθος!
Το τρέχον Δελτίο Ειδήσεων είναι Εχθρός του Λαού. Ετσι όπως είναι φτιαγμένο από Ηλίθιους και για ηλιθίους, μας φτύνει και θα φτύνει και πάνω στους τάφους μας. Οι πολίτες, οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι που δεν αντιστέκονται, είναι συνένοχοι.
Θέλω να αποτινάξω την ενοχή μου για τη συνενοχή μου! Εθελοντές πτώματα είμαστε, είναι, όσοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι πάνε στα "παράθυρά τους"! Στο τάφο μας πάμε! ...για να μας φτύνουν στους τάφους μας.
Ακρα του τάφου σιωπή απεδείχθη ο πλουραλισμός τους και απολύτως μονότροπη και φασιστική η ελευθεριότης τους - άξια σκλάβου και σκυλά, τους έχω σιχαθεί μακάβριους και μολυσματικούς.
Θα τους δείχνω τα δόντια μου - κι ας είμαι αδύναμος - ώσπου κάτι καλύτερο να συμβεί!
Και θα συμβεί!».
Ακόμη δεν έχει κατακαθίσει η σκόνη από τις πάμπολλες και πομπώδεις διακηρύξεις του Δ. Αβραμόπουλου, περί νέου ήθους και ύφους, καθαρότητας και διαφάνειας, νέων σχέσεων με τον πολίτη, κλπ., κλπ., του νέου κόμματος και η πράξη αποδείχνει ότι όλα είναι απλώς και μόνο λόγια. Και δεν είχαμε, βέβαια, την παραμικρή αμφιβολία γι' αυτό. Οπως και να το κάνεις, όμως, άλλο πράγμα η εκτίμηση και άλλο η απόδειξη. Ας έρθουμε στο γεγονός όμως.
Τις προάλλες, λοιπόν, που επισκέφθηκε ο Δ. Αβραμόπουλος τον πρόεδρο της Βουλής, για να του γνωστοποιήσει την ίδρυση του κινήματός του, συναντήθηκε τυχαία με τον Ευάγγελο Βενιζέλο και είχαν μια συνομιλία στο πόδι. Τίποτε το ουσιαστικό, βέβαια, αλλά ο διάλογος έγινε μπροστά σε κόσμο, έφτασε στ' αυτιά των δημοσιογράφων και μεταδόθηκε από τα ραδιόφωνα. Φαίνεται, όμως, πως το περιεχόμενο δεν ήταν αρεστό στον Δ. Αβραμόπουλο κι έτσι έπιασε δουλιά το Γραφείο Τύπου του κινήματος. Επαιρνε τηλέφωνα τους δημοσιογράφους, για να διαψεύσει τους μεταδιδόμενους διαλόγους Αβραμόπουλου - Βενιζέλου και να «υπαγορεύσει» τι πραγματικά δήθεν είπαν.
Φαίνεται, πως όλα τα περί ανανέωσης, κλπ., συμπυκνώνονται στο εξής παλιό: Οταν η πραγματικότητα δε μας βολεύει, τόσο το χειρότερο γι' αυτή.
Ομολογουμένως ο χαρακτηρισμός είναι πολύ τιμητικός για τους... συγγραφείς του μυθιστορήματος - όποιους κι αν εννοεί ο Σημίτης - γιατί είναι πολλές φορές τα τελευταία χρόνια που η πραγματικότητα στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ έχει καταφέρει να... ξεπεράσει τη φαντασία.
Ετσι, για να είναι κάπως πιο ακριβής ο πρωθυπουργός, θα έπρεπε να μιλήσει όχι για μυθιστόρημα, αλλά για ένα μείγμα: Επους, νουβέλας, αστυνομικού, τρόμου, φαντασίας, θεατρικού έργου, πολιτικής ανάλυσης και... φυσικά τσελεμεντέ!
Γιατί πρέπει απαραιτήτως κανείς να έχει και γνώση μαγειρικής για να συγγράψει για όλα αυτά τα γεύματα και τα δείπνα. Κι αυτό ίσως τελικά να αποδειχθεί η... ιστορική προσφορά των όσων γράφονται.
Πάντως, όπως και να το δει κανείς το πράγμα, ακόμα και ο πλέον φαντασιόπληκτος συγγραφέας πρέπει από κάπου να... εμπνευστεί, δε γίνεται αλλιώς. Και το ΠΑΣΟΚ παραμένει αστείρευτη πηγή...
ΔΕ ΛΕΜΕ, ευφυέστατη αυτή η ιδέα του πρώην υπουργού Αθλητισμού της Βρετανίας, του κ. Τόνι Μπανκς, για μόνιμη τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα και τη μετατροπή της Ελλάδας σε ένα είδος «Βατικανού» του αθλητισμού, όπως είπε χαρακτηριστικά. Δε μας διευκρίνισε όμως... για «πάπα» του Αθλητισμού θέλει τον Βενιζέλο ή τον Φλωρίδη;
Γιατί, αν είναι έτσι, πρόκειται για μεγαλεπήβολο σχέδιο πραγματικά. Θα μπορέσουν οι άνθρωποι, εκτός από την εξυγίανση του ελληνικού ποδοσφαίρου, να προχωρήσουν και σε παγκόσμια αθλητική «κάθαρση»!
Κι όλ' αυτά γίνονται, ενώ ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς δεν είναι πλέον Πρόεδρος της Γιουγκοσλαβίας. Τώρα, λοιπόν, που δεν υπάρχει το... τέρας και η... πηγή όλων των κακών, τι θα βρουν άραγε να πουν οι ηγέτες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ; Πώς θα δικαιολογήσουν τη διαφαινόμενη και πάλι ανάφλεξη του πολέμου στα Βαλκάνια;
Σίγουρα, κάτι θα βρουν. Δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία γι' αυτό. Αλλά δεν καταλαβαίνουν, ακόμη κι αυτοί, ότι σε λίγο καιρό δε θα γίνονται από κανέναν πιστευτοί; Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και την κακή του μέρα, λέει ο λαός μας...
