Διωκόμενοι στον τόπο που ζουν, δουλεύουν, μεγαλώνουν τα παιδιά τους, δηλώνουν ότι νιώθουν οι αλλοδαποί και οι μειονοτικοί που υπάρχουν στην Αθήνα. Εκπρόσωποί τους συμμετείχαν χτες το βράδυ σε συζήτηση που οργάνωσε η Διαπαραταξιακή Επιτροπή του Δήμου Αθηναίων για τους αλλοδαπούς και τα μειονοτικά ζητήματα. Οπως ανέφεραν οι ίδιοι, οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν είναι πάρα πολλές. Σημείωσαν ειδικά ότι δεν υπάρχουν χώροι για να ασκήσουν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, να μάθουν ελληνικά ή τη μητρική τους γλώσσα και χαρακτήρισαν ρατσιστικό το νόμο 1975/91, γιατί δεν επιτρέπει την ιατρική περίθαλψη σε ασθενείς αλλοδαπούς που διαμένουν παράνομα στην Ελλάδα.

Από την πλευρά της και η Διαπαραταξιακή Επιτροπή στο σχετικό κείμενό της κάνει λόγο για αυξανόμενη τάση γκετοποίησης και θύλακες ένδειας,όπου ζουν νέοι μετανάστες στην Αθήνα. Η επιτροπή αντιπαραβάλλει την πραγματικότητα της Αθήνας, με αυτήν άλλων πρωτευουσών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αναφέροντας ότι αλλού έχουν εφαρμοστεί κάποια προγράμματα για την καταπολέμηση του "κοινωνικού αποκλεισμού". Ας σημειωθεί, όμως, ότι τόσο από την ίδια την ορολογία που χρησιμοποιεί η επιτροπή όσο και από το περιεχόμενο της πλειοψηφίας των προτάσεών της, γίνεται καθαρό πως το "ενδιαφέρον" για τους αλλοδαπούς και τους μειονοτικούς εξαντλείται στα όρια των κατευθύνσεων που θέτει η ίδια η Ευρωπαϊκή Ενωση για τα ζητήματα του "κοινωνικού αποκλεισμού" όπως κατ' ευφημισμόν ονομάζουν τα κοινωνικά αποτελέσματα της καπιταλιστικής κρίσης. Και σ' ό,τι αφορά αυτές τις κατευθύνσεις, πρέπει να σημειωθεί πως η μέχρι τώρα εμπειρία δείχνει ότι το "ενδιαφέρον" τελειώνει αμέσως μετά την "κατανάλωση" των κονδυλίων που δίνονται για την εκπόνηση των σχετικών προγραμμάτων.

Συγκεκριμένα: Η επιτροπή εκτιμά ότι χρειάζεται η δημιουργία ενός Γραφείου Ενημέρωσης αλλοδαπών και θεωρεί ότι αυτό μπορεί να εξελιχθεί σε κέντρο κοινωνικής, ψυχολογικής και εργασιακής στήριξης των αλλοδαπών, ενώ θα ευαισθητοποιεί και την τοπική κοινωνία. Χαρακτηρίζει αναγκαία την έκδοση εντύπων με πληροφορίες για τις υπηρεσίες του δήμου, τη ρύθμιση ζητημάτων ληξιαρχείου και διευκόλυνσης των αλλοδαπών σε στοιχειώδη ζητήματα της καθημερινής ζωής τους, την προώθηση των θεμάτων γλωσσικής παιδείας και σχολείων για τους μειονοτικούς, τους ομογενείς και τους αλλοδαπούς. Ζητά να καταγραφούν οι ανάγκες, να βρεθούν χώροι, να οργανωθούν μαθήματα και να εξεταστεί το ενδεχόμενο οικονομικής υποστήριξης από το δήμο. Προτείνει επίσης, το Κέντρο Επαγγελματικής Κατάρτισης του δήμου να εφαρμόσει προγράμματα κατάρτισης για τις κοινωνικές ομάδες που κινδυνεύουν να μπουν ή είναι ήδη στο περιθώριο της αγοράς εργασίας. Παράλληλα, υπογραμμίζει ότι πρέπει να ευαισθητοποιηθούν οι πολίτες και σημειώνει τη μη ενημέρωσή τους, που όπως εκτιμά, μπορεί να οδηγήσει σε παράλογες αντιδράσεις.

Προτείνει, τέλος, οι βρεφονηπιακοί σταθμοί να δέχονται τα παιδιά των αλλοδαπών με τους ίδιους όρους που δέχονται τα παιδιά των ημεδαπών. Τονίζει, ακόμη, ότι είναι αναγκαίο να ενισχυθεί η λειτουργία των παιδικών σταθμών που έχουν ιδρύσει αλλοδαποί και συμπληρώνει ότι πρέπει να εξαλειφθεί κάθε αρνητική διάθεση κατά των ημεδαπών μειονοτικών ως προς την εισδοχή τους στους δημοτικούς βρεφονηπιακούς σταθμούς.