Απεργία - γροθιά στο μέτωπο της πλουτοκρατίας | ΑΠΕΡΓΙΑ 17 ΔΕΚΕΜΒΡΗ

ΑΠΕΡΓΙΑ 17 ΔΕΚΕΜΒΡΗ

Απεργία - γροθιά στο μέτωπο της πλουτοκρατίας

Στέρεο, κρίσιμο και αποφασιστικό βήμα εμπρός, για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος αποτέλεσε η απεργιακή αναμέτρηση που κορυφώθηκε προχτές. Η σκληρή μάχη που ολοκληρώθηκε μετά από μια πολυήμερη, δυναμική και στοχοπροσηλωμένη παρέμβαση που ανέπτυξαν εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις μέσα σε χιλιάδες τόπους δουλειάς, με ευθύνη του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου, έδειξε καθαρά τη σύγκρουση που κανείς και τίποτα δεν μπορεί να κρύψει: Από τη μια μεριά είναι η τάξη που τρέφει και τρέφεται από την εκμετάλλευση του ανθρώπου και από την άλλη μεριά είναι η τάξη που παράγει τον πλούτο, η μόνη τάξη που έχει τη δύναμη να θέσει αυτόν τον πλούτο στην υπηρεσία του λαού. Καρπός αυτής της σύγκρουσης είναι κάθε λαϊκή κατάκτηση και όσο οι εργάτες συνειδητοποιούν ότι η υπεράσπιση των συμφερόντων τους περνά μέσα από την όξυνση αυτής της σύγκρουσης, τόσο περισσότερες και σημαντικότερες θα είναι οι μάχες που θα μπορεί να δίνει το κίνημα.

* * *

Οργάνωση» και «αντεπίθεση». Δύο λέξεις - γραμμένες με τη σφραγίδα της ταξικής αναμέτρησης που ξεκίνησε από την πολυήμερη προετοιμασία ακόμα της μάχης - που ξεχώριζαν αν κάποιος παρατηρούσε από ψηλά τις συγκεντρώσεις που έγιναν σε πάνω από 60 πόλεις σε ολόκληρη τη χώρα, στο πλαίσιο της προχτεσινής, 24ωρης, πανελλαδικής, πανεργατικής απεργίας. Απεργίας που μετατράπηκε σε γροθιά στο μαύρο μέτωπο κεφαλαίου - ΕΕ - κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, μέσα από τη δουλειά που έγινε ασκώντας πίεση και καταγράφοντας τη συσπείρωση νέων δυνάμεων σε αγωνιστική κατεύθυνση, νομιμοποιώντας στη συνείδηση πλατιών τμημάτων του εργαζόμενου λαού το ΠΑΜΕ ως την εμπροσθοφυλακή του ταξικού εργατικού κινήματος. Η «οργάνωση» και η «αντεπίθεση» ξεχώρισαν, ως εικόνα, στα πανό των απεργών που συγκροτημένα διαδήλωσαν με τα συνδικάτα τους. Ως ήχος στα συνθήματα που εμπλουτίστηκαν ευρηματικά αλλά «ζυγισμένα» κατά μία προς μία λέξη. Ως νόημα, στη μαζική και μαχητική συμμετοχή εργαζομένων και ειδικά εκείνων που αυτό το διάστημα βρίσκονται αντιμέτωποι με τις απολύσεις, την τρομοκρατία του εργοδότη, την ομηρία των συμβάσεων και των stage αλλά στη βαρβαρότητα ΕΕ-ΠΑΣΟΚ-ΝΔ απάντησαν παλικαρίσια: «Απεργώ. Στρατεύομαι με το ΠΑΜΕ».

* * *

Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» βροντοφώναξαν οι χιλιάδες απεργοί από την Κομοτηνή μέχρι τα Χανιά και από την Κέρκυρα ως τη Μυτιλήνη, κουρελιάζοντας την επιχείρηση τρομοκρατίας που είχαν στήσει μέρες πριν η εργοδοσία και τα τσιράκια της. Χιλιάδες εργάτες που έδωσαν σύνθημα συσπείρωσης στο ΠΑΜΕ. Γιατί το ΠΑΜΕ είναι καρφί στο μάτι του κεφαλαίου, είναι ορκισμένος υπερασπιστής των ταξικών συμφερόντων της εργατιάς, είναι καθρέφτης και μαζί εργαλείο της ισχυροποίησης του εργατικού κινήματος. Αυτό απέδειξε άλλωστε και η ίδια η λυσσασμένη επίθεση που δέχτηκε η απεργία ξεμπροστιάζοντας την αθλιότητα των εργατοπατέρων.

* * *

Ηταν μία δύσκολη και πετυχημένη μάχη. Οχι μόνο επειδή η συμμετοχή στην απεργία και στις συγκεντρώσεις ήταν μαζικότατη. Οχι μόνο επειδή απέκτησε τέτοια χαρακτηριστικά σε περίοδο καπιταλιστικής κρίσης και έντασης της επιθετικότητας του κεφαλαίου. Οχι μόνο γιατί μαζί με τους εργάτες διαδήλωσαν αναδεικνύοντας την ανάγκη της αντιμονοπωλιακής αντιιμπεριαλιστικής συμμαχίας κι οι φτωχοί αγρότες, οι μικροεπαγγελματίες βιοτέχνες, οι γυναίκες, οι φοιτητές, οι μαθητές, συνολικά τα λαϊκά στρώματα. Οχι μόνο επειδή ανέβασε τον πήχη και έδωσε τεράστια ώθηση στις επόμενες μάχες.

Αλλά, κυρίως, επειδή έδειξε το δρόμο που πρέπει να βαδίσουν οι εργαζόμενοι και μαζί τους συνολικά τα λαϊκά στρώματα, έδειξε ότι με οργάνωση και σύγκρουση ενάντια στα μονοπώλια, ναι, είναι ρεαλιστικό οι εργάτες και να σώσουν αλλά και - πάνω απ' όλα - να διευρύνουν τα δικαιώματά τους. Να διεκδικήσουν και να κατακτήσουν όλα όσα τους ανήκουν. Αυτός είναι ο δρόμος των εργατών: Ο δρόμος της ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου. Δρόμος μακρύς και δύσκολος, μα νικηφόρος, γιατί είναι ο μόνος που οδηγεί και στη δύναμη και στο δίκιο τους.