Δε σημειώνουμε τα παραπάνω, πάντως, ορμώμενοι από τις επιθυμίες μας. Ούτε μόνον από τη λογική εξέταση και ανάλυση των γεγονότων και των εξελίξεων. Η αποκάλυψη και η συνειδητοποίηση της απάνθρωπης πολιτικής του ιμπεριαλισμού στα Βαλκάνια από τους λαούς είναι μια βασανιστική μεν, αλλά καθημερινή διαδικασία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το σημείωμα του Κ. Ι. Αγγελόπουλου, στην προχτεσινή «Καθημερινή». Γράφει ανάμεσα σε άλλα: «Τα όσα συμβαίνουν σήμερα στα Βαλκάνια επιβεβαιώνουν την οικτρή αποτυχία μιας πολιτικής που ακολούθησαν από το 1991 οι Ευρωπαίοι της ΕΕ και οι ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στη συνέχεια με διπλωματικά και στρατιωτικά μέσα...
Ανόητες ευρωπαϊκές πολιτικές (με πρωταγωνιστή τη Γερμανία στην πρώτη κρίσιμη φάση) και ευρω - ατλαντική συνεργασία, διά των "ανθρωπιστικών" όπλων σε δεύτερη φάση, οδήγησαν τα πράγματα εκεί όπου υποτίθεται ότι οι ευφυείς ηγεσίες των "μεγάλων" δεν ήθελαν να φθάσουν...
Πρόκειται για τον εξευτελισμό μιας ολόκληρης πολιτικής "λογικής", στο κέντρο της οποίας ήταν εξ αρχής η οπωσδήποτε ταχεία διάλυση της ομοσπονδίας της Γιουγκοσλαβίας, ώστε να ευθυγραμμιστούν συνολικώς τα Βαλκάνια με τη "νέα τάξη". Το τι μπορεί να κόστιζε αυτό σε ζωές και τι είδους συνέπειες θα είχε σε ολόκληρη τη Νοτιοανατολική Ευρώπη δεν απασχόλησε τους αρχηγούς της ευρωατλαντικής συνεργασίας, που καθημερινά προβάλλουν τα αγαθά της "παγκοσμιοποίησης"».
Αστείρευτες είναι οι διαφημιστικές «εμπνεύσεις» των τραπεζών στην προσπάθειά τους να πουλήσουν την κάθε λογής πραμάτειά τους. Ετσι η Εμπορική Τράπεζα ανακοίνωσε την «προσφορά» ανοιχτού δανείου 1 εκ. δρχ. που σύμφωνα με προχτεσινή της ανακοίνωση «πρόκειται για ένα πορτοφόλι με 1 εκ. που δεν τελειώνει ποτέ» (!) καθώς κάθε φορά που εξοφλείται ένα ποσό δόσης, αυξάνεται αντίστοιχα το διαθέσιμο πιστωτικό όριο του πελάτη. Οσο για το επιτόκιο, είναι 12% κυμαινόμενο, δηλαδή υπερτετραπλάσιο του πληθωρισμού, ενώ ο δανειζόμενος επιβαρύνεται επιπλέον και με 15.000 δρχ. το χρόνο...
Οπως καταλαβαίνετε, δηλαδή, αυτό που δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ είναι η αλματώδης αύξηση των τραπεζικών κερδών.
Η Μεγάλη Βρετανία είναι αναμφίβολα μια ιδιαίτερα πλούσια χώρα και μια από τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής μας, αλλά το 9% του πληθυσμού της ζει σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας, ενώ ένα ακόμη 8% βρίσκεται πολύ κοντά στο όριο αυτό. Ουσιαστικά, δηλαδή, ο ένας στους έξι Βρετανούς δεν έχει ή σχεδόν δεν έχει τα στοιχειωδώς απαραίτητα, για την επιβίωση. Τα τραγικά αυτά στοιχεία περιέχονται σε έρευνα, της οποίας ηγήθηκαν ακαδημαϊκοί από το πανεπιστήμιο του Μπρίστολ και τη σχολή Οικονομικών του Λονδίνου. Και μπορεί, εδώ και δυο χρόνια, η κυβέρνηση του Τ. Μπλερ να έβαλε σε εφαρμογή μια σειρά μέτρα για την καταπολέμηση της φτώχειας, αλλά η τελευταία συνεχίζει να αυξάνει, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της προαναφερόμενης έρευνας.
Και δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Οι εφαρμοζόμενες παντού νεοφιλελεύθερες πολιτικές, οι κάθε λογής «απελευθερώσεις» και οι «νόμοι της αγοράς», κάνουν τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους. Αποτέλεσμα, το οποίο δεν αναστρέφεται από τα όποια ψευτομέτρα των κυβερνήσεων, που μόνο στόχο έχουν να ρίξουν στάχτη στα μάτια των λαών και να «στρογγυλέψουν» κάποια ακραία φαινόμενα.
Ενας, ένας
στην πάλη
ουτοπία
μεγάλη,
δεν κερδίζετε
η νίκη
αν δέσουνε
οι «κρίκοι»!
*
Ενας, ένας
στη μάχη,
ξεκομμένοι
μονάχοι,
ξανασκέψου
και κοίτα,
μας προσμένει
η ήττα.
*
Ενας, ένας
και χύμα
δε θα κάνουμε
βήμα,
θα μας «φαν»
επιτόπου,
μπρος για μάχες
«Μετώπου»